Ik heb mezelf dit jaar een doel gesteld: ik zou het heel tof vinden als het lukt om aan het eind van het jaar evenveel boeken te hebben gelezen als films te hebben gezien. Nu is het zo dat ik behoorlijk veel boeken lees in een jaar, en meestal blijven de films dan een beetje achter – terwijl dat jammer is, want er zijn ook zó veel mooie films en ik kan oprecht genieten van een film die me helemaal in zijn ban krijgt. Dit is dus een mooie manier om mezelf uit te dagen wat meer films te kijken én ook een mooie manier om de mij zo geliefde leesmarathons af en toe eens af te wisselen met een filmmarathon. Een paar weken terug introduceerde ik deze rubriek al – waarin ik zo af en toe vijf films wil bespreken die ik onlangs heb gezien – en vandaag deel twee!
Brave (2012)
Oh, ik vind het zo heerlijk om Disney/Pixar-films te kijken en opnieuw te kijken! Het zijn van die fijne comfortzonefilms, die ik kijk na een lange dag of als ik zin heb om gewoon even een avondje helemaal te ontspannen en mijn verstand op nul te zetten. Brave is één van mijn favorieten: ik vin het Schotse folkloreachtige setting al superorigineel, maar de film zit ook boordevol aandoenlijke humor, mooie landschapsscènes en kippenvelwaardige muziek. En natuurlijk is het een prachtig verhaal: stoere, jongensachtige Merida wil niets liever dan paardrijden en boogschieten, maar moet zich van haar moeder voorbereiden op het huwelijk en een bestaan als koningin. Wanneer de bom barst tussen Merida en haar moeder, gebeurt het denkbare: de altijd statige koningin verandert in een beer en de twee moeten hun weg naar elkaar weer terug zien te vinden voordat het te laat is.
Ik heb absoluut een zwak voor Disneyfilms waarin het niet per se over romantiek gaat, maar juist over andere waarden en andere vormen van liefde. En Merida is zo’n geweldig personage, lekker stoer en ongeremd en gewoon fantastisch. Ik hou er echt van.
Ratatouille (2007)
Whooow, deze film is dit jaar dus tien jaar oud! Jeetje. Ik weet niet eens meer of ik ‘m destijds in de bioscoop heb gezien of dat het een straight to DVD-gevalletje was voor mij, maar ik heb er in ieder geval nog eens kostelijk van genoten toen-ie onlangs op Netflix werd toegevoegd. Ook zo’n film die iets tijdloos heeft en nooit echt gaat vervelen: het verhaal over een rat die het hulpje wordt van een klunzig koksmaatje en hem naar de culinaire top helpt is zó ontzettend schattig. Het is een super-kleurrijke film waarin het eten echt watertandend lekker in beeld komt en ook de shots van Parijs zijn prachtig.
En zoals bij eigenlijk elke Disney/Pixarfilm wel het geval is, zitten hier ook van die leuke wijsheden en levenslessen in. Ik vind het keileuk dat de film bijvoorbeeld ook laat zien dat je je niet hoeft te laten tegenhouden door onzekerheden, afkomst of beperkingen als je je dromen wilt waarmaken én dat je niet altijd alles in je eentje hoeft te doen.
Tangled (2010)
Ik denk dat Tangled misschien wel mijn op één na favoriete Disneyfilm is: na Beauty and the Beast, want daar kan eigenlijk niets overheen. Ik vind het zo’n superleuke film om naar te kijken: visueel is het echt een plaatje en ik vind dat het Disneygehalte hier echt heel hoog is. Het heeft liefde, avontuur, humor, prachtig getekende scènes, een echt slechte slechterik… De muziek bestaat uit een paar van de beste Disneynummers – Mother Knows Best, I See The Light, I Have A Dream, When Will My Life Begin – en er zit eigenlijk zó veel diepgang in het verhaal! Hoe Rapunzel en Flynn dichterbij elkaar komen, de band tussen Rapunzel en Moeder Gothel, Rapunzels dromen, de dromen van de criminelen… er zit zó veel in en dat is zó mooi.
Ruim baan, de nieuwe generatie Disney-heldinnen komt eraan, schreef ik in mijn boeken-en-films-boekje: Tangled is dé film waarin je dat goed kunt zien. Rapunzel is zo’n leuk personage met haar twijfels en naïviteit, maar ook haar dromen en verlangen naar avontuur en haar lef en koppigheid. Echt, ik hou tot in het oneindige van deze film. Hij is zó schattig en zó mooi.
The Last Song (2010)
Goed, over naar de non-Disneyfilms! Naast Disney ben ik ook absoluut dol op Nicholas Sparks-boekverfilmingen. De boeken vind ik niks – of nou ja, The Notebook vond ik niks – maar de films kijken zo ontzettend lekker weg, zijn zo heerlijk romantisch en geweldig grappig en het zijn van die perfecte love story’s waar je gewoon twee uur lang lekker in wilt geloven, maakt niet uit of het allemaal een beetje onrealistisch is of niet. The Last Song is ook zo’n Nicholas Sparks-verfilming, en hoewel ik een beetje bang was dat Miley Cyrus me zou irriteren, vond ik het echt een goede film. Iets in de puurheid en kwetsbaarheid van het verhaal en de personages raakte me, en de subtiele humormomenten en de mooi getimede muziek maakte het nog mooier. Het is een film die echt de tranen over mijn wangen deed rollen.
The Last Song gaat over Ronnie, die samen met haar broertje een zomer bij haar vader gaat doorbrengen – ook al kan ze totaal niet met hem opschieten en is ze nog altijd kwaad op hem dat hij haar moeder verliet. Maar door hun wederzijdse liefde voor pianomuziek, een verwaarloosd nestje jonge zeeschildpadjes en een zekere beach boy (Liam Hemsworth, ook niet verkeerd) gaan ze elkaar toch beter begrijpen, al is het de vraag of dat nog op tijd is. Oprecht een mooie film.
The Theory of Everything (2014)
Dit is één van de mooiste films die ik dit jaar tot nu toe heb gezien. Ik vind het zó knap hoe het leven en de persoonlijkheid van Stephen Hawking gevangen en weerspiegeld zijn: Eddie Redmayne wórdt Hawking gewoon echt en ik vond het prachtig om naar te kijken. De film is onwijs mooi gemaakt, vol scènes en details die een perfect tijdbeeld geven en met een mooie afwisseling tussen zware thema’s en meer luchtige verwikkelingen. Het is een film waar je even echt voor moet gaan zitten en waar je je hoofd bij moet houden, maar het is wel echt een aanrader.
Ik denk dat het ook best belangrijk is dat dit soort films gemaakt worden: het gaf me hetzelfde gevoel als bijvoorbeeld My Week With Marilyn (met Michelle Williams als een geweldige Marilyn Monroe) en The Danish Girl (met Redmayne als de eerste transgender man uit de geschiedenis). De verhaallijnen zijn heftig, maar wel heel geloofwaardig neergezet en ze worstelen zich echt een weg naar binnen bij je hart en hoofd en juist door deze films blijven dit soort bijzondere verhalen bewaard, herhaald, overgebracht en ingeprent.
Welke van deze films heb jij gezien?
Oooh ja Brave en Tangled zijn allebei echt zo mooi en leuk! The Theory of Everything wil ik nog steeds zien, ben er heel benieuwd naar.