Vivian 
In mijn overzichtje van in augustus gelezen boeken dat ik gisteren publiceerde had ik het al over If I stay van Gayle Forman. Een onwijs mooi boek in de trant van John Green, onwijs aangrijpend en hartverscheurend, maar tegelijkertijd grappig, lief en enorm diepgaand. Ik wist al een tijdje dat er een verfilming in productie was en die is inmiddels in Amerika in première gegaan. In Nederland moeten we nog een paar weekjes wachten – hij komt hier in de bios op 18 september – en dat vind ik een prima gelegenheid om eventjes te spuien hoe EXCITED ik ben voor deze film!
Het verhaal gaat over de zeventienjarige Mia, die al bijna haar hele leven cello speelt en hoopt naar Julliard te kunnen gaan. Ze heeft zich nooit echt ergens zorgen over hoeven maken: haar ouders, voormalige hippies die muziek net zo belangrijk vinden als zij, en haar broertje Teddy houden zielsveel van haar en dat geldt ook voor Mia’s vriend Adam, die stapelgek op haar is ondanks haar onzekerheden. Maar dan verandert plotseling alles: Mia krijgt samen met haar ouders en broertje een vreselijk auto-ongeluk. In tegenstelling tot de anderen treedt Mia min of meer buiten haar lichaam en ziet alles wat er gebeurt – met haar ouders, maar ook met haarzelf. Terwijl er in het ziekenhuis gewerkt wordt om haar te redden, trekt haar leven aan haar voorbij en liefde en verlies komen heel dicht bij elkaar wanneer Mia zich realiseert dat de keuze aan haar is: de keuze van blijven of gaan.
Serieus, ik krijg al kippenvel als ik de trailer kijk… en de muziek hoor… het ziet er gewoon zo PERFECT uit. De balans tussen Mia’s verleden en wat er met haar gebeurt na het ongeluk lijkt helemaal in harmonie, Chloe Grace Mortez is helemaal Mia en het is nu al hartverscheurend. Ik vind het ook zo mooi dat dit eens niet over ontluikende liefde gaat, zoals bij The fault in our stars, maar over liefde die al bestaat en hoeveel het aankan, tegen hoeveel het opgewassen is – dat is eigenlijk veel interessanter en ook veel realistischer. Ik mag van mezelf nog geen clips kijken die al verschenen zijn – dat deed ik bij TFIOS wel en daar kreeg ik spijt van – maar de foto’s bekijk ik wel. Wegzwijmelen is toegestaan. Deze film wordt zo perfect.
Nog een trailer… THE FEELS. O god, ik moet nu al huilen. Komt doordat alles zo emotioneel oprecht is, en door de quotes uit het boek die duidelijk ook in de film gebruikt worden…
En dan is er nog de soundtrack. Ik vind het zo cool dat hier nummers op staan van Adams band, waarvan de naam wel heel stom veranderd is – dat maakt het wat minder, maar goed. De hele soundtrack staat op Spotify en er zitten echt prachtige nummers tussen. Never Coming Down is mijn favoriet, net als Heart like Yours. Prachtig.
Met andere woorden? Ik. Kan. Niet. Wachten.