Eyecandy: Lille!

Afgelopen weekend was ik niet thuis, maar een weekendje weg! Net zoals vorige week piepte ik er met mijn ouders even tussenuit: van vrijdagmiddag tot zondagmiddag vertoefden wij in het heerlijke Noord-Frankrijk, en wel in de buurt van de romantische stad Lille. Daar waren wij vorig jaar ook al vanwege de gigantische rommelmarkt die daar elk jaar wordt gehouden, maar door de drukte hebben we toen eigenlijk niets van de stad zelf gezien. Terwijl het toch een heel mooie, authentieke en cultureel waardige stad schijnt te zijn! En wij dachten daarom: waarom gaan we er niet gewoon nog een weekendje naartoe? Op een heel leuke camping, lekker relaxed en met fijn weer, hebben we dat dus gedaan. En ik kan jullie zeggen… Lille heeft mijn hart gestolen! Waarom?

Lille, een Noord-Franse stad die vroeger in Nederlandse termen – toen het dus nog bij Nederland hoorde – Rijsel heette, ligt op ongeveer 160 kilometer afstand van Parijs en staat vooral bekend om haar culturele erfgoed. Veel musea en volgens Wikipedia ook geboortehuizen van – voor mij onbekende – belangrijke Fransen. De stad is absoluut onvergelijkbaar met Parijs, maar heeft een karakter, een allure en intensiteit die wel in de buurt komt van the city of love. De foto’s zijn niet zo groot, InstaCollage was de enige leuke manier om een mooi collage te maken maar daardoor werden ze wel verkleind. Ik vind echter wel dat ze toch nog een mooi beeld van de stad geven!

Toen wij de stad ”binnenkwamen” en begonnen rond te struinen, was ik helemaal in extase. Het is een prachtige stad die heel erg romantisch aandoet, met prachtige authentieke architectuur, chique winkelstraten en veel standbeelden, monumenten en echt binnenstadse pleinen. Ik denk dat Lille een keer het decor van een verhaal gaat worden, want ik vind het echt een stad waarin fantasie en romantiek thuishoren. De ambiance is authentiek en historisch en elegant en dat past precies bij mij. Je kunt er lekker winkelen, maar ook cultuur snuiven – al hebben wij dat dus niet gedaan – en gewoon lekker rondstruinen. Bijna alle gebouwen en architectuurdingetjes ogen speciaal, alsof er echt een verhaal achter zit – en daar houdt Vivian wel van, lekker wegdromen!

Wat wel weer minder was, is het schokkend grote aantal zwervers en bedelaars dat er in de stad rondhangt. Op zowat elke straat zit er wel een zwerver die met zo’n smekende blik naar de voorbijgangers kijkt, maar aan wie men meestal straal voorbijloopt. Zelfs kinderen! We zaten op een gegeven moment te lunchen bij de fontein die je hierboven ziet, en naast ons zat gewoon een jochie van een jaar of acht die overduidelijk een bedelaartje was. Heel dik aangekleed en hij speelde accordeon, ik vond het echt zo zielig! Een soort Oliver Twist, wat ik echt nog nooit heb gezien. Waarschijnlijk is er heus wel kinderbescherming en sociale zekerheid en zo, maar ik denk dat dat voor die kinderen weinig zin heeft… die weten niet beter, ze zijn er zo mee opgegroeid dat ze waarschijnlijk meteen zouden weglopen uit een opvanghuis of pleeggezin. Toch erg hoor, die kids horen op school te zitten en kattenkwaad uit te halen… dan besef ik toch weer wat een verschil dat is met Nederland. Het ligt vlakbij en het maakt deel uit van de Europese, Westerse cultuur… maar toch zie je daar iets wat je hier nooit zou tegenkomen. Triest, toch?

Ik zou hier zeker nog wel eens naartoe willen, en dan wat meer op de culturele toer gaan!