Ik vind films kijken heerlijk: als filmmakers en acteurs me weten mee te voeren in een mooi verhaal, mijn hart weten te raken of in mijn hoofd weten te kruipen, dan kan een film een net zo sterk effect op me hebben als een boek waar ik om wat voor reden dan ook enorm van geniet. Als het me, te midden van alle mooie series en toffe tv-programma’s en aanlokkelijke boeken die ook om mijn aandacht vragen, lukt om lekker veel films te kijken, geniet ik daar dan ook enorm van. Tijd voor een nieuwe round-up!
Bohemian Rhapsody (2018)
Ik zou mezelf niet echt beschrijven als Queen-fan, maar mijn ouders zijn dat zeker wel: zodoende heb ik als tiener ook wel een beetje een voorliefde ontwikkeld voor de bijzondere aantrekkingskracht van nummers als We Will Rock You, Bohemian Rhapsody, Somebody to Love, We Are the Champions en Break Free. Deze biopicfilm over Freddie Mercury en Queen prikkelde dan ook al snel mijn interesse… en niet zonder reden. Want jeetje, wat is dit een goede film! Hoofdrolspeler Rami Malek (Mr. Robot) is fantastisch. De recensenten die schrijven dat hij de zanger gewoon helemaal wordt, hebben het volledig bij het rechte eind: Mercury’s stage presence, zijn divagedrag, maar ook zijn kwetsbaarheid en worstelingen en ontwikkeling van een jongen met een droom tot een levende legende is messcherp, briljant en ijzersterk: een stukje kunst op zich.
Maar Bohemian Rhapsody is ook zo goed door de manier waarop de loopbaan van Queen in beeld wordt gebracht: hun weg naar de top van de muziekwereld is interessant en fascinerend, en Gwilyn Lee (Midsomer Murders) en Ben Hardy (The Woman in White) doen het ook ontzettend goed als Brian May en Roger Taylor. Het zijn echter vooral de momenten dat de iconische hits worden geboren en opgenomen, gevolgd door de momenten waarop de magie van die muziek duidelijk wordt waardoor je als kijker kippenvel en een brok in je keel krijgt. Een film die alles geeft om maar recht te doen aan het legendarische van Mercury en de groep en hun nummers, en dat levert iets fantastisch op. Bonuspunten voor Mercury’s katten als geniale bijfiguren.
Gifted (2017)
Oké, de plot van Gifted is niet echt origineel: no nonsense-guy Frank (Chris Evans, Avengers-reeks) neemt na de dood van zijn zus haar babydochter Mary in huis, die net als haar moeder een wiskundegenie blijkt te zijn. Zeven jaar lang hebben de twee het samen met hun eenogige kat prima naar hun zin, maar dan vindt Frank het tijd worden dat Mary naar school gaat. En dat levert moeilijke vragen op, want is ze als hoogbegaafd meisje wel op haar plek op een gewone school… en bij hem? Of verdient ze met haar potentie eigenlijk beter dan haar oom en zijn buurvrouw Roberta (geweldige performance van Octavia Spencer) haar kunnen bieden?
Is Gifted enigszins voorspelbaar? Absoluut. Maakt dat echt iets uit? Nee, want deze film is zo ontzettend hartverscheurend en hartverwarmend tegelijk dat alle zwakke punten daarbij verbleken. Het verhaal is zo teder en aandoenlijk en liefdevol, met gouden scènes, maar tegelijkertijd heel rauw en emotioneel en heftig: de vragen die worden opgeroepen over Mary’s intelligentie zijn enorm realistisch en de ontwikkelingen komen daardoor des te harder binnen. Er zit een stukje pedagogische ethiek in, maar ik vond het vooral heel erg mooi hoe sterk de band is tussen Frank en Mary, en actrice McKenna Grace (The Haunting of Hill House) zet haar intelligentie, maar ook haar speelse kindsheid erg goed neer. Een oprecht prachtige film waar eigenlijk gewoon geen kwaad woord over te zeggen is – behalve dan dat je zakdoekjes nodig hebt. Zo mooi.
Before I Fall (2017)
Ik heb een… ingewikkelde mening over deze film. De review die ik erover schreef op filmtracking-app Letterboxd is behoorlijk lang en ook nu nog spoken het einde en de problemen die ik daarmee heb nog enorm door mijn hoofd. Maar eigenlijk ligt dat niet aan de film, maar aan het boek van Lauren Oliver waar de film op gebaseerd is – en dat ik nog niet heb gelezen. In Before I Fall zien we Sam (Zoey Deutch, Vampire Academy) die na een noodlottige avond dezelfde dag steeds opnieuw beleeft en moet inzien welke fouten ze heeft gemaakt en hoe ze die kan rechtzetten om de tijdlus te laten stoppen. Ook niet echt heel origineel, maar dat terzijde.
Want Before I Fall is eigenlijk helemaal geen slechte film. Het zet een eerlijk beeld neer van tienerproblemen als pesten, populariteitswedstrijden, erbij horen, relatietwijfels, onbegrip van familieleden, loyaliteitskwesties in een vriendschap, uitzoeken wat jij wilt en daarbij precies genoeg geven om wat anderen doen en denken… het is niet zo braaf en dat vond ik tof. De cast (punten voor de knappe en leuke Logan Miller als love interest Kent) en cinematografie vond ik ook tof, maar… ik weet het niet. De ontwikkeling die de hoofdpersoon uiteindelijk doormaakt vond ik echt veel te volwassen voor een tienermeisje en bovendien te snel gaan. En het einde… nou ja. Het ligt aan het boek, niet aan de film. Maar laten we zeggen dat er met het einde een boodschap wordt gegeven waar ik het echt niet mee eens ben en dat ik het einde gewoon een beetje fout vind. Heel jammer, want het maakt de filmervaring meteen een stuk minder fijn.
Love, Simon (2018)
De film waarvoor beroemdheden filmzalen afhuurden en waar liefhebbers van het Young Adult-boek reikhalzend naar hebben uitgekeken – ikzelf incluis. Deze romcom gaat over Simon Spier (Nick Robinson, Everything, Everything), een homoseksuele tiener die probeert uit te vogelen hoe hij uit de kast moet komen tegenover zijn ruziënde vrienden en excentrieke familie terwijl hij ook nog eens worstelt met een anonieme verliefdheid en chantage. Love, Simon is een film die vooral duidelijk maakt hoe belangrijk het is om op je eigen voorwaarden te kunnen uitkomen voor wie je bent, verpakt in een lief, luchtig en verhaal dat ook gaat over vriendschap, je eerste liefde, seksualiteit, stereotypes en de puberteit. Een verhaal dat doorsnee is zonder doorsnee te zijn: schattig, grappig, aandoenlijk, romantisch en belangrijk – én goed gemaakt. Aanrader!
Welke van deze films heb jij gezien?