Vivian 
Ik was niet bij bewustzijn. Ik rende door het groene gras en schreeuwde haar naam in een taal die voor mij net zo vertrouwd was als de schaduw die het hoge betonnen gebouw op mijn pad wierp. De tranen stroomden over mijn gezicht en ik beklom met moeite de treden. Ik hoorde geroezemoes achter de gesloten toegangsdeuren, zoals het stroompje naast het jachthuis dat altijd buiten zijn oevers trad na de winterregens. Mijn gepoetste schoenen met door school goedgekeurde hakken kraakten protesterend toen ik de dubbele deuren binnen kwam stuiven. Daar zag ik hetzelfde wat ik al duizend keer had gezien: honderden gezichten draaiden zich naar me toe, gevolgd door duisternis. Ik wachtte, buiten adem hoewel ik sliep, tot de scène zich zou herhalen, net als voorheen altijd gebeurde.
Eerste indruk
Herfstroos was zo’n boek dat al een hele tijd in mijn kast stond. Ik ben er één keer eerder in begonnen en toen heb ik het na een paar bladzijden weggelegd, omdat het op dat moment niet was wat ik graag wilde lezen. Onder het mom van Project Boekenkast besloot ik toch dat het er nu maar eens van moest komen en ik was heel erg benieuwd hoe ik dit boek zou gaan vinden. Deel één, Violet, vond ik leuk, maar dit verhaal zou compleet anders zijn met andere personages en verhaallijnen. De mysterieuze Herfstroos zou hierin de hoofdrol spelen en ik was erg benieuwd hoe dat zou bevallen.
Waar het over gaat
De vijftienjarige Herfstroos is een Saliaanse, oftewel een onder de mensen levend meisje dat magie beheerst. Maar dat is niet het enige: ze is de kleindochter van de overleden Hertogin van het Huis van Altijd Zomer en de beschermer van een menselijke school, waar ze de kwaadaardige Salianen bij uit de buurt moet houden. Sinds het overlijden van haar grootmoeder zit Herfst echter allesbehalve lekker in haar vel: ze is depressief, weet niet meer of ze haar magie en haar lotsbestemming nog wel wil. En dan gebeurt er ineens van alles tegelijk: de Extremino beginnen steeds vaker aan te vallen, een goede vriend van Herfst verdwijnt, uit de tweede dimensie komt het nieuws van de kidnapping van Violet Lee door vampiers en de komst van de Saliaanse prins Fallon naar Herfsts school maakt het er allemaal niet makkelijker op…
Wat ik ervan vond
Ik hoefde alleen maar de eerste paar bladzijden te lezen van Herfstroos om te beseffen dat dit boek zóveel beter is dan deel één. In Violet kon je wel merken dat Abigail Gibbs nog behoorlijk jong en onervaren was, maar de schrijfstijl in dit tweede boek is zoveel volwassener en zoveel minder dramatisch – deel één was af en toe net een tienersoap – dat het gewoon veel fijner weg leest. De schrijfstijl is krachtiger en meeslepender, slingert zich in allerlei bochten en blijft toch steeds interessant. Waarschijnlijk komt dat door de focus in dit boek: in Violet hadden we te maken met een mensenmeisje dat helemaal niets wist over vampiers en magie en dimensies, en dat was af en toe een beetje vermoeiend. Herfstroos is echter al haar hele leven een ‘’wezen’’ met magische krachten en het wereldje is haar totaal niet vreemd, waardoor het voor de lezers een stuk rustiger lezen is. Er is daardoor veel meer ruimte voor persoonlijke ontwikkelingen, voor de details die het verhaal sterk maken – de veelvuldige herinneringen aan haar grootmoeders doen en laten en uitspraken vooral – en dat leest heel fijn.
Dat neemt niet weg dat het verhaal toch soms wel een beetje lastig te volgen is. Sommige passages moest ik twee keer lezen omdat mijn gedachten waren afgedwaald en ik vind nog steeds dat de wereld die Gibbs heeft geschapen knap ingewikkeld in elkaar zit. De aard van de verschillende dimensies snap ik, maar hoe het nou precies zat met Athenea en de dimensie kon ik niet helemaal volgen. Daarnaast waren er heel veel personages die niet echt uitgediept werden terwijl ze wel belangrijk leken voor het verhaal, en soms vatte ik het gewoon allemaal even niet. Dat is jammer.
Wat ik wel weer heel goed vind bij dit boek, is de manier waarop het teruggrijpt op deel één. Eigenlijk zijn we terug bij het punt waarop Violet begon, alleen ervaren we nu alles vanuit een compleet ander perspectief: voor Herfstroos en de anderen in haar dimensie wordt het hele gedoe rondom Violet Lee pas op later moment belangrijk. Ik vond het superinteressant om te zien hoe haar visie daarop eigenlijk was en wat voor impact die gebeurtenissen hadden op de Saliaanse dimensie. In de tweede helft van het verhaal komen de twee verhaallijnen bovendien bij elkaar op een echt sterke manier. Er wordt kort aandacht besteed aan de tijd die Herfst en Violet samen doorbrengen, maar dit wordt niet overbodig herhaald en dat vond ik wel heel fijn, want dat alles kende ik al uit deel één. Nee, wat Gibbs heeft gedaan is voortborduren op het einde van het eerste boek door te laten zien wat er is gebeurd nadat Violet, nou ja, haar keuze maakte (ik wil geen té expliciete spoilers geven). Het verhaal van Violet krijgt hierdoor veel meer diepgang en dat is echt een aanwinst voor het verhaal, en het zorgt ervoor dat Herfstroos en Violet eigenlijk gewoon los van elkaar te lezen zijn – al ben ik daar nooit zo’n fan van, het kan zeker wel.
Herfstroos is een personage dat ik vrijwel meteen in mijn hart heb gesloten. Ik voelde heel erg mee met haar, haar struggles en de niet-aflatende rouw om haar grootmoeder en hoewel ik haar in het begin niet goed kon peilen, vond ik wel dat haar ontwikkeling heel sterk werd neergezet: na een zekere ervaring klopt het gewoon helemaal hoe ze veranderd is. Wel had ik zo mijn twijfels bij sommige gebeurtenissen in de verhaallijn: er zitten wat clichés in – maar dat past er ook wel weer bij, want het blijft een beeld van een opgroeiend meisje met haar middelbare-schooldrama’s – en ik had het idee dat sommige dingen een béétje te makkelijk gingen. Overigens is Gibbs er wel goed in geslaagd om hier en daar aandoenlijke humor in het verhaal te stoppen waardoor het wat luchtiger wordt. Er is een scène waarin een zekere eigentijdse vampierroman wordt aangehaald en dat bracht toch wel een grote grijns op mijn gezicht!
Het einde vond ik best oké, maar ik ben een beetje sceptisch over de rest van de serie. Deel drie had in 2015 moeten uitkomen en op Goodreads zei iemand dat er zeven boeken in totaal zouden moeten komen. Als we daar elke keer zo lang op moeten wachten… ik weet niet of het me zo lang blijft boeien, zeker als Gibbs een vaste formule blijft hanteren die op een gegeven moment wel een beetje achterhaald wordt. Ze zal echt met vernieuwende plots en perspectieven moeten komen.
Conclusie
Herfstroos is een schitterende opvolger van Violet waarin het verhaal wordt voortgezet, maar zeker ook uitgediept. De schrijfstijl is vele malen volwassener en het verhaal verfrissend en sterk. Absoluut beter dan het debuut!
Titel: Herfstroos: Heldin van de Duisternis (The Dark Heroine: Autumn Rose)
Auteur: Abigail Gibbs
Serie: Heldin van de Duisternis #2
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Aantal bladzijden: 335
Verschenen: mei 2014
Beschikbaar als: paperback en ebook
Genre: young adult fantasy
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
