Ze had het gevoel alsof ze haar broer een klein beetje kwijtraakte: toch wist ze dat June hem best met haar wilde delen. Duke was vooral haar doel in het leven verloren. Nu Jacob zich als een volwassene gedroeg, was er geen reden meer hem in de gaten te houden, hem uit de shit te helpen waar hij zich in gewerkt had of hem op zijn kop te geven als hij zich misdroeg. Wat moest ze nu doen om zichzelf bezig te houden?

Duke for president!

Ik ben niet vaak zo verliefd geworden op een boekenreeks zoals ik verliefd werd op de Liefde in Twin Bridges-serie, een reeks van feelgood westernromans van de Nederlandse schrijfster Debra Eliza Mane. De paarden, de knappe cowboys, de herkenbare heldinnen, de vet leuke overige personages en het algehele Twin Bridges-sfeertje… ik hou ervan. Het is heerlijk leesvoer dat ook nog eens echt ergens over gaat, en het leest zo waanzinnig fijn! Toen duidelijk werd dat boek drie over Duke en Ian zou gaan, was ik dan ook helemaal enthousiast: ik vond haar in het eerste boek al vreselijk leuk en dat werd in het vervolg alleen nog maar beter. Hoog tijd dat haar verhaal en dat van haar knipperlichtrelatie met Ian eens wat aandacht zou krijgen… maar het werd een heel ander soort verhaal dan ik verwachtte en daar was ik niet… per se blij mee.


Gelukkig zei niemand iets over Ian, al kon ze zich indenken dat alle twee haar vriendinnen nu dachten dat haar lang-en-gelukkig vlakbij was. Ze hadden werkelijk geen idee.


Een geheim groter dan haar liefde

Duke Brooks heeft zich altijd prima gered. Met haar vlotte babbel, haar zelfvertrouwen en haar shotgun staat ze haar mannetje, en zolang niemand haar lastigvalt is ze best tevreden met haar leven op de ranch van haar broer en haar baan in de diner van ‘’dorpsmoeder’’ Candice. Maar er is één ding dat altijd op de achtergrond aanwezig is: haar liefde voor Jacobs vriend Ian. Ze hebben al jaren een knipperlichtrelatie en wanneer Jacob zijn grote liefde June ten huwelijk vraagt, laait het verlangen om samen te zijn sterker op dan ooit. Maar Duke draagt al sinds het prille begin van hun relatie een groot geheim met zich mee, dat ze koste wat het kost wil beschermen om te voorkomen dat ze iedereen kwijtraakt – inclusief Ian. Ook als dat betekent dat ze hem moet blijven wegduwen…

Verrassend heftig

Er zijn maar weinig auteurs die zó vlot schrijven dat ik in een paar uur tijd twintig procent van een boek erdoorheen jaag, maar Mane krijgt dat elke keer weer voor elkaar. Hoe ze het doet? Geen idee, maar haar schrijfstijl is zo ontzettend vlot dat je gewoon door de pagina’s heen vliegt alsof je in volle galop een rit te paard maakt, en het leest zo heerlijk weg dat je het liefst gewoon wilt blijven doorlezen. Dat het decor van het stadje Twin Bridges en de geliefde personages je meteen weer verwelkomen met dat gevoel van romantiek, warmte en vriendelijkheid en dat het verhaal begint met een aanzoek waar je al ontzettend van gaat zwijmelen helpt ook absoluut mee. Ja, die populariteit is prima te begrijpen, want dit is gewoon een knettergoede formule.


Duke veegde haar tranen af aan de deken die ze de avond ervoor over haar hoofd had getrokken. Ze brak Ians hart keer op keer op keer. Als hij niet meer van haar hield, kon ze zelf misschien ook verder. Al zou ze waarschijnlijk nooit kunnen stoppen met houden van hem.


Niet te rijmen

Toch vervliegt dat fijne sfeertje van de eerste hoofdstukken al best snel, want heldin Duke laat al heel gauw een compleet andere kant van zichzelf zien. We zien plots een heel erg kwetsbare en behoorlijk beschadigde Duke die van alles geheim blijkt te houden en flink wat demonen moet bevechten. En aan de ene kant is het mooi om te zien dat er neer schuil gaat achter die stoere en extraverte façade uit de vorige boeken, want het geeft haar als personage heel wat meer diepgang. Maar aan de andere kant… aan de andere kant had ik toch behoorlijk wat moeite om deze Duke te rijmen met die uit deel één en twee. Ik had totaal andere verwachtingen van haar verhaal, want in Abby en Blake en Jacob en June is er nooit ook maar gehint dat haar bagage zó heftig zou zijn.


 Duke kroop nog wat dichter tegen zijn borst en klemde haar vingers vast in de stof van zijn trui. Ian trok haar stevig tegen zich aan en genoot van haar warmte. Dit, en alleen dit, was alles wat hij nodig had. Hij wilde haar rots in de branding zijn. Haar veilige thuishaven. Natuurlijk hadden haar kussen hem laten verlangen naar heel veel meer, maar hij zou zich aan zijn eigen belofte houden. Haar kussen waren doordrenkt geweest met verdriet en angst en dat was niet wat ze moest voelen als hij haar al zijn liefde gaf.


Beladen romantiek

Want heftig is het. Langzaam maar zeker wordt duidelijk wat er in haar verleden is gebeurd en dat is een tikkeltje voorspelbaar naarmate het verhaal zich opbouwt, maar het wordt wel op een hele mooie manier gedaan. Door middel van flashbacks laat Mane je ervaren hoe Duke en Ian verliefd zijn geworden, hoe hun relatie begon en wat hen uit elkaar heeft gedreven. Dukes eigen herinneringen en gevoelens met betrekking tot wat er met haar gebeurd is zorgen er bovendien voor dat ze op een heel subtiele, gevoelige en kwetsbare manier de afstand tussen haar en Ian weer probeert te verkleinen, en dat levert een beladen soort romantiek op die ik zeker wel kan waarderen.


Duke boog zich voorover zijn kant op en kuste hem. Zonder aanval, zonder trillende lippen. Ze kuste hem heel zacht en heel kort, net lang genoeg om hem duidelijk te maken dat ze net zo hard voor hen wilde knokken als hij.


Basis voor deel vier

En naast het verhaal van Duke waarvan steeds meer vorige hoofdstukken vorm krijgen en haar verhaal met Ian waar heel voorzichtig nieuwe hoofdstukken aan toegevoegd worden, bouwt Mane ook al op een heel interessante manier aan de basis voor deel vier. Een stukje familiegeschiedenis, een nieuw personage, een grotere rol voor Jacob en Dukes jongere zusje Daisy: het biedt soms een mooie, wat meer gespannen afwisseling van het emotionele verhaal en het breidt de Twin Bridges-wereld mooi uit met nieuwe vragen die in latere boeken beantwoord kunnen worden.

Conclusie

Liefde in Twin Bridges: Duke en Ian is ontzettend vlot geschreven en het sfeertje van vriendelijkheid, warmte en romantiek is nog altijd heerlijk. Qua techniek lijkt het boek soms wat afgeraffeld met ietwat houterige passages en acties die een beetje uit de lucht komen vallen. Het grotere ‘’probleem’’ is echter dat de plot zwaarder en heftiger is dan je van een feelgood cowboyroman zou verwachten en dat hoofdpersoon Duke bijna niet te rijmen valt met bijfiguur Duke uit de vorige twee boeken. Daar staat tegenover dat Mane met die heftige thema’s wel een erg mooi, beladen en betekenisvol verhaal heeft weten te schrijven: best mogelijk dat het dus gewoon een kwestie is van verwachtingen bijstellen. Het is niet mijn favoriete deel tot nu toe, maar goed is het absoluut.

Titel: Liefde in Twin Bridges: Duke en Ian
Auteur: Debra Eliza Mane | bekend van: Abby en Blake | Jacob en June
Serie: Liefde in Twin Bridges #3
Uitgeverij: Dutch Venture Publishing
Verschenen: november 2018
Aantal bladzijden: 240
Genre: western
Leeftijdsadvies: 18+
Beschikbaar als: paperback, ebook (Kobo Plus)
Recensie-exemplaar: ja
ISBN:  9789463670913
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |

You may also like...

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

[instagram-feed]