Filmflirt | Films van de laatste tijd #2

Ik hou van films die door mijn hoofd blijven spoken. Soms door een vertolking van een acteur, door de muziek of door het verhaal, maar vaker is het de filmervaring in het algemeen die nog maanden later een glimlach op mijn gezicht brengt of me doet fronsen omdat de thema’s zo goed waren. Met die films is het ook maanden later nog prima te doen om een recensie te schrijven: misschien wordt juist dan de impact wel pas echt goed duidelijk. Tijd voor weer een paar mini-filmrecensies!

The Intern (2015)

Dit was bij uitstek één van de meest aangename verrassingen die ik ooit heb meegemaakt qua films. Ik vond dit zo’n onwijs leuke en vermakelijke film: echt zo eentje die je het liefst elke keer opnieuw voor de eerste keer zou willen zien. In deze komedie besluit Robert De Niro’s personage Ben op zijn oude dag niet bij de pakken neer te gaan zitten, maar een stage te gaan doen bij de hippe webshop van jonge zakenvrouw Jules (Anne Hathaway).  En dat levert een film op die hilarisch, maar vooral mateloos charmant is.

Dit is geen standaardfilm en dat is verfrissend: het is niet over de top en de makers hebben niet té hard geprobeerd om de film schattig en grappig te maken – en daardoor is het een heel puur schattige en grappige film. The Intern is simpelweg wat je krijgt als je een vleugje feminisme mixt met een interessante zakelijke setting en als je twee A-acteurs bij elkaar zet met een script waarin hun relatie centraal staat. Want het is zó leuk om te zien hoe die relatie zich ontwikkelt, hoe ze elkaar steunen en van elkaar leren en onder invloed van de ander hun eigen juiste keuzes maken. Ook de andere personages zijn sympathiek en het verhaal verslapt nooit. Een verborgen pareltje dat zeker de moeite waard is als je van luchtige films met een hart houdt.

Jurassic World: Fallen Kingdom (2018)

Ik was een paar jaar geleden helemaal in de ban van de reboot van de Jurassic Park-films en heb dan ook jarenlang uitgekeken naar het vervolg op Jurassic World. Maar Jurassic World: Fallen Kingdom haalt het voor mij jammer genoeg echt niet bij die eerste film: het begint nu toch wel een beetje op uitmelkerij te lijken en ik begin het idee te krijgen dat de trucjes een beetje opraken… zeker omdat deze film voor mij maar heel weinig echte schrikmomenten had en het horrorelement van een dinofilm er mijns inziens wel bij hoort.

Toch vond ik Jurassic World: Fallen Kingdom wel een goede film, vooral door de nieuwe richting die het verhaal in slingert. Het voelt een beetje als een hommage aan de tweede Jurassic Park-film: enige tijd na de ramp die het Jurassic World-themapark was, besluiten Claire (Bryce Dallas Howard) en Owen (Chris Pratt) terug te gaan naar het eiland om de overlevende dinosaurussen te redden van een natuurramp. En dat roept interessante en vooral rake thema’s op: moet je dieren die allang hadden moeten uitsterven, ook echt laten uitsterven? Hoe ver mag je gaan in het beschermen van enorm gevaarlijke dieren? Plots beginnen de filmmakers hun pijlen op je hart te richten, en dat hebben we nog niet eerder gezien – en voor mij werkte het.

Wat ook goed werkt, is dat de verhaallijn nog verder wordt uitgebreid. Zo komen we wat meer te weten over de visie van de oorspronkelijke Jurassic Park-visionair John Hammond en is een belangrijke rol in de film weggelegd voor het mysterieuze meisje Maisie. Ook leuk: Ian Malcolm, een favoriet personage uit de eerste twee Jurassic Park-films (Jeff Goldblum) maakt in deze film kort zijn opwachting. De personages zijn tof, het verhaal houdt je door de onderhuidse spanning heus wel op het puntje van de stoel en de subtiele humor en romantiek voegen een leuke extra laag toe. Als opvolger van Jurassic World is de film misschien niet zo sterk, maar als nieuw deel in deze fabelachtig goede reeks dan weer wel.

The Breakfast Club (1985)

En dan nog een iconische klassieker als uitsmijter: deze film is goud. Ik heb ‘m inmiddels twee keer gezien en ik ben elke keer weer ontzettend onder de indruk van de acteerprestaties van deze vijf kinderen. Schoolkoningin Claire (Molly Ringwald) atleet Andrew (Emilio Estavez), nerd Brian (Anthony Michael Hall), outsider Allison (Ally Sheedy) en herrieschopper Bender (Judd Nelson) moeten allemaal tegelijk een zaterdag doorbrengen in het nablijflokaal onder het toeziend oog van de bittere Richard Vernon (Paul Gleason), maar besluiten algauw om hun eigen ding te gaan doen.

En dat levert een ontzettend goede film op die niet alleen ijzersterk in beeld brengt wat er mis is met het onderwijs – nog steeds heel actueel – maar ook laat zien wat er bij kinderen kan spelen. Stuk voor stuk weten de acteurs de worstelingen van hun personages, evenals hun kwetsbaarheden, op heel rauwe en pijnlijke wijze bloot te leggen. Tegelijkertijd is er humor, zijn er dansscènes en achtervolgingen en bloeien er echt relaties op. Het is een film met vuurwerk, vol intensiteit en kracht in de dialogen en confrontaties, vol harde emoties en een dynamiek die telkens weer de vinger op de zere plek van elk van de individuele kinderen weet te leggen. Een ontzettend goede film die ik tien keer zou kunnen zien zonder dat de impact verzwakt.

Welke van deze films vind jij goed?