Ginevra – Simone van der Vlugt

De jongeman houdt zijn paard in en kijkt neer op de stad. Daar ligt Fiorenza, een verzaeling rode daken, dikke stadsmuren en torens die blikkeren in de zon. De Campanile en het langgerekte schip van de nieuwe kathedraal steken overal boven uit. Zelfs zonder koepel biedt het geheel al een machtige aanblik. Planschuiten varen af en aan over de rivier, kooplieden voeren zwaarbepakte ezels de stad in. Het is zomer en de zon giet zijn stralen over de glooiende omgeving.

Hoe ik bij dit boek kwam

Met historische romans heb ik tegenwoordig een vreemde verhouding: mijn liefde voor geschiedenis lijkt een beetje voorbij te zijn, maar toch kan ik nog steeds enorm genieten van mooie sfeerbeelden en hoofse taferelen. En als je het over historische romans hebt, is er in Nederland één auteur die dan toch wel genoemd moet worden: Simone van der Vlugt. Haar titels Rode sneeuw in december en Jacoba, dochter van Holland vond ik adembenemend mooi, maar Nachtblauw viel me dan weer een beetje tegen en De lege stad ligt nog op mijn eeuwige te lezen-stapel. Maar toen ik ontdekte dat haar nieuwste roman tegen het decor van lang vervlogen tijden verschenen was, besloot ik die voorrang te geven: een Romeo & Julia-achtig verhaal in het vijftiende-eeuwse Florence móet toch haast wel mooi zijn?

Waar het over gaat

Ginevra is de enige dochter van een rijke familie in het Florence – Fiorenza – van de vijftiende eeuw. Al sinds haar jeugd heeft ze een oogje op Antonio, de zoon van een bevriende adellijke familie – en nu ze de huwbare leeftijd heeft bereikt, toont hij ook interesse in haar. Maar Antonio is zijn tijd ver vooruit en dat zorgt ervoor dat hij uit de gratie valt: een vluchtpoging mag niet baten en het stel wordt uit elkaar gerukt. Ginevra moet trouwen met een ander, maar haar hart blijft Antonio toebehoren… is er nog een kans voor de twee of zijn ze het slachtoffer van hun omstandigheden?

Wat ik ervan vond

Als er iets is waar Van der Vlugt goed in is, dan is het wel een sfeerrijk beeld van een historisch tijdperk neerzetten. Ook in Ginevra slaagt ze daar weer moeiteloos in: vanaf de eerste bladzijde leest het boek als een trein en word je als lezer niet alleen meegesleept in de onmogelijke, maar o zo hartstochtelijke romance, maar ook in het tijdbeeld. Rijke beschrijvingen van het dagelijks leven van de Florentijnse adel vullen de bladzijden, de huiselijke taferelen komen in het bijzonder mooi uit de verf en wanneer de pest zijn intrede doet in het verhaal, schuwt Van der Vlugt de bijbehorende gruwelen en kwellingen beslist niet. Het is alsof ze je bij de lurven grijpt en je neerzet in het decor, ervoor zorgt dat je alles aan den lijve ondervindt en dat al je zintuigen op scherp staan: dat je je helemaal kunt onderdompelen in de verhaalwereld.

Denkbeelden

En dat gaat verder dan alleen de sfeer: ook bij het neerzetten van de personages zorgt ze ervoor dat alles tot leven komt. Ik vond het heel boeiend hoe ze Ginevra heeft neergezet als een vrouw die enerzijds haar hart wil volgen, maar anderzijds ook wil doen wat juist is, die enerzijds naïef is, maar ook onder invloed van de tijdgeest haar intuïtie wil volgen, haar ogen wil openen en kritisch wil zijn op de wereld om zich heen. Ik denk dat dat iets is wat Van der Vlugt in elk van haar verhalen probeert te doen: personages naar voren laten komen die net een beetje anders zijn dan de rest van hun tijdgenoten, die een blik geven in de ophanden zijnde veranderingen in hun wereld en tijd, en daar slaagt ze goed in.

Te kort

Toch is Ginevra een beetje een eendagsvlieg. De schrijfstijl is beeldend en mooi en het verhaal is gewoon fijn, meeslepend en romantisch, maar eigenlijk is het te kort om echt een bijzonder boek te zijn. Ik had tijdens het lezen enorm het idee dat er veel kansen bleven liggen, dat er veel personages waren die nog meer diepgang hadden moeten krijgen, kanten van het verhaal die ik verder belicht had willen zien, sfeerbeelden die nog rijker hadden kunnen zijn. De plot gaat namelijk erg snel en de personages krijgen alleen de noodzakelijke achtergrond en diepgang: de auteur beroept zich vooral op sfeerbeelden en romantiek, maar doet daarmee geen recht aan het talent dat ze bezit voor het tot leven wekken van de geschiedenis, zoals ze laat zien in haar eerdere werk. En dat is jammer, want met een paar honderd bladzijden extra had Ginevra volgens mij echt meer kunnen zijn.

Conclusie

Van der Vlugt heeft met Ginevra een mooi verhaal op een mooie manier beschreven: de tijdgeest en romantiek komen levendig naar voren en het leest heerlijk weg. Maar er zit weinig echte diepgang in, en meer dan een fijn leesbaar boekje voor tussendoor is het eigenlijk niet. Jammer, want het is nu erg magertjes vergeleken bij haar eerdere historische romans, die sprankelen van de literair-historische rijkdom en diepgang. Ik had op meer gehoopt. Misschien volgende keer beter.

Titel: Ginevra
Auteur: Simone van der Vlugt | bekend van: Nachtblauw & Op klaarlichte dag
Uitgeverij: Ambon | Anthos
Verschenen: mei 2017
Aantal bladzijden: 187
Genre: historische roman
Beschikbaar als: hardcover, ebook
ISBN: 9789026337055
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |