Fantasieën van een bijna-student

Dit is mijn laatste schooljaar, mijn laatste examenjaar. Over slechts een paar maanden ben ik als het goed is helemaal klaar met school, dan heb ik al mijn schoolexamens hopelijk met goed gevolg afgesloten en ben ik hard aan het blokken voor mijn echte examens. Op 27 juni word ik niet alleen 19, maar krijg ik ook dat heerlijke diploma waarmee mijn middelbare schoolcarrière voorgoed afgesloten zal zijn. Natuurlijk is het nog niet zover, maar het duurt ook niet heel erg lang meer. En omdat mijn situatie nou eenmaal nogal complex is, ben ik nu al druk bezig met de oriëntatie op mijn vervolgopleiding. Een paar weken geleden had ik een gesprek op de Hogeschool Rotterdam met een studieloopbaanbegeleider om eens te bespreken hoe het precies gaat op de hogeschool, wat ze voor me kunnen doen en of het mogelijk is om een dagje te gaan proefstuderen. Het was gewoonweg een heel leuk gesprek, met een heel aardige mevrouw die gelukkig heel veel begrip had voor mijn situatie en met wie we het gewoon heel goed konden vinden. En tjaa… morgen is het zover. Morgen moet ik om half elf in de ochtend op de Hogeschool Rotterdam, locatie Museumpark, zijn om te gaan proefstuderen. Twee meiden gaan me begeleiden en ik zal twee lessen bijwonen: Presenteren (weet niet zeker of ik dat leuk vind haha) van half elf tot tien over twaalf en Zakelijk Schrijven (yay!) van één uur tot half drie (eigenlijk duurt die les tot tien voor vier, maar dat is veel te vermoeiend dus ik ga dan eerder weg). En ik ben, op zijn lichtst gezegd, erg nerveus. Maar ik heb er ook veel zin in, want het is de eerste stap naar een hele nieuwe fase in mijn leven: het studeren! En ook al ga ik in principe alleen maar naar het HBO om daarna door te kunnen naar de universiteit, toch stel ik me er volledig voor open. Door heel veel tv-series en films waarin college aan bod komt, ben ik lekker aan het fantaseren geslagen over hoe het gaat zijn…

Eventjes voor de duidelijkheid: ik ga na de zomer, als alles goed verloopt en ik morgen niet totaal depressief thuiskom omdat het zo verschrikkelijk was, naar de Hogeschool Rotterdam om met de Lerarenopleiding Nederlands te beginnen. In principe wil ik alleen de propedeuse zodat ik daarna naar de universiteit kan om Nederlandse Taal & Cultuur te gaan studeren, maar mocht de lerarenopleiding nou ontzettend leuk worden, dan ben ik uiteraard bereid om te blijven! Nu verschilt de Lerarenopleiding niet zo heel veel van een studie Nederlands: het grootste verschil is natuurlijk dat hier gericht wordt op een toekomst in het onderwijs, met dus ook pedagogische vakken en een stage op een school. Gelukkig heb ik al min of meer voor elkaar weten te krijgen dat ik gewoon weer op mijn huidige school terecht kan, wat een fijn gevoel is: vertrouwde omgeving, mensen die me kennen, een goede connectie met mijn huidige Nederlandse lerares… en het is ook wel tof dat ik dan straks tot het ”personeel” word gerekend en niet meer als een leerling. Dan mag ik de hele dag theeleuten en eindelijk te weten komen waar al die docenten toch altijd over zitten te smoezen in de pauzes.

Toegegeven: ik zie mezelf niet echt voor de klas staan, maar dat betekent niet dat ik het lerarenvak echt totaal verafschuw. Integendeel zelfs. Ik ben dol op taal en lezen, en ik heb het ook altijd een fijn idee gevonden om mensen te kunnen helpen. Ik zou het dus best leuk vinden om te bereiken dat jongeren van lezen gaan houden, om ervoor te zorgen dat minder Nederlanders continu de d’s en t’s fout doen, om te zorgen dat ook allochtone Nederlanders de taal goed kunnen spreken.  Ik zeg niet dat die dingen me ook zouden lukken, maar het feit dat ik er zelf gepassioneerd door ben, zou misschien wel kunnen helpen om een goede docent te worden die echt een verschil kan maken. Ik zou het erg leuk vinden om jongeren waardering bij te brengen voor auteurs als Arthur Japin (Een schitterend gebrek is gewoonweg prachtig), Simone van der Vlugt (haar thrillers zijn echt goed, en ze heeft een gave als het op historische romans aankomt – Rode sneeuw in december is een boek naar mijn hart), Stefan Brijs (hij mixt het bizarre met het interessante, zo geniaal!) en Harry Mulisch (De Aanslag is écht een goed boek). En ik zou er meer dan plezier in hebben om jongeren te laten begrijpen waarom Jane Austen wél literatuur is en E.L. James niet. Pah.

Het leuke van een vervolgopleiding heb ik altijd gevonden dat je zelf kunt kiezen wat je doet. Je zit niet vast aan verplichte vakken die je stom vindt, want je kunt zelf bepalen welke opleiding je doet en het meest voor de hand liggende is dat je iets kiest wat bij je persoonlijkheid en je interesses past. Natuurlijk zullen er bij de Lerarenopleiding Nederlands ook vakken zijn die niet echt bij mij passen of die ik niet leuk vind; drama en ICT bijvoorbeeld. Maar daar staat weer tegenover dat het merendeel van de vakken me juist wel ontzettend aanspreekt: zoals de hele Letterkunde-leerlijn die helemaal gaat over literatuur en de Taalbeheersing-leerlijn. Ik heb altijd wel gedacht dat ik goed was in taal, maar wie weet wat ik allemaal nog kan leren, haha. Het zou wel echt gaaf zijn om echt een goede leerling te worden, het echt goed te doen bij projecten en opdrachten en zo. Ik hoef niet de beste uitblinker te zijn, maar ik wil wel graag laten zien wat ik kan en wat ik weet en daar ook erkenning voor krijgen. En natuurlijk hoop ik ook dat ik mijn vaardigheden en kennis kan uitbreiden, dat ik beter leer schrijven en ook beter bekend word met Nederlandse literatuur, de cultuur van taal et cetera.

Maar waar ik het meeste op hoop en naar uitkijk, is het verkrijgen van betere sociale vaardigheden. Momenteel op de middelbare school heb ik geen hele grote vriendengroep, alleen één goede vriendin en een paar met wie ik wel regelmatig praat of bij zit, maar met wie ik verder niet close ben. Vind ik helemaal niet erg, want ik red het prima in mijn eentje en heb des te meer vrienden die ik online ken en spreek. Maar ik beschouw het HBO toch een beetje als een nieuwe kans en ik zou het toch wel erg leuk vinden als ik daar echt vrienden weet te maken, gewoon mensen met wie ik goed kan omgaan daar, die me kunnen helpen als het nodig is en met wie ik de dingen die op school gebeuren, kan delen. Des te meer omdat op het HBO veel gebeurt in samenwerkingsverband en dan wil ik niet dat ik een buitenbeentje blijf want dat wordt dan altijd zo awkward. Dus ik hoop dat ik het al goed kan vinden met de twee meisjes die mij morgen bij het proefstuderen gaan begeleiden: dat zijn nu eerstejaars, dus als ik er kom zijn zij waarschijnlijk tweedejaars en dan denk ik niet dat ik ze nog veel zal zien. Maar dan is het in ieder geval al een oefening voor Operatie Nieuwe Vrienden Maken, haha. Ik zou het best gaaf vinden om dan echt een student te worden, tijdens de lunch met een groepje kleppen – als mijn gezondheid stabiliseert, onder het genot van een tosti of lekker broodje – en na college even vrolijk gaan shoppen in de Koopgoot die zo lekker dichtbij is, of gezellig ergens een drankje gaan doen. Ik verwacht er natuurlijk niet teveel van omdat deze laatste dingen toch lastig zullen zijn i.v.m. mijn lichamelijke afhankelijkheid, maar ik ga in ieder geval mijn best doen om een aantal vrienden te maken!

Duss… morgen eerst maar eens gaan proefstuderen. Ik ben ontzettend benieuwd en verwacht dat ik na afloop helemaal brak ga zijn, maar dat dat het dan wel waard is. Uiteraard zal ik er verslag van doen, als jullie dat leuk vinden!

Oh en… hebben jullie zin om een Young Adult-boek naar keuze te winnen? Klik dan hier!