Girlboss | Tranen, vechtlust en positiviteit

De afgelopen weken heb ik steeds geschreven over hoe je als chronisch zieke jonge vrouw toch aan je toekomst, je carrière en je doelen kunt werken, oftewel: hoe je ondanks je ziekte toch een girlboss kunt zijn. Ik vind het superleuk om daarover te schrijven, ook omdat ik mijzelf als een girlboss zie: ik laat me niet op mijn kop zitten door mijn ziekte en beperkingen, maar werk juist hard voor en aan wat ik graag wil. En dat is precies wat ik nog steeds doe, ook na het stoppen met mijn stage. Want juist die tegenslag heeft me (meer) doen nadenken over wat een girlboss nu eigenlijk precies is. Niet iemand die alleen maar succes heeft. Niet iemand die altijd maar sterk is en altijd alle oplossingen heeft. Nee. Misschien is een girlboss gewoon iemand die niet opgeeft. Iemand die toegeeft aan tranen, maar die ook vechtlust en positiviteit heeft.

Tranen

Vorige week was ik op vakantie in Zuid-Spanje: even een heerlijke week weg van alles. Ik heb intens genoten van de zon, allerlei leuke sightseeing-uitstapjes, verrukkelijk eten en gewoon het weg zijn, het vrij zijn. Maar nu ik weer thuis ben, voel ik me een beetje verloren. Want normaal gesproken, in de laatste dagen van zo’n vakantie, ga je weer nadenken over wat je thuis wacht. Voorheen was dat altijd wel mijn stage, maar nu dus niet meer. En dat heeft ervoor gezorgd dat ik het weer een beetje moeilijk kreeg. Het is alsof de roes van de afgelopen weken, toen het allemaal net gebeurd was, nu is uitgewerkt en de échte realiteit nu doordringt. En dat brengt pijn met zich mee, tranen, verlorenheid. Leuk? Niet echt. Maar het leert me ook dat ik daar juist aan moet toegeven: dat ik niet al drie stappen verder moet willen zijn.

Verwerking

Als de mist na een tegenslag een beetje optrekt, kun je eigenlijk pas écht beginnen met het verwerkingsproces. In het begin zoek je vooral naar manieren om het te relativeren, naar nieuwe invalshoeken, maar er komt een punt dat je de pijn ook gewoon moet laten zijn. Er komt een punt dat je je tranen gewoon moet laten vloeien. En dat is niet erg! Het betekent niet dat je alleen nog maar verdrietig kunt zijn, het betekent niet dat je diep in de put zit. Juist door die tranen toe te laten, door het verdriet te voelen, door te missen wat je mist, door echt te rouwen om wat niet meer is, ben je aan het verwerken. Tranen luchten op. Tranen helpen om het allemaal weer wat helderder te zien. Tranen zijn goed. Toegeven aan je tranen betekent dat je eerlijk bent tegen jezelf, en dat is juist ontzettend sterk.

Vechtlust

Want weet je wat het is met die tranen? Ze maken de weg vrij voor vechtlust. Het is niet voor niets dat je je vaak een stuk beter voelt als je even gehuild hebt, want je tranen zorgen ervoor dat de kracht, het vuurwerk, de vechtlust in jou meer ruimte heeft om te borrelen en te bruisen. Het is net als in het liedje van Rachel Platten waar ik momenteel zo van hou: this is my fight song, take back my life song, prove I’m alright song.

Doorgaan

Je vechtlust is wat jou de kracht geeft om ervoor te blijven gaan, om naar nieuwe oplossingen te zoeken, om je hoofd fier omhoog te houden. En nee, vechtlust betekent niet dat je je meteen op nieuwe projecten moet storten. Soms is vechtlust puur en alleen dat je je tranen afveegt, even diep ademhaalt en weer verder gaat met wat je aan het doen was. Je vechtlust zorgt ervoor dat je gemotiveerd blijft, dat je jezelf blijft, dat je jezelf niet kwijtraakt maar blijft focussen op wie jij bent en wat jij waard bent en wat jij graag wilt. Je vechtlust zorgt ervoor dat je blijft knokken en dat ook wílt. Mijn vechtlust zit bijvoorbeeld in het feit dat ik blijf genieten van mijn studie, dat ik nadenk over nieuwe opties en nieuwe doelen, dat ik de moed erin houd en weer opsta na een struikelpartij, doorga na de tranen.

Positiviteit

En uiteindelijk heeft het allemaal hiermee te maken: positiviteit. Dat is zó belangrijk. Niet alleen moet je leuke dingen blijven doen en lichtpuntjes blijven zoeken om van te genieten, je moet ook de positieve en zonnige kant van je situatie in blijven zien. Niets gebeurt zonder reden, daar geloof ik heilig in: de afgelopen jaren hebben mij een schat aan ervaring, kennis en ontwikkeling opgeleverd die ik niet had willen missen. Door positief te blijven, blijf je in staat te relativeren, lukt het je om je zegeningen te blijven tellen – de steun die je vanuit je omgeving krijgt bijvoorbeeld – en kun je met een heldere blik naar alles kijken.

Durven

Ik denk dat tranen, vechtlust en positiviteit in ons allemaal moeten zitten, of je jezelf nou als een girlboss beschouwt of niet. En we kunnen allemaal een girlboss zijn, want werken aan wat je wilt en bouwen aan je toekomst is iets wat we allemaal graag willen. We willen allemaal graag sterke personen zijn. Ik heb ervaren dat sterk zijn heel veel te maken heeft met durven. Durven toegeven aan je tranen, aan troost, aan een breakdown, aan een slechte dag. Maar ook: durven kijken naar de positieve kant, durven kijken naar nieuwe oplossingen. Het is ontzettend eng om weer op te staan na een val, en het is nog veel enger om toe te geven dat je iets misschien niet kunt of dat het niet gaat zoals je graag zou willen. Maar… het is ook ontzettend sterk om het wél te doen.

De tijd nemen

Wat ik vooral heb geleerd van dit hele verhaal, is hoe belangrijk het is om de tijd te nemen. Niemand is perfect. We hebben het allemaal wel eens moeilijk. Hoe graag ik ook zou willen dat ik al een stap verder was in het verwerkingsproces, ik ben nog steeds verdrietig en in de war. Maar dat mag. Want er zijn ook veel momenten dat ik het positief inzie en het aandurf om een stukje los te laten. Er zijn momenten dat ik er niet aan denk, en er zijn momenten dat ik enthousiast word van nieuwe mogelijkheden. Er zijn dagen dat ik me prima voel en dagen dat het wat minder gaat. En ik weet dat ik er wel kom. Ik zoek mijn weg, ik struikel soms, ik krabbel weer overeind. Ik haal diep adem, zet de volgende stap. En de volgende. Elke stap is er eentje, klein of groot, leuk of zwaar. Tranen, vechtlust en positiviteit: daarmee red ik het wel. Wij allemaal.

Wat helpt jou door tegenslagen heen?