Het Goede Periode Syndroom: veel energie, veel willen doen

Bron beeld

Het gaat goed met mij! Eigenlijk al een hele poos, de ene keer natuurlijk wat beter dan de andere keer maar het gaat wel écht goed. Ik vind het vaak een beetje lastig om dat te zeggen, want voor je het weet kan het weer slecht gaan en dan voel ik me teleurgesteld en verdrietig. Maar ik begin steeds meer te werken dat ik weer in een opgaande lijn zit en dat dat gewoon ontzettend fijn is. Dat ik daarvan mag genieten. Dus dat doe ik dan ook, ik geniet met volle teugen van het feit dat ik zo gelukkig kan zijn omdat het zo goed gaat, maar… het is ook wel een beetje lastig. Want de laatste weken zit ik veel beter in mijn vel, heb ik veel meer energie, maar moet ik daar dan aan toegeven of juist niet?

Als er iets belangrijk is, dan is het wel dat ik mijn grenzen moet bewaken. Goed opletten dat ik mezelf niet vrolijk zwaaiend voorbij ren, dat ik goed naar mijn lichaam luister en rust neem wanneer het nodig is. Dat ik eraan toegeef als ik me niet zo lekker voel en dat ik accepteer dat het soms gewoon even niet gaat en dat dat oké is. Allemaal heel helder, en gelukkig gaat het ook steeds beter om hier echt naar te leven. Ik heb de balans gevonden en ook het zelfbewustzijn om nee tegen mezelf te zeggen en vooral eerlijk te zijn en dat voelt heel goed.

Maar ik heb een ander probleem. Of misschien is het helemaal geen probleem, maar het is een beetje lastig. Een luxeprobleem, typisch iets waar chronisch zieke mensen last van hebben. Ik herken het ontiegelijk vaak bij mezelf, maar ook bij andere zieke mensen: het Goede Periode Syndroom. Yep. Het is een hele vervelende valkuil waar we toch elke keer weer in tuinen en eigenlijk vinden we dat zelfs helemaal niet erg. Het zit namelijk zo: bij het Goede Periode Syndroom kom je op zeker moment terecht in een periode dat het goed gaat, supergoed zelfs, dat je heel veel energie hebt en helemaal geen – of heel weinig – momenten dat je niet lekker of uitgeput bent. Met andere woorden: je kúnt van alles doen, en je wílt ook van alles doen. Maar je weet dat je jezelf niet voorbij mag hollen. En je weet dat jouw ziekte je ook in een goede periode – juist in een goede periode – heel erg kan besluipen, zodat je zomaar ineens juist doordat het goed gaat weer in een Slechte Periode kunt komen.

En dus kom je terecht in een dilemma. Ik weet bijvoorbeeld dat het voor mijn energiepeil belangrijk is om dagelijks een langere rustperiode te hebben, en het liefst twéé rustperiodes: eentje ’s middags en daarna ’s avonds. Dat ik mezelf soms echt de tijd moet gunnen om een paar uurtjes met een boek op bed te liggen en even te ontladen, en dat ik ook ’s avonds na een uur of acht gewoon lekker tv moet gaan kijken in plaats van nog van alles te doen. Maar dan is er ineens zo’n avond dat ik om negen uur nog vrolijk aan het bloggen ben en helemaal niet de behoefte voel om naar bed te gaan. Zelfs om tien uur heb ik die behoefte nog niet: ik ben niet moe, ik heb energie, ik wil dingen doen. Met als gevolg dat ik niet slaap.

Ik weet dat ik mijn rust moet pakken, en dat wil ik ook. Ik vind het fijn om te lezen onder het genot van een kop thee en ik vind het fijn om drie of vier afleveringen van een serie achter elkaar te kijken, lekker opgekruld in bed met een spinnende kat naast me. Ik vind het fijn om die momenten van ontspanning te hebben en even de dag van me af te laten glijden, en bovendien wil ik ook graag vooruitgang boeken met mijn boek en mijn serie. Maar ik wil ook genieten van de energie die ik heb en die besteden aan mijn blog, mijn roman en andere dingen die leuk zijn. Bovendien weet ik inmiddels dat mijn energiepeil zo hoog is dat ik er de volgende dag niet echt last van heb als ik (te?) lang doorga.

Afgelopen week heb ik nagenoeg elke dag vrij gehad, en ik had dus alle tijd om lekker wat kleine dingetjes voor school te doen en verder met mijn blogs bezig te zijn. De energie die ik heb, komt ook een beetje voort uit dat ontbreken van verplichtingen: het is een vakantiegevoel, vrijheid… het is een gevoel van ach, ik kan morgen en de dag daarna ook nog om acht uur naar bed gaan, nu wil ik genieten van mijn energie want ik hoef pas volgende week weer naar school. Het gevaar daarvan is natuurlijk dat ik het te lang doortrek en dat het dan wél mijn energiepeil naar beneden gaat halen, waar ik dan weer last van krijg als ik weer in het schoolritme zit. En dat wil ik niet.

Ik hoor het jullie zeggen, en ik weet het zelf ook ik moet goed voor mezelf zorgen en dat houdt in dat ik mijn rust moet pakken, ook al voelt het alsof ik die niet nodig heb. Maar ja, het is soms zo lastig om te luisteren naar mijn lichaam als ik het er echt niet mee eens ben.

Hoe combineer jij rust nemen en veel doen?