Vivian Gisteravond was ik met mijn ouders op school voor een voorlichtingssessie over het HBO. In tegenstelling tot de transitiemiddag van vorig jaar, toen er oud-leerlingen en vertegenwoordigers aanwezig waren, was er nu maar een schamele opkomst en stelde het niet meer voor dan een klassikaal gesprek met onze decaan en mijn mentor. Niet zo erg, want met een klein groepje heb je onderling meer contact en is het voor iedereen ook gemakkelijker te volgen. Ik had er helemaal geen zin in, want ik was ’s morgens al naar school en ’s middags naar het ziekenhuis geweest, maar ja – het leek ons toch wel nuttig om te gaan, want het is natuurlijk wel mijn toekomst that we’re talking about.
Ik ben ook blij dat we gegaan zijn, want het was toch echt wel nuttig en leerzaam. Zoals ik al eerder schreef, is dit mijn laatste jaar op de havo en dat betekent dat ik volgend jaar aan een heel nieuw hoofdstuk in mijn leven begin. Spannend, maar ook wel een beetje eng. De vraag ”wat wil je gaan doen als je je middelbare schooldiploma hebt” wordt mij steeds vaker gesteld en hoewel ik al een tijdje mijn antwoord paraat heb, komt het toch wel schrikbarend dichtbij als je er echt over na gaat denken. Want feit blijft dat er begrenzingen zijn aan mijn educatieve toekomst (wat een intellectuele zin, haha) en daar kijk je niet zomaar even overheen. Het HBO is, zoals ik gisteravond ntdekt heb, eigenlijk helemaal niet geschikt voor mij omdat de nadruk daar ligt op een aantal dingen waar ik niet goed in ben:
- Samenwerken: ik ben een perfectionistische eenling, ik hou niet van groepsverbanden.
- Praktijkgericht werken: niets voor mij, erg vermoeiend en ik ben veel meer theoriegericht.
- Stagetrajecten: nou, als er iets vermoeiend gaat zijn op het HBO, dan is dat het wel…
Okay, nu ben ik waarschijnlijk te pessimistisch bezig; wie weet – en daar reken ik stiekem ook wel een beetje op – gaat het HBO-studentenleven juist wel heel leuk worden. Maar het is niet mijn eerste keus: het is dat ik superslecht ben in wiskunde en dat er geen VWO-scholen zijn voor chronisch zieke leerlingen, anders had ik eerst nog twee jaar VWO gedaan om dan direct naar de universiteit te kunnen. Wat ik namelijk graag wil, is Nederlands studeren. Eerst twijfelde ik nog tussen dat en Literatuurwetenschap, maar het is toch NL geworden omdat dat breder is en ik het gevoel heb dat ik daar meer mijn ei kwijt kan. Maar de enige manier om naar de uni te kunnen zonder VWO, is met een HBO-propedeuse. De Lerarenopleiding Nederlands ligt dan het meeste voor de hand, maar het probleem is wel dat ik geen leraar wil worden… dus dan maar hopen dat de nadruk daar in het eerste jaar nog niet zo op ligt.
Is er geen HBO literatuur die je zou kunnen doen voor je P?
Op de universiteit moet je nog steeds wel samenwerken hoor 😉 Dat vind ik soms nogal jammer, als je van die onbekende, ongemotiveerde medestudenten krijgt… maar verder: jaaa! Ga naar de uni toe! Dat is geweldig! 🙂
Nou ja, gelukkig dat je daarna alsnog universiteit kan doen dan. Ik ben ook niet zo van het samenwerken, maar inderdaad, wat Nimke zegt, dat gebeurt ook op de universiteit, alleen misschien minder vaak dan op het HBO, maar je ontkomt er in ieder geval niet aan.
Samenwerken komt altijd terug, helaas 😉
Samenwerken komt inderdaad op het HBO en op de universiteit terug, maar waarschijnlijk ook als je straks gaat werken. Het HBO heeft mij in ieder geval wel veel inzicht gegeven in hoe ik samenwerk en hoe ik met ongemotiveerde mensen om kan gaan. Maar is ergens anders VWO gaan volgen met een aangepast programma geen optie dan?
Lastig zeg. Succes met je definitieve keuze!
Lastige keuze, heel veel succes met alle opties tegen elkaar afwegen 🙂