Groeifactor II: Van jezelf houden

Vorige week trapte ik deze nieuwe rubriek af en ik vond het meteen heerlijk om te doen! Vandaag ging ik verder met de Groeifactor-challenge die Dagmar heeft bedacht om jezelf de mogelijkheid te geven een beetje persoonlijke groei door te maken. Ik blik terug op de uitdagingen van vorige week en stel nieuwe doelen!

Hoe ging het in week 1?

Vorige week draaide Groeifactor over terugkeren naar de basis: je basisbehoeften en je lekker voelen. Ik nam me toen voor om elke dag een uurtje te gaan lezen, maar ook nog wat andere dingen: elke dag een beetje aan mijn conditie werken, elke dag eventjes mediteren, elke dag proberen wat vroeger te gaan slapen en de hele week alleen iets eten als het echt goed zou voelen. Dat was nogal veel, maar dat vond ik juist wel fijn want ik heb van alles kunnen uitproberen. Het dagelijkse leesuurtje bijvoorbeeld vond ik erg fijn, maar ik merkte al snel dat het ook weleens 40 minuten waren of een halfuurtje of ruim anderhalf uur. Ik vind lezen heerlijk, maar ik wil dat vooral doen op momenten dat ik er echt zin in heb: toen ik donderdag uit school een paar uur in de tuin heb gezeten met een boek, genoot ik bijvoorbeeld volop. Dát wil ik vasthouden, en dan maakt het me verder niet zoveel uit of het elke dag zo lang of zo kort is.

De andere doelen zijn een klein beetje mislukt. Het eten is wel goed gegaan: ik heb in die hele week maar twee keer echt iets gegeten. De eerste keer popcorn tijdens een spelletjesmiddag – geen enkele last van gehad, yay! – en de tweede keer was een barbecue. Daarbij kon ik gewoon stoppen toen mijn buik aangaf genoeg te hebben, dus dat was fijn. Het werken aan mijn conditie ging nogal de mist in omdat ik last had van peesontstekingen en een ontstoken voet, maar ik heb wel ontdekt dat ik het fijn vind om elke dag te proberen iets te vinden wat ik kan doen en zo toch steeds een beetje beweging te krijgen. Dan het slapen… dat ging ook niet zo heel lekker. Punt is dat ik ’s avonds juist minder moe ben en ook al doe ik om half twaalf het licht uit, dan lig ik makkelijk nog tot één uur wakker. De twee keer dat ik bijtijds sliep, voelde ik me ziek dus toen kon ik niet echt anders. Ik denk dat het ‘m vooral zit in het bijtijds naar bed gaan: als ik rond acht uur al lekker tv zit te kijken of lig te lezen, slaap ik minder goed maar vind ik het op bed liggen wel erg lekker. Beetje dubbel dus. Voor nu merk ik in ieder geval niet dat ik te weinig slaap krijg of iets dergelijks, dus dat is fijn.

Wat ik echter vooral heb meegenomen van vorige week, is het mediteren! Ik heb de afgelopen week eigenlijk elke dag even stilgestaan bij hoe ik me voelde, wat ik opmerkte, wat ik fijn vond en wat goed ging… en dat voelde echt heel goed! Ik weet niet precies wat het is, maar ik heb veel meer aandacht gehad voor alles waar ik van genoot en wat me gelukkig maakte en wat fijn voelde, dus dat wil ik er zeker in houden want dat zorgt er ook weer voor dat ik meer kan genieten, superfijn dus!

Week 2: Van jezelf houden, de situatie

Deze tweede week gaat het over van jezelf houden, bevriend zijn met jezelf en je innerlijke criticus. Dagmar gaf zelf al aan nog wel eens strijd te leveren met haar innerlijke criticus en dat vond ik best fijn om te lezen, want ook bij mij – en bij iedereen denk ik wel – is die knorrepot vaak aanwezig. Dat is de stem die me vertelt dat ik nog even door moet gaan, dat ik iets moet gaan doen ook al voel ik me niet lekker, dat ik de lat hoog moet leggen, hoger, hoger en nog wat hoger, dat ik het allemaal moet doen, enzovoorts. Dat herkent iedereen wel en we worden er eigenlijk alleen maar depri van. Gelukkig leer ik wel steeds beter – en dit kan ik echt met trots zeggen – om de stem van die innerlijke criticus te weerspreken met de stem van mijn innerlijke vriendin, zoals ik haar maar eventjes noem. Oftewel: het lukt me steeds beter om echt aardig voor mezelf te zijn, om niet te judgen als het een keer niet gaat, om wat beter inzicht te krijgen in wat nou eigenlijk echt goed is voor mij.

Ben ik vriendinnen met mezelf? Ik vind dat best een beetje apart om over na te denken, want ik kan me niet heel goed voorstellen dat ik mezelf zomaar ergens zou ontmoeten – ben ik te nuchter voor. Maar ik weet wel wat ik waard ben, ik weet wat ik heb bereikt en waar ik recht op heb en wat mijn sterke kanten zijn, ik weet dat ik een goed en leuk en sterk mens zijn – en ik ben graag bevriend met leuke en sterke en goede mensen. Ik zag eens een keer een shirt hangen in een winkel met I love myself erop en toen zei ik eigenlijk zonder nadenken: ‘Nou, ik hou ook van mezelf, dus dat is een reden om ‘m te kopen’ (heb ik uiteindelijk niet gedaan, want shirts met dat soort teksten zijn niet heel erg mijn ding). En het is ook waar: ik kan in de spiegel kijken en zelfvertrouwen voelen, zien dat ik best een mooi meisje ben, zien dat ik er goed uitzie en dat ik straal en dat ik gewoon iemand ben op wie ik zelf trots ben, van wie ik zelf kan houden. Ik denk dus wel dat ik vriendinnen met mezelf ben, al zou ik het zelf niet snel zo noemen.

Ik denk wel dat het zo is dat ik niet altijd naar de vriendinnenstem kan luisteren, omdat de criticus soms gewoon sterker is – en dat zal iedereen ongetwijfeld hebben. vandaar ook de uitdagingen van deze week!

Wat ik deze week ga doen

1. Vooral vasthouden aan het ‘’mediteren’’ door aandacht te houden voor hoe ik me voel en welke dingen eigenlijk allemaal fijn zijn en goed gaan;
2. Elke dag een lijstje maken van dingen waar ik trots op ben, dingen die goed gingen en fijn waren en die ik toch maar gewoon gedaan heb;
3. Elke dag een lief briefje naar mezelf schrijven met de stem van de innerlijke vriendin zodat ik mijn eigenwaarde niet vergeet;
4. Elke dag een kwartiertje naar mooie muziek luisteren en gewoon mijn gedachten laten gaan om even tot rust te komen.

Ik ben benieuwd wat deze uitdagingen mij gaan brengen! Hebben jullie ook een innerlijke vriend of vriendin in je hoofd zitten?