ESSAY | De digitale dokter

Bron

Nu de wereld en ons leven steeds digitaler en afhankelijker worden van het internet, staat het web vol met medische encyclopedieën en digitale dokters die klaarstaan om je te helpen een zelfdiagnose te stellen nog voor je de huisarts hebt gebeld. Dt geldt ook voor ziekenhuisseries: mensen gaan er maar al te graag prat op. ”Ja, die patiënt van dokter Shepherd had kanker en ik heb dezelfde symptomen dus ik heb het ook!” Zo gaat dat tegenwoordig, mensen vertrouwen soms eerder het internet dan een echte, professionele, onafhankelijke arts. Wat betekent dat dan precies voor onze gezondheid en voor de medische wereld?

Het is er waarschijnlijk langzaamaan in geslopen: steeds meer sites over kwalen en medische problemen, steeds meer algemeen bekende informatie die volgens interpretatie aangepast wordt. Steeds meer topics op fora waarin wordt gediscussieerd over de beste en snelste middeltjes tegen verkoudheid, griep, hoofdpijn, eczeem, noem maar op. Steeds meer informatie van ziekenhuizen en artsen online, betrouwbaar maar snel verspreid waardoor het toch geleidelijk aan waarde verliest. Steeds meer mensen die denken zichzelf te kunnen genezen, als ze maar weten wat ze mankeert. Steeds meer ziekenhuisseries die voor het publiek steeds realistischer, maar in werkelijkheid steeds vergezochter worden. Steeds meer knappe dokters die iedereen wel als zijn of haar arts wil. En steeds meer gesprekken in de spreekkamer die beginnen met ”Ja, ik heb zitten googelen…”

Ik denk dat dit misschien wel het negatiefste is wat je kunt doen als je iets mankeert. Op internet kan iedereen alles zeggen, alles kan gepubliceerd worden en de meeste mensen vertrouwen er blind op terwijl het vaak niet eens in de buurt komt van de waarheid. Door wat mensen zien in dokterseries en wat ze lezen op internet, worden ze paranoïde, gaan ze ervan uit dat zij dat ook hebben en worden ze bang dat ze doodgaan of niets meer kunnen. En dat alles nog voor ze een fatsoenlijke arts hebben bezocht.

Bron

Vanwege die angst en die paranoia probeer ik het internet zoveel mogelijk te vermijden op het gebied van medische zaken. Ik vertrouw op mijn eigen artsen voor informatie over wat ik heb en wat wel en niet kan, het internet blijft op dat gebied een bron van onbetrouwbaarheid voor mij en daar hou ik me liever verre van.  Ik moet wel zeggen dat ik soms de neiging heb om digitaal op zoek te gaan naar dingen die helpen als ik echt enorm last heb van keelpijn, een verkoudheid of hardnekkige hoofdpijn: dan is het wel eens leuk om te kijken welke middeltjes op internet worden aanbevolen. Maar uiteindelijk gooi ik dat bijltje er ook bij neer: wat echt helpt, is namelijk gewoon simpel. Veel drinken, veel rusten en pijnstillers nemen.

Laatst ging ik over mijn eigen grens heen en dat was ook de aanleiding voor dit blogje. Ik heb al een tijdje last van periodes van pijn in mijn gewrichten: eerst was het alleen in mijn vingers maar nu ook in mijn polsen, knieën, voeten en schouders. Het viel eerst nog wel mee, maar nu begint het heftiger te worden en dat vind ik niet alleen heel vervelend, maar ook angstaanjagend. Binnenkort moet ik naar het ziekenhuis voor een bloedonderzoek om te kijken of het misschien een auto-immuunprobleem is, maar een paar dagen terug kon ik mezelf er niet van weerhouden om te googelen op pijnlijke gewrichten. Wat eruit komt: dingen als artrose, artritis, reuma, lupus. Ik heb niet eens doorgeklikt vanaf de pagina met zoekresultaten, zo naar werd ik ervan. Ik wil niet bang zijn voor wat het kan zijn, ik wil me er pas zorgen over gaan maken als mijn arts weet wat het is. Daar probeer ik me aan vast te houden: wie weet is het niks, en anders maak ik me er pas druk om als het uit keiharde bloeduitslagen is gebleken. Niet eerder.