Vivian Ga ik voor mijn plezier naar The Mansion? No way! Ga ik naar The Mansion om omgetoverd te worden tot onderdanige mannenmagneet? Hell no! Ik ga naar The Mansion om misstanden aan de kaak te stellen, zoals Jasmin het zo mooi verwoordde. Om de wereld te laten zien wat voor wanpraktijken plaatsvinden in het meest achterhaalde instituut aller tijden. En als kers op de taart ga ik Frappy.nl van de ondergang redden.
Let op: milde spoilers!
De Happiness, eh, Liefdes Goeroe
Jette Schröder werd bekend met haar Francine Oomen-achtige kinder- en jeugdboeken, met haar werk voor kindermedia als Bobo en SchoolTV en met haar bijdrage aan voorleesboeken. Een paar jaar geleden maakte ze de overstap van wat in het Engels zo mooi middle grade heet naar de young adult-doelgroep met De Happiness Goeroe, een verhaal over een meisje dat per toeval een enorm succesvolle happiness- en lifestylecoach wordt. En nu is daar Gek van jou!: haar eerste feelgoodroman gericht op jonge vrouwen die zowel feministisch als romantisch zijn aangelegd. Hoewel ik De Happiness Goeroe nog niet heb gelezen, sprak het verhaal van Gek van jou! me wel meteen ontzettend aan… en dan vooral dat Mansion of Love-stukje. En hoewel het er even op leek dat dit boek wel eens een DNF kon worden, heb ik er uiteindelijk toch met volle teugen van genoten.
Lessen in de liefde
Lize is helemaal klaar met mannen en relaties. Sinds haar laatste slechte ervaring met daten is ze overtuigd feminist én happy single: ze werkt bij Frappy.nl, een platform dat de strijd aanbindt met elke vorm van vrouwonvriendelijkheid en de free and happy lifestyle predikt, zonder enige inmenging van mannen. En daar is ze heel tevreden mee. Maar Frappy verkeert in zwaar weer, en wanneer Lize van haar tante een retraite in de Mansion of Love van liefdesgoeroe Marie-Sophie cadeau krijgt, lijkt dat het ultieme item. Vastbesloten om de ouderwetse en antifeministische ‘’lessen in liefde’’ te ontmaskeren, gaat Lize erheen, en in het begin vindt ze het maar niets: van de regels tot de activiteiten tot haar groepsgenoten. Maar langzaam, heel langzaam, verandert er iets. En misschien heeft de enige man in de Mansion daar ook wel wat mee te maken…
De boodschap redt het verhaal
Eerlijk is eerlijk: in het begin was ik absoluut niet te spreken over Gek van jou! Ik heb een hele alinea in mijn aantekeningen staan over wat ik allemaal niet leuk vond aan de schrijfstijl, en zeker in de eerste helft heb ik me een paar keer flink geërgerd. Ik vond het vreselijk oppervlakkig geschreven, met veel te veel uitroeptekens en barstensvol melodrama en clichés in de gedachten van de hoofdpersoon en ook in de andere personages: het voelde enorm overtrokken en bijna satirisch. Lize leek meer op een puber dan op een volwassen vrouw en veel dingen waren eerder lachwekkend dan humoristisch en eerder belachelijk dan vermakelijk… bijna alsof het een karikatuur moest voorstellen van het eigenlijke verhaal. Ik vond het gewoon ronduit irritant.
Minder hysterisch
Tot ik ergens in de tweede helft besefte dat ik in een paar dagen tijd echt door het boek heen was gevlogen én dat ik de luchtige schrijfstijl eigenlijk best wel fijn vond, nu het sterk overdrevene was afgezwakt en het wat minder hysterisch voelde. De personages werden een beetje afgepeld, de uitroeptekens dunden uit en het werd allemaal wat sympathieker. Bovendien vond ik het leuk om meer over Frappy te weten te komen: de girlboss-mindset (maar dan x10) was heel treffend en herkenbaar, maar tegelijkertijd werd ook duidelijk dat het hysterische misschien een beetje kwam van hoe vermoeiend het kan zijn om altijd in die kracht te willen zitten en je kont tegen de krib te gooien bij alles wat met mannen te maken heeft.
Contrast
Want juist in die tweede helft werd het verhaal veel rustiger en kwam het meer tot de kern. Ik vond de Mansion-verhaallijn al vanaf het begin heel interessant, vooral om waar zo’n retraite voor kan staan: al heel snel zag ik een contrast tussen dat gevoel van ‘’je hebt geen man nodig om gelukkig te zijn’’ enerzijds en ‘’je kunt ook een sterke girlboss en onafhankelijke vrouw zijn als je een relatie hebt’’ anderzijds. Schröder laat hier met het personage van Lize ook heel tof zien dat vrouwen soms met hun eigen girlpower hun romantische kant dwarsbomen, verkapt in een andersom-denkbeeld van Lize over hoe vrouwen juist hun girlpower dwarsbomen door ongezonde liefdesromannetjes te lezen en er nog ongezondere denkbeelden op na te houden over mannen behagen. Dit vond ik heel knap gedaan, omdat het echt laat zien dat die twee elkaar heus niet hoeven uit te sluiten, en dat is best een belangrijk gegeven.
Assepoester
En zo wint Gek van jou je langzaam maar zeker voor zich: het boek wordt gaandeweg steeds beter en hoe meer je over het echte doel van de Mansion te weten komt, hoe beter het gaat bevallen. Ik vond het heel mooi hoe de verhaallijn, met alles wat er in dat huis gedaan wordt, laat zien dat echte liefde heus wel bestaat en dat het oké is om daarin te (willen, leren) geloven. Het is eigenlijk een soort Assepoester-verhaal, met Marie-Sophie als de petemoei die ervoor zorgt dat de vrouwen leren dat romantiek niet dood is alleen maar omdat je slechte ervaringen met de liefde hebt gehad, en dat het niet antifeministisch is om je mooi en begeerlijk te (willen) voelen. Dat alles is namelijk precies de boodschap die de hedendaagse jonge romantica mee moet krijgen, en ik vind het echt heel mooi hoe dat gebracht is.
Echte girlpower
En ook het laatste stukje van het boek is fijn: Schröder gooit er nog een lekkere portie sisterhood-girlpower bij die het verhaal een mooi laatste laagje en een goeie nasmaak geeft en waarin alles bij elkaar komt in een origineel, sterk pakket dat ervoor zorgt dat het uiteindelijke verhaal in niets meer lijkt op wat het in het begin leek te worden – en dat is perfect.
Conclusie
Gek van jou lijkt in het begin irritant, oppervlakkig en hysterisch, maar eenmaal in de tweede helft wordt het verrassend veel beter dankzij de mooie boodschap over feminisme en romantiek. Schröder neemt de personages met een zeer vlotte pen mee in een ontwikkeling waardoor ook de lezer bijna niet anders kan dan overstag gaan, en het geeft veel fijne stof tot nadenken: sowieso is het uiteindelijk een heel fijn boek voor iedereen die droomt van sprookjesliefde én van carrière maken. In het begin even doorbijten, maar uiteindelijk het doorzetten dubbel en dwars waard, want het is misschien wel één van de beste feelgood-romans die ik ooit heb gelezen.
Titel: Gek van jou!
Auteur: Jette Schröder | De Happiness Goeroe
Uitgeverij: HarperCollins Holland
Verschenen: februari 2020
Aantal bladzijden: 329
Genre: feelgood
Voor liefhebbers van: Marijke Vos
Beschikbaar als: paperback, ebook
Recensie-exemplaar: nee
ISBN: 9789402704846
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
