FILM | Divergent (2014)

Bron

Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat er een filmrecensie online is gekomen, net als bij de boekrecensies: ik heb simpelweg geen tijd voor dit soort artikelen en eigenlijk niet eens tijd voor het fatsoenlijke filmwerk, dus dan schiet het er een beetje bij in helaas. Maar ik ga mijn best doen om wat meer gebruik te maken van Netflix en daar lekker wat films te kijken in de komende weken om erover te kunnen bloggen. Vorig weekend ben ik in ieder geval met een vriendin naar de bioscoop geweest: het boek Inwijding van Veronica Roth had ik een tijdje geleden gelezen en ik wilde heel graag de film zien. Hij krijgt enorm goede recensies en er wordt wel gezegd dat het de beste Young Adult-franchise is die er nu bestaat, dus dat betekent wel wat… ik was na mijn enthousiasme over het boek – een recensie van de gehele trilogie komt binnenkort – in ieder geval heeeel benieuwd!

In futuristisch Chicago is de samenleving verdeeld in vijf facties: Oprechtheid, Onverschrokkenheid, Vriendschap, Onzelfzuchtigheid en Eruditie. De vrede wordt bewaard doordat iedereen in zijn eigen zuil blijft en elk jaar weer moeten jongeren uit alle facties kiezen bij welke zuil ze de rest van hun leven willen doorbrengen: de factie waarin ze zijn opgegroeid of een andere. De keuze is vrij, maar eenmaal gemaakt is er geen weg meer terug. Beatrice Prior komt uit Onzelfzuchtigheid, maar kan het niet helpen dat ze in de aanloop naar haar persoonlijkheidstest – de test die moet uitwijzen bij welke factie je hoort – naar alle facties wel een beetje verlangt. De uiteindelijke testuitslag is schokkend: ze past bij geen enkele zuil en is Afwijkend – divergent. Tris volgt haar hart en kiest Onverschrokkenheid, maar intussen beseft ze wel dat het heel gevaarlijk kan zijn als iemand erachter komt dat de test geen uitsluitsel gaf. Haar steeds sterker wordende liefde voor instructeur Four maakt het er niet gemakkelijker op…

Om heel eerlijk te zijn, had ik niet heel veel verwachtingen van de film. Geen hoge en geen lage, ik ging er eigenlijk gewoon in met een gevoel van we zullen zien hoe het uitpakt. Kwam misschien doordat ik het boek alweer een tijd geleden heb gelezen en er wat dingen waren weggezakt, maar ook doordat ik van mezelf weet dat ik bij veel films heel erg oplet wat ik goed en niet zo goed vind, zeker bij boekverfilmingen. Bij Divergent was ik dus vast van plan om er gewoon vrij blanco in te gaan en dan wel te zien war het schip zou stranden. Een heel goed besluit, zo bleek… want ik heb met volle teugen genoten. Laat ik beginnen met te zeggen dat de film heel mooi trouw is gebleven aan het boek en dat vind ik altijd heel erg fijn. Ik heb geen enkel groot verschil ontdekt, wel wat kleine dingetjes maar daar stoorde ik me absoluut niet aan. Ook is het de producenten heel goed gelukt om het futuristische Chicago tot leven te wekken: er zit heel veel sfeer in het boek, het komt echt realistisch over en zeker de details over de verschillende facties vond ik heel leuk om naar te kijken. Het is een lange film, maar ook dat is niet erg: bij veel films heb ik vaak het idee dat ze het allemaal nogal rushen, maar bij deze kon ik juist lekker op mijn gemakje kijken en alles voorbij zien komen waarop ik had gehoopt en waarvan ik in het boek zo genoot, zonder het jammer te vinden als er een scène voorbij was, want er werd ruim voldoende tijd en aandacht besteed aan alle details, ontwikkelingen en gebeurtenissen.

Het verhaal komt heel mooi naar voren: het is goed uitgewerkt en prima te volgen voor iemand die het boek niet heeft gelezen: het is zeker niet voorspelbaar, maar wel heel boeiend. Wat ik ook zo mooi vind is dat de film meer nog dan het boek de mogelijkheid van een toekomst als deze tot leven wekt: de segregatie van mensen in een samenleving en het hokjesdenken is best een heftig conflict dat nu ook gaande is en daar speelt de film mooi op in. Er zit humor in en de actiescènes zijn geweldig gechoreografeerd, echt spannend: de emotionele scènes komen ook echt binnen en bij de spanning zat ik vaak met open mond te kijken omdat het echt heel goed uit de verf kwam.

Filmtechnisch is alles dus helemaal super! En dan heb ik het nog niet eens over de cast, want die is ijzersterk. Shailene Woodley leek in het begin een beetje stoïcijns en leeg, maar kwam er algauw meer in en toen vond ik haar echt Tris worden, met haar conflict om zichzelf te vinden. Theo James vond ik nog het allerbeste van allemaal, die maakte het karakter van Four echt zo echt en hij is ook gewoon heerlijk handsome <3 De rest van de cast, met name Eric, Jeanine, Christina en Tori kwamen ook heel goed uit de verf en ik ben niemand tegengekomen die slecht acerde, dus het ontbrak zeker niet aan geloofwaardigheid. Wat ik wel jammer vond, en dat heeft ertoe geleid dat de film vier in plaats van vijf vlindertjes krijgt, is dat niet alle personages allemaal even goed uitgewerkt waren. De personages van Al en Peter hadden meer diepte moeten hebben, meer verbinding met Tris en ook meer achtergrondverhaal zoals in het boek. De ouders van Tris vond ik wel heel sympathiek, maar in het boek is het echt heel duidelijk hoeveel ze van hen houdt en dat kwam in de film wat minder emotioneel naar voren. Best jammer, want de karakters van vooral Tris en Four waren juist geweldig uitgewerkt. Hopelijk doen ze dat in de komende drie films beter en zorgen ze dat de acteurs dan wat meer hun best doen om overtuigend in hun rol te kruipen! Voor de rest is het een geweldige film die zowel fans van het boek als fans van sciencefiction- of actiefilms zeker niet teleur zal stellen.

Titel: Divergent
Tagline: One choice can transform you
Jaar: 2014
Genre: young adult
Schrijver: Veronica Roth
Regisseur: NeilBurger
Cast: Shailene Woodley, Theo James, Ashley Judd, Zoe Kravitz, Kate Winslet e.a.
Duur: 140 minuten