Vivian 
Hoe tof ik het ook vind om nieuwe films te ontdekken – of dat nou in de bioscoop, op Netflix of lekker ouderwets op tv is – ik hou er ook van om oude favorieten opnieuw te bekijken en hun magie weer opnieuw te beleven. Als ik dat doe, dan is het meestal omdat a) de film in kwestie heerlijk kijkvoer is waarmee ik in een bubbel van zoet en warm en romantisch escapisme kan komen (The Notebook, iemand?) b) het een heel sterk verhaal is waar ik elke keer evenveel van onder de indruk ben of c) de film iets unieks heeft wat ik niet vaak tegenkom en waardoor het kijken magisch blijft. En soms is het opnieuw bekijken van een film die je helemaal in je hart hebt gesloten precies het comfortzone-gevoel dat je nodig hebt te midden van stress en drukte en/of ongenoegen. Het filmlijstje van vandaag staat dan ook in het teken van herbekeken films!
Maleficent (2014)
Heb ik al eens gezegd hoe tof ik liveaction-remakes van Disneyfilms vind? Volgens mij al wel een keer of duizend, maar Maleficent is precies de reden waaróm ik er zo’n fan van ben. In deze film, het regiedebuut van Robert Stromberg, staat niet zozeer Doornroosje uit het sprookje van Charles Perrault en de Disney Classic uit 1959 centraal, maar juist de schurk Maleficent (in het Nederlands bekend als Malafide). Angelina Jolie zet een onwijs krachtige vertolking neer en met behulp van kleine en grote twists van het sprookje ontvouwt zich het verhaal van een fee die iets vreselijks werd aangedaan en het meisje dat het slachtoffer – of misschien juist de redder? – werd van haar verkilde hart. Visueel magisch, met veel diepgang en dynamiek tussen de personages, verrassende ontwikkelingen en ja… hartverwarmende thema’s.
Into the Woods (2014)
Deze verfilming van de bekende Broadway-musicalhit wordt zó ontzettend ondergewaardeerd! Het is een satirisch verhaal waarin diverse sprookjes – Assepoester, Rapunzel, Roodkapje, Sjaak en de Bonenstaak – bij elkaar komen en op zo’n manier verdraaid worden dat het een hele sterke symboliek krijgt met de echte wereld. Er zitten geweldig goede muzieknummers in, zoals Agony, A Very Nice Prince, Into the Woods, Moments in the Woods, Last Midnight en No One Is Alone en de cast bestaande uit onder andere Anna Kendrick, Emily Blunt, James Corden, Chris Pine, Christine Baranski, Johnny Depp en natuurlijk Meryl Streep is echt fantastisch.
Het duistere sfeertje en de humor zijn cool, maar het is vooral de plot die echt steengoed is: sprookjes worden verdraaid en tegelijkertijd op geniale wijze bespot en het grote bos is een briljante metafoor voor de grote boze wereld vol verleidingen en gevaren. Er zijn sterke vrouwen en doorbroken, maar het gaat ook over opgroeien en verlies van je onschuld en dat wat je wenst niet altijd is wat je écht wilt. Onwijs goeie film die eigenlijk educatief entertainment is – ik hou er echt van.
Jurassic World (2015)
In een eerdere film-wrap-up schreef ik al over wat ik vond van Jurassic World: Fallen Kingdoms en toen laatst diens voorganger op tv was, werd ik meteen weer getriggerd om ‘m te kijken. Ik ben groot fan van deze onwijs spannende en tegelijkertijd kritische films en ik weet nog dat ik deze reboot destijds in de bioscoop echt vet vond – en tijdens het opnieuw kijken vond ik dat ook weer. De plot is wat voorspelbaar – jaren na de catastrofale gebeurtenissen op de dino-eilanden is het eindelijk gelukt om het themapark up and running te krijgen dankzij CEO Claire (Bryce Dallas Howard). Maar het is nooit genoeg, en dus is er een grotere, engere én gevaarlijkere dino gecreëerd – en ja, dan breekt de hel natuurlijk een beetje los en mag raptortrainer Owen (Chris Pratt) de boel gaan redden.
En dat is tof: er zijn recreaties van iconische scènes uit de vorige films, er zijn nieuwe instant-iconische scènes, de plot van het dinopark is perfect spectaculair, er is humor en romantiek en aandoenlijkheid en ja: het hele idee van hoe ver we mogen gaan met ‘’bigger and better’’ en dierentuinen en hoe we dieren behandelen (iets met dinootjes die als pony’s worden gebruikt…) is verdraaid goed uitgewerkt.
Saving Mr. Banks (2013)
Oké, een liveaction-film is het niet, maar iets aan deze film heeft precies dezelfde magie als films als Maleficent, Beauty and the Beast en Cinderella – en dat iets is het feit dat deze film het ware verhaal vertelt van hoe Walt Disney de magie van Mary Poppins tot leven probeerde te wekken. Het is het verhaal achter het verhaal en de manier waarop dat zich ontvouwt, de manier waarop het eigen verhaal van schrijfster P.L. Travers’ (briljant neergezet door Emma Thompson) jeugd doorklinkt in alles is zó hartverscheurend en diepgaand en boeiend. Het is hartverwarmend hoe ze stiekem steeds opener komt te staan voor Walt Disney (geweldig neergezet door Tom Hanks) en zijn ideeën. Krachtig, geestig en bijzonder omdat het een kijkje geeft in iemands hart én achter de schermen van de plek waar veel van de hedendaagse magie zich afspeelt. Prachtige film.
The Zookeeper’s Wife (2017)
Absoluut één van de mooiste, heftigste en raakste films over de Tweede Wereldoorlog die ik ooit heb gezien. Het is het waargebeurde verhaal van Antonina (Jessica Chastain) die samen met haar Jan een dierentuin runt in Warschau. Wanneer de oorlog uitbreekt, rijst bij haar al snel het idee om Joodse mensen te verbergen in de dierenverblijven. Het plan werkt, maar de situatie wordt steeds gevaarlijker en ze zijn hun toekomst steeds minder zeker.
Eén van de sterke punten van deze film is dat de band tussen Antonina en de dierentuindieren in het begin echt heel mooi en warm en gevoelig wordt neergezet en wanneer het noodlot vervolgens toeslaat, raakt dat je echt ontzettend hard (ik huil niet snel bij films, maar hierbij heb ik echt heel hard gehuild). Chastain levert een performance af die heel sterk is in haar kwetsbaarheid en het verhaal geeft een schrijnend maar erg mooi beeld van hoe het voor joodse mensen was en de pijn, het wantrouwen en toch ook de hoop die ermee gepaard gingen. Een absolute parel van een WWII-film.
Ken jij deze films?