Five Films Friday #1

Sinds een tijdje bespeur ik bij mezelf een hernieuwde liefde voor films. Waar ik vroeger nooit zo geïnteresseerd was in een film omdat het zo lang duurt en ik liever een serie bingewatch, vind ik het tegenwoordig heerlijk om naar de bioscoop te gaan en me te laten meeslepen door één van de nieuwste films of om op Netflix één van die films uit te kiezen die ik altijd al heb willen zien. Er zijn zoveel films die zoveel mooie verhalen vertellen, soms op een manier die krachtiger en authentieker en bijzonderder is dan een serie of boek ooit zou kunnen zijn, en van dat soort films hou ik met heel mijn hart: het is vaak een ontdekkingsreis en tegelijkertijd een ontsnapping. De teller van 2017 staat inmiddels al op 20 films en het lijkt me leuk om deze af en toe met jullie te delen en te bespreken!

Paper Towns (2015)

Het boek van John Green vond ik niet zo heel geweldig, maar de verfilming met Cara Delevingne (Suicide Squad) en Nat Wolff (The Fault in Our Stars) vond ik echt heel tof. Het verhaal gaat over de nerderige Quentin die al zo ongeveer zijn hele leven verliefd is op de stoere en vooral mysterieuze Margo. Ze zijn als kinderen lang bevriend geweest, maar op de middelbare school praat Margo nauwelijks meer met hem – tot ze op een avond plots in zijn kamer staat en hij met haar mee moet om negen dingen te doen die niet helemaal jofel, maar des te avontuurlijker zijn. Q heeft de nacht van zijn leven, maar de volgende dag is Margo spoorloos verdwenen. Vastbesloten om haar niet weer kwijt te raken gaat hij haar met een paar vrienden achterna, maar al snel blijkt dat Margo misschien helemaal niet gevonden hoeft te worden.

Paper Towns is een film die vooral heerlijk weg kijkt: er zit fijne humor in en als je net als ik gevoelig bent voor mooie momenten tussen de acteurs, ben je aan het juiste adres. Cara Delevingne is het absolute hoogtepunt van de film, maar ook de acteerprestaties van de andere castleden zijn goed – goed genoeg om het naar je zin te hebben me hoe hun vriendschap wordt neergezet. Daarnaast zet de film je ook aan het denken over de sporadische inhoudsloosheid van ons leven en hoe we allemaal wel iemand zoals Margo willen kennen én willen zijn: avontuurlijk, onbevreesd, zelfverzekerd en schaamteloos, dat alles met een zekere kwetsbaarheid. Mooie film. Oh, en de cameo van Ansel Elgort (Gus in TFIOS) is ook errug leuk.

The Choice (2016)

Benjamin Walker (Abraham Lincoln: Vampire Hunter) en Teresa Palmer (Love and Honor) vertellen het verhaal van Travis en Gabby, die in een idyllisch kustplaatsje voor elkaar vallen maar niet helemaal zeker weten of ze wel voor elkaar willen gaan. Hun leven samen is doorspekt met dilemma’s, drama’s en tegenslagen en dat alles leidt tot één levensbelangrijke keuze die door beide hoofdpersonen gemaakt moet worden.

Ik ben een absolute sucker voor verfilmingen van Nicholas Sparks-boeken. De boeken zelf lees ik niet, maar de films vind ik echt fantastisch omdat ze Romantisch met een grote R zijn. Ook The Choice is een ontzettend romantische film en eigenlijk is dat ook het voornaamste probleem: je moet er echt in willen geloven. Het is allemaal een beetje erg onrealistisch, maar de knappe hoofdrolspelers (die soms lichtelijk overdreven acteren), de mooie omgevingsshots en de romantiek maken wel veel goed. Niet de beste Sparks-verfilming, wel goed voor een poosje kijkplezier.

Suffragette (2015)

Deze film met een sterrencast bestaande uit onder andere Meryl Streep (The Iron Lady), Helena Bonham Carter (The King’s Speech) en Carey Mulligan (Far From the Madding Crowd) speelt zich af in het Londen van omstreeks 1912, in de wereld van de suffragettesbeweging. De film volgt een aantal vrouwen die langzaam maar zeker het belang van hun emancipatie in gaan zien en stappen ondernemen om meer rechten te krijgen. Dat deze beweging behoorlijk gevaarlijk en duister was, is iets wat de geschiedenis niet vaak laat zien maar waar je in deze film wel goed van doordrongen raakt.

Ik heb een beetje een dubbel gevoel over deze film: enerzijds vond ik ‘m filmtechnisch gezien niet zo goed omdat het verhaal niet helemaal ontward werd en veel scènes volgens mij niet de impact hadden die ze zouden moeten hebben: ik denk dat de regie beter had gekund. Aan de andere kant is het wel een heel mooie film als je het vanuit feministisch perspectief bekijkt: dankzij de sterke actrices krijg je een prachtig beeld van het beklemmende vrouwenleed en de emancipatiebehoefte in die tijd. Het is een film die me deed beseffen dat het dankzij deze vrouwen is geweest dat we anno 2017 mogen stemmen op een vrouw als Hilary Clinton en dat iemand als Emma Watson zich sterk kan maken voor gender equality. Een moreel erg mooie film.

Me and Earl and the Dying Girl (2015)

Dit is één van die films die ik kijk zonder te beseffen dat ze gebaseerd zijn op een boek en zelfs zonder de behoefte te voelen dat boek te lezen. Thomas Mann (Beautiful Creatures) speelt de rol van de enigszins stumperige Greg die tegen wil en dank bevriend raakt met de doodzieke Rachel (Olivia Cooke, Bates Motel). Dat gaat een beetje ten koste van zijn band met zijn beste vriend, maar langzaam maar zeker komt Greg er ook achter wat echte vriendschap betekent en welke dingen eigenlijk echt belangrijk en onbelangrijk zijn.

Ik vond dit een hele mooie film. Het is een Sundance-film en dat snap ik heel goed, want hij is echt erg mooi gemaakt. Het is zo’n film die een oprecht, soms rauw en humoristisch beeld schetst van hoe het is om op te groeien en te moeten uitzoeken wie je eigenlijk bent en wie anderen zijn. Ik vond het prachtig hoe duidelijk wordt wat het eigenlijk echt betekent om bevriend te zijn met een ziek persoon (stukje herkenning) en het kunstzinnige, maar vooral liefdevolle laagje van de film heeft me absoluut geraakt. Een aanrader.

Monsters, Inc (2001)

Zo eens in de zoveel tijd krijg ik zin om Disney/Pixar-films op te zetten en dan komen er dus dit soort films in het lijstje recht. Ik had Monsters, Inc hiervóór volgens mij welgeteld één keer gezien en ik was al best veel weer vergeten, dus dat was dubbel leuk. Monsters Inc gaat dus over monsters die de kost verdienen door kinderen bang te maken, en daar is een hele lucratieve industrie omheen gebouwd, compleet met concurrentie – want ze willen allemaal het beste en het engste monster zijn. Op nummer één in de hiërarchie staat Sully, gesteund door zijn trouwe eenogige compagnon Mike. Maar dan komen ze een meisje tegen dat helemaal niet bang is voor het duo… en dat meisje wordt al snel meer dan gewoon een kind dat bang gemaakt moet worden.

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik Monsters, Inc eigenlijk niet zo’n leuke film vind. De meeste films van Disney of Pixar hebben iets van een verborgen laag, een belangrijke boodschap, maar dat miste ik hier een beetje. Is ook niet per se erg, maar daardoor is Monsters Inc gewoon een film om met je verstand op nul te kijken: grappig, aandoenlijk en een lust voor het oog, want het is echt heel knap gemaakt. Maar voor de rest een beetje mwah.