Filmtip: The Greatest Showman (2017)

Ik heb de circuswereld altijd ontzettend interessant en intrigerend gevonden: het is een soort magische energie, daar in die circustent, waar je alles kunt vergeten en kunt genieten van bijzondere kunsten door al even bijzondere mensen. De keren dat ik er zelf ben geweest, zijn op één hand te tellen, maar als er een circus voorbij komt in boeken, films of series ben ik al snel geïnteresseerd. Dat is ook één van de redenen dat ik Water for Elephants (2011) een ontzettend gave film vind, én het trok me over de brug om The Greatest Showman te gaan bekijken in de bioscoop. Deze film is negen jaar lang het passieproject van Les Misèrables-acteur Hugh Jackman geweest, was genomineerd voor drie Golden Globes en nam de Globe voor Best Original Song mee naar huis. Wereldwijd worden mensen verliefd op deze kaskraker, en daar heb ik me inmiddels ook bij aangesloten!

A million dreams

The Greatest Showman vertelt het waargebeurde verhaal van Phineas-Taylor Barnum (Hugh Jackman, Les Misèrables) die al sinds zijn kinderjaren grote dromen koestert over een circus vol illusies, unieke mensen en het bieden van vermaak. Samen met zijn geliefde Charity (Michelle Williams, My Week with Marilyn) loopt hij weg van een leven vol saaie banen en rijkdom en bouwen ze een bestaan op dat aan elkaar hangt van hoop en fantasieën. Tot het leven Barnum een kans biedt en hij die met beide handen aangrijpt: hij begint een curiositeitenmuseum dat vervolgens uitgroeit tot circus. Samen met onder andere de bebaarde zangeres Lettie Lutz (Broadway-actrice Keala Settle) en koorddanseres Anna (zangeres Zendaya) verovert hij langzaam maar zeker de harten van het Amerikaanse publiek en eindelijk, éindelijk lijk daar het langverwachte succes te zijn.

Dreaming with our eyes wide open

Maar succes heeft een prijs, zo ontdekt Barnum wanneer het circus hem binnenbrengt bij de hogere sociale kringen en hij in de beroemde operazangeres Jenny Lind (Rebecca Ferguson, The White Queen) een nieuwe carrièrekans ziet – die wel eens zijn dreaming with our eyes wide open-filosofie zou kunnen verstoren. Terwijl Barnum ook nog eens moet zien om te gaan met de kritiek van mensen die de circusartiesten vooral als ‘’freaks’’ zien, probeert zijn nieuwe zakenpartner en sociale klimmer Philip Carlyle (Zac Efron, The Paperboy) wanhopig het hart te veroveren van Anne en uit te zoeken wat zijn wereld precies is.

Een waar circus

Wauw… ik weet niet eens zo goed waar ik moet beginnen met uitleggen hoe magisch-fantastisch deze film is. Ik ben heel blij dat ik ‘m in de bioscoop heb gezien, want het is visueel zo onwijs spectaculair en het grote scherm en gave geluid van een bioscoopzaal maken dat helemaal af. Al heel snel had ik door wat de magie van deze musicalfilm is: het is een waar circus op zich en al meteen bij het openingsnummer – The Greatest Show – voelt het alsof je zelf bij de circusshow zit en ook nérgens anders zou willen zijn dan daar. It’s everything you ever wanted / It’s everything you ever need / And it’s right here in front of you / This is where you wanna be, inderdaad.

Droomwereld

De film is visueel zo prachtig dat het je duizelt en volledig meesleept, want de kostuums en shownummers en special effects zijn adembenemend. Petje af voor de intense regie van Michael Gracey, die ervoor zorgt dat je echt in een droomwereld wordt gezogen, met bijzonder licht en scènes die aanvoelen alsof ze uit een Disney-sprookje komen. Magisch mooi. Volgens mij wordt ergens in de film gezegd dat het circus de mensen een manier biedt om hun zorgen en problemen en hun eigen wereld te vergeten en ik denk dat dat precies ook de illusie is die de film wil wekken – en dat is perfect gelukt.

Diepgang

Wat de film ook zo heerlijk maakt om naar te kijken, is de diepere laag van het verhaal. Al meteen in het begin krijg je een ontzettend warm gevoel van de twee kleine kinderen die grote dromen hebben en veranderen in volwassenen die vastbesloten zijn die grote dromen na te jagen. Maar ook de manier waarop ze hard werken aan het laten uitkomen van die dromen en zich daarbij niets aantrekken van wat de niet-dromers ervan vinden, hoe ze niet bang zijn om risico’s te nemen en hun hart te volgen…  en het vieren van uniciteit! Zoveel unieke personages in de film die dankzij het circus hun stem weten te vinden en zichzelf niet meer verstoppen, maar eindelijk This is me durven te roepen. Het laat ook zien hoe gefascineerd wij mensen eigenlijk zijn op het vreemde en afwijkende, ook al zijn het geweldige persoonlijkheden. Pijnlijk, en erg sterk.

Niet denken, maar dromen

Tegelijkertijd laat het verhaal ook zien wat het betekent om dromen te hebben die misschien groter zijn dan goed voor je is, wat de prijs is van het volgen van je hart, welke risico’s het met zich meebrengt om voor je dromen te gaan, wat er gebeurt als je het succes weet te bereiken en je daardoor je droom uit het oog verliest… dat geeft een heel mooi laagje diepgang aan de film en het maakt de boodschap – niet denken, maar dromen, koste wat het kost – des te krachtiger. Het verhaal lijkt erg sprookjesachtig en romantisch, maar laat duidelijk ook de schaduwzijde zien van succes en showbusiness.

Alles heeft een prijs

Misschien is dat wel wat de film duidelijk probeert te maken met de verhaallijn over grenzeloos dromen: het is prachtig, maar het heeft altijd een prijs. Dat is goed te zien in de kleinere verhaallijnen in de film, waar ook heel veel zorg en aandacht aan besteed is: het huwelijk en gezin van Barmun, de worsteling van Philip Carlyle met zijn sociale status en zijn circusdroom, alle circusartiesten die voortdurend uitgekotst worden door de samenleving, de verbitterde Jenny wiens succes haar weinig geluk heeft gebracht… en natuurlijk het adembenemende liefdesverhaal van Philip en Anne, dat zó mooi is en waar zó veel chemie in zit en dat zó prachtig is omdat het zó’n goed beeld geeft van wat wel en niet geaccepteerd werd in de bloei van de negentiende eeuw.  Alles heeft een prijs… en jij moet bepalen of je dromen die prijs waard zijn.

Muziek

En als kers op de taart… tja, het is een musicalfilm, dus ik moet het wel over de muziek hebben. Want die is echt de kers op de taart. Het acteerwerk is al ontzettend goed en levendig, maar de muziek is gewoon geweldig. Elk nummer raakt je, blijft in je hoofd hangen en past zo ontzettend goed bij de stemmen van de acteurs en bij de scènes dat ze het verhaal nog meer tot leven brengen. Het zijn ontzettend krachtige powernummers, intense ballades die de tranen naar buiten brengen en messcherpe anthems: een perfecte afwisseling tussen bombastisch en gevoelig en dat is prachtig. Van het ultieme droomnummer A Million Dreams tot het hartverscheurende Rewrite the Stars (die scène! Ik ben er nog steeds niet overheen…) en van empowermentnummer This is Me tot het fijngevoelige Tightrope (perfect voor Williams): het is van begin tot eind fantastisch.

The Greatest Showman zit vol geweldige muziek, de rollen van de cast zijn hen op het lijf geschreven (Efron herleeft zijn High School Musical-dagen, maar dan een flink stuk volwassener)  Graceys regie is intens en meeslepend en het verhaal is zowel licht en sprookjesachtig en dromerig als donker en confronterend en diepgaand. Een film waarmee je je absoluut niet zult vervelen en die nog lang in je hoofd en hart zal blijven nazinderen.

The Greatest Showman | 2017 | 20th Century Fox | regie: Michael Gracey | Hugh Jackman, Zac Efron, Michelle Williams, Zendaya e.a. | musical | 1 uur 45 min | nu in de bioscoop | 5 sterren |

Heb jij The Greatest Showman al gezien?