Birthday glow | Wat ik nooit had durven dromen

I don’t know about you, but I’m feeling… 24! VIERENTWINTIG! Oké, de songtekst van mijn geliefde nummer 22 van Taylor Swift klopt hier niet meer, maar dat doet niet ter zake – want ik ben jarig! Vandaag mag ik de spreekwoordelijke vierentwintig kaarsjes uitblazen en bestaat mijn blog ook nog eens zes jaar – dat samen jarig zijn is altijd weer een beetje bijzonder. Toegegeven: die vier achter de twee voelt best een beetje gek, zeker omdat ik dit al schrijf terwijl ik nog gewoon 23 ben. Misschien komt het doordat 24 schrikbarend dicht bij de 25 komt en 25 voelt… zo belangrijk. En terwijl ik bij bloggers om me heen artikelen zie in de trant van 24 lessen die ik heb geleerd over 23 zijn gooi ik het over een andere boeg. Want ik wil juist dat ouder worden, dat ouder en wijzer worden, dat groeien en veranderen, eens vieren.

Jarig zijn

Ik heb mijn verjaardag altijd heerlijk gevonden. Ik hou ervan om me één dag in het jaar speciaal te voelen, in het middelpunt van de aandacht te staan, om me in die vierentwintig uur bijzonder en onoverwinnelijk te voelen, alsof ik alles aankan en alsof alles om mij draait en het echt helemaal mijn dag is. Je verjaardag is misschien wel één van de weinige dagen in je leven dat het gerechtvaardigd is om egoïstisch te zijn, samen met je trouwdag en je afstuderen.

Groei

Maar hoe ouder ik word, hoe meer de reden dat ik mijn verjaardag bijzonder vind te maken heeft met groei. Met groeien en ontwikkelen tot een nieuw persoon, een nieuwe versie van mezelf, met elk jaar dat ik ouder word. Met nieuwe levenslessen, nieuwe bagage, nieuwe wijsheden en inzichten en ervaringen en ideeën. Elk jaar verander ik door alles wat er gebeurt, en als 22-jarige was ik niet dezelfde als op mijn 23^ste. En op mijn vierentwintigste zal ik niet dezelfde zijn als toen ik drieëntwintig was. Al zijn het maar kleine dingetjes, het gebeurt wel. En dat vind ik mooi om te beseffen, want het helpt me om stil te staan wie ik ben, hoe ik in het afgelopen jaar ben gegroeid en veranderd en waar ik nu sta ten opzichte van vijf of tien of vijftien jaar geleden. Jarig zijn is één van de mooiste manieren van reflecteren.

Wat had ik nooit van mezelf gedacht?

Bijhouden wat ik heb geleerd of hoe ik ben gegroeid in het afgelopen jaar heb ik niet gedaan: ik denk dat dat ook niet per se aanwijsbaar hoeft te zijn, dat het meer een gevoel is waar je voor jezelf trots op kunt zijn en over na kunt denken. Maar een vraag die ik wel mooi vind om vandaag te bespreken, is deze: wat had ik op een eerder punt in mijn leven nooit van mezelf gedacht? Wat had ik nooit durven dromen? Wat is waarheid geworden terwijl het nooit bij me zou zijn opgekomen? Oftewel: waarmee heb ik mezelf, en misschien ook wel de mensen om me heen, verrast, versteld doen staan, trots gemaakt? Als dat geen mooi iets is om zo rond je verjaardag over na te denken…

♥ Ik had nooit gedacht… dat mijn hart in het onderwijs zou liggen

Toen ik met de lerarenopleiding begon, had ik absoluut nooit verwacht dat dat zou leiden tot een enorme passie voor het onderwijs, tot sterke onderwijsvisies en een duidelijke missie: lesgeven in het speciaal onderwijs, om met mijn idealistische onderwijshart het vak Nederlands en het onderwijssysteem te verbeteren en jongeren met een beperking te helpen het beste uit zichzelf te halen. Stoffig en grijs muisje-achtig Nederlandse Taal en Cultuur studeren? Nee, verre van – en door die sprong te wagen en er vervolgens helemaal voor te gaan toen het aan me trok, heb ik mezelf ontzettend trots gemaakt. Ik had dat absoluut niet anders gewild.

♥ Ik had nooit durven hopen… dat ik *de tegenslag* zou overwinnen

Toen ik er begin vorig jaar niet meer omheen kon dat voor de klas staan niet zou lukken voor mij, toen ik eindelijk echt moest toegeven dat het graag willen en er mijn best voor doen niet genoeg was, heb ik het een tijdje moeilijk gehad met het accepteren en verwerken van de verandering in mijn toekomstbeeld. Ik wist toen wel dat ik mijn focus misschien moest verleggen naar het stukje begeleiding, maar dat mijn passie voor juist die begeleiding en voor de eindeloze mogelijkheden die dat pad met zich meebrengt zo groot zou zijn, had ik absoluut niet durven hopen. Mijn hart is alleen maar sneller gaan kloppen en het voelt alsof ik juist door die tegenslag écht heb ontdekt waar in het onderwijs mijn hart ligt. Dat vind ik nog steeds ontzettend bijzonder en ik ben blij dat het me zo oneindig veel sterker heeft gemaakt.

♥ Ik had nooit gedacht… dat ik spoken word-artiest zou worden

Gedichten schrijven waar ik mijn ziel en zaligheid in leg en waarmee ik dingen in woorden kan vatten die in mijn hart leven, die voordragen en zo mijn stem laten horen… een stadsgedicht schrijven en daarmee in de prijzen vallen, gepubliceerd worden, de burgermeester ontmoeten… allemaal dingen die af en toe nog steeds onwerkelijk voelen, als een soort droom. Ik had echt nooit gedacht dat ik op dat pad zou belanden en al helemaal niet dat het zo goed zou voelen en zo goed bij me zou passen, dat ik het zo gaaf zou vinden om op te treden en te dichten. Ik had nooit gedacht dat dat een enorm belangrijk en ook echt natuurlijk deel van me zou worden en daarmee heb ik mezelf echt enorm verrast, op de best mogelijke manier.

♥ Ik had nooit durven dromen… dat het zo goed zou gaan

Ik denk dat dit wel de belangrijkste is. Toen ik jonger was en nog net niet tegen mijn twenties aan zat, heb ik een keer met mijn ouders besproken dat er vroeger – tien jaar geleden ongeveer – echt periodes zijn geweest dat het er somber uitzag en ze niet durfden te denken aan later. Mijn ouders hebben wel eens gezegd dat ze toen niet hadden durven verwachten dat ik achttien zou worden, mijn vmbo- en havodiploma zou halen… en die lijst werd steeds langer. Ook ik weet nu dat er periodes zijn geweest waarin we niet hadden durven dromen dat ik nu, na een lange en lang niet altijd stabiele klim, op de top van mijn kunnen zou staan, bijna aan het eind van mijn opleiding,.

Er zijn genoeg momenten geweest dat we niet hadden durven dromen dat het ooit zo goed zou gaan met mij en mijn gezondheid en mijn kwaliteit van leven als nu het geval is, en dat is iets waar ik nog steeds ongelooflijk dankbaar voor ben omdat ik weet dat het ook heel anders had kunnen zijn.

♥ Ik had nooit verwacht dat… ik mijn studie zo goed zou doorlopen

Oké, een diploma zit er niet in. Maar wel een getuigschrift, straks – en dat is een getuigschrift waar ik nu al heel erg trots op ben. Als ik terugkijk op de voorbije jaren van mijn studie, is het zo onwijs goed gegaan. Er is een periode geweest dat ik uitgeput was en natuurlijk is de ommezwaai er geweest, maar ik heb nooit een tentamen hoeven herkansen. Ik heb de prijs gekregen voor Powerstudent. Ik heb onzekerheden overwonnen over mijn skills als docent. Ik heb heel erg veel over mezelf geleerd, ben enorm uit mijn schulp gekropen, heb het ontzettend leuk gehad met medestudenten annex vrienden. Ik ben in een warm bad terechtgekomen van mensen die de definitie van steun en support belichamen, ik ben bijna nooit afwezig geweest… het is gewoon ontzettend goed gegaan in de afgelopen vijf jaar en dat vind ik niet vanzelfsprekend, maar daardoor des te waardevoller.

♥ Ik had nooit durven dromen dat… mijn kwaliteit van leven zo hoog zou zijn

Ik denk dat er vroeger best wel periodes van twijfel zijn geweest. Wat als mijn gezondheid verslechtert? Wat als het niet lukt om een studie te doen? Wat als zelfstandig wonen niet gaat? Wat als werken niet gaat? Maar in de afgelopen jaren heb ik voor mezelf zo’n grote kwaliteit van leven opgebouwd en heb ik mezelf en mijn lichaam, maar ook mijn sterke punten zo goed leren kennen dat die onzekerheid grotendeels is vervangen door vertrouwen. Feit is dat het nu gewoon ontzettend goed met mij gaat, op vrijwel elk vlak. Natuurlijk zijn er mindere periodes en natuurlijk is het nog steeds niet zeker wat voor dingen er wel en niet mogelijk zullen zijn in mijn toekomst.

Maar ik heb eigenlijk geen redenen om aan te nemen dat mijn gezondheid zou verslechteren. Ik weet inmiddels dat parttime werken en freelancen best mogelijk moet zijn, en dat zelfstandigheid echt niet onmogelijk is. Ik heb inmiddels enorm veel vertrouwen in mezelf en ik heb zoveel opgebouwd met bloggen en schrijven en mijn studie en freelanceklussen en dat is iets waar ik ontzettend trots op ben en heel veel voldoening uit haal.

Ik heb twee blogs, schrijf poëzie en romans, doe freelance schrijf- en onderwijsklussen, werk aan mijn studie, heb onwijs lieve en leuke mensen om me heen en een schatkist aan prachtige ervaringen en avonturen… ik heb een vol leven. Een rijk leven waar ik honderd procent gelukkig mee ben, en telkens als ik dat besef kan ik ook niet anders dan beseffen dat ik heel erg trots ben op mezelf, op waar ik sta en waar ik vandaan ben gekomen en op waar ik naartoe hoop te gaan. Dat is het mooiste stukje groei van die 24 jaar. Dát is wat ik nooit had durven dromen. Dát is wat ik vier als ik jarig ben. Kwaliteit van leven.

Wat had jij nooit durven dromen van je leven zoals je dat hebt opgebouwd?