Vivian Ik heb altijd het geluk gehad dat ik ben opgegroeid in een gezin dat vrijwel ieder jaar op vakantie ging, altijd wel naar een nieuwe plek. Zo ben ik in mijn achttienjarige leven al naar Frankrijk, Duitsland, België, Italië, Spanje, Engeland en Amerika gereisd. Aangezien ik er werkelijk enorm van kan genieten om een nieuw land en een nieuwe cultuur te ontdekken en ook een voorliefde heb voor grote (hoofd)steden, neem ik jullie zo nu en dan via mijn blog mee naar mijn favoriete plekjes buiten Nederland. Aujourd’hui, nous traversons á Paris!
Parijs: ik schat dat ik er zo’n zes á zeven keer geweest ben. Mijn ouders gingen er volgens mij – ik kan het mis hebben, sorry mam en pap – voor het eerst op huwelijksreis heen en waren er toen zo weg van dat we er zijn blijven komen. Vroeger vond ik het nooit zo’n fantastische stad omdat we er zo vaak heen gingen haha, maar nu ik ouder ben, kan ik ook zien hoe geweldig mooi, magisch en romantisch Parijs is. De boeken van Tatiana de Rosnay (Haar naam was Sarah, Het huis waar jij van hield) en films als Monte Carlo, Midnight in Paris en Passport to Paris maken het er ook alleen maar leuker op. Hoewel ik er niet alleen maar leuke herinneringen aan heb… in 2004 werd ik namelijk tijdens een vakantie zo ziek dat ik een dag of drie in een ziekenhuis in hartje Parijs heb gelegen. Het was een kinderziekenhuis en ze waren allemaal ontzettend aardig, maar kun je nagaan – ik was tien, sprak geen woord Frans en helemaal alleen. Mijn ouders konden daar niet blijven slapen en mijn moeder heeft vaak genoeg gezegd dat ze die eerste dag met pijn in haar hart wegging. Jeetje, wat was dat vreselijk. Het feit dat die periode een nog veel erger ziekbed aankondigde, was ons toen nog ongewis…
Natuurlijk is Parijs gigantisch groot en er zijn nog heel veel plekjes die we niet kennen, maar om de één of andere reden gaan wij toch eigenlijk altijd weer naar diezelfde bezienswaardigheden, gewoon omdat die voor ons Parijs zijn, omdat we daarvan houden. De majestueuze kathedraal de Notre Dame is mijn favoriete religieuze gebouw, wat ook een beetje komt door het verhaal van The Hunchback of Notre Dame (oorspronkelijk een boek van Victor Hugo, maar vooral bekend door de Disneyfilm). Ik vind het altijd zo’n rustieke plek, net als de Sacre Coeur in de schilderswijk Montmartre (kennen jullie Mistral’s Daughter? Dat speelt zich in Montmartre af), vanwaar je een prachtig uitzicht over Parijs hebt. Het Louvre is natuurlijk het handelsmerk van Parijs, maar oh – wat verdwaal je daar snel. Tijdens ons laatste bezoek aan Parijs, in september 2011, wilden we erheen als afsluiting van ons bezoek op de laatste middag, vlak voor we weer naar huis zouden rijden. Maar je moet er echt een dag voor uittrekken – en dan van acht uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds of zo, anders red je het gewoon niet. Er is zoveel te zien dat je gewoon niet weet waar je heen moet. Maar de Mona Lisa is natuurlijk wel sowieso iets wat je moet zien, en met een rolstoel mag je vóór de menigte, wat ook heel gaaf is! De Eiffeltoren is, om heel eerlijk te zijn, ook geen plek waar we vaak heen gaan omdat ik er niet in kan – volgens mij is er geen lift, wat erg jammer is.
Zie hier wat foto’s van het eerder genoemde laatste bezoek aan the city of lights, love and fashion. Let alsjeblieft niet op de lengte van mijn haar en het feit dat ik een oerlelijk gebit – met beugel – had. Linksboven toont hoe dol ik ben op Franse mutsjes en Franse croissants. Rechts laat mijn kerkritueeltje zien: ik steek altijd in elke kerk een kaarsje aan voor een overleden dierbare. Linksonder sta ik te pronken op de Champs-Elysées en rechtsonder is een grappig verhaaltje… Ons favoriete restaurant in Parijs is Le Select, wat mijn ouders ontdekten toen ik dus in het ziekenhuis lag en zij toch even iets moesten eten. Sindsdien komen we er altijd terug en het is een heel knus, typisch Frans restaurantje met enorm aardige mensen én een echte restaurantkat! Het is een enorme cyperse dikzak met de naam Mickey en toen we afgelopen september daar waren en vroegen waar Mickey was (de keer daarvoor mocht ik namelijk met hem knuffelen) ging een ober hem spontaan zoeken. Even later kreeg ik het superlieve beest in mijn armen gedrukt… hoe lief is dat?
Houden jullie van Parijs?
Ik denk dat je er wel vaker bent geweest ;-). En ik blijf erbij dat dit een andere Mickey was dan de vorige keer haha 😛
Parijs is inderdaad een hele mooie stad, ben er nog niet heel vaak geweest. Misschien een keer met vriendlief voor de romantiek in de toekomst? 😉