Emmy & Olivier – Robin Benway

De laatste keer dat Emmy Olivier ziet, is op hun drieënveertigste dag in groep drie. Olivier is haar buurjongen en haar vriend. Ze zijn geboren in hetzelfde ziekenhuis op dezelfde dag: 7 juli. Emmy vindt dat ze best geluk heeft met een vriendje dat pal naast haar woont en op dezelfde dag jarig is. Ze kan bij hem op bezoek gaan wanneer ze maar wil; maar niet altijd, want Olivier gaat soms in het weekend naar zijn vader. Dan doen ze leuke dingen samen, zegt Olivier, zoals pizza en ijsjes eten en zo. Soms gaan ze naar de bioscoop. Emmy denkt dat het misschien nog niet eens zo slecht is om gescheiden ouders te hebben, als het betekent dat je extra veel ijsjes krijgt. Maar ’s avonds, als het donker is in haar kamer en ze rare geluiden in de kast hoort, mogelijk van monsters, is ze blij dat haar vader en moeder nog bij elkaar zijn, in hun slaapkamer verderop in de gang.

Eerste indruk

Hoe ik bij Emmy & Olivier ben gekomen, weet ik niet meer precies: volgens mij zag ik het boek simpelweg voorbij komen op meerdere blogs en toen heb ik het tijdens een shopsessie bij Bol.com gewoon in mijn winkelwagentje gedumpt, want als ik een bestelling heb met zowel fysieke als digitale boeken wil ik altijd een even aantal en ik had nog een digitaal boek nodig, dus… neuroot-alert, ik weet het. Maar goed, het leek me een leuk boek om gewoon lekker te lezen, en ik ben blij dat ik het gekocht heb!

Waar het over gaat

Tien jaar geleden zag de zeventienjarige Emmy haar beste vriend Olivier voor het laatst, toen hij bij zijn vader in de auto stapte en door hem ontvoerd werd naar de andere kant van de wereld. Terwijl Oliviers moeder Maureen hertrouwde maar nooit stopte met zoeken naar haar zoon, werden Emmy’s ouders ontzettend beschermend en verborg ze noodgedwongen haar passie voor het surfen voor hen. Nu, geheel onverwachts, is Olivier terug. Hij leeft nog, hij is terug, maar hij is absoluut niet meer dezelfde als tien jaar geleden. Terwijl hij zijn best doet om weer een leven op te bouwen en zijn plek terug te vinden in de vriendengroep van Emmy, is zij de enige die hem echt lijkt te begrijpen en omgekeerd. Maar wat is er gebeurd in het afgelopen decennium en wat betekent dat eigenlijk?

Wat ik ervan vond

Emmy & Olivier is een heerlijke feelgoodroman: een boek waar je niet bij na hoeft te denken, maar dat je wel aan het denken zet. Een boek dat zo vlot en fijn weg leest dat je er het liefst eeuwig in zou willen blijven lezen. Een boek dat je doet zwijmelen en glimlachen en zuchten en slikken, een boek dat je wilt omhelzen en in je hart sluiten alsof… nou, alsof het een lang verloren dierbare is, zoals Olivier. Een boek waar je doorheen vliegt en met een hoofdpersoon met wie je meteen vriendschap wilt sluiten omdat ze het verhaal op zo’n fijne, karakteristieke manier vertelt, alsof jullie lekker knus met een deken en een kop thee bij de open haard zitten.

De personages in deze roman zijn allemaal ontzettend herkenbaar en tegelijkertijd uniek: van de frisse Emmy tot de schattige Drew, van de hilarische Caro tot de gebroken Olivier, van de ouders van Emmy met hun excentrieke karakter tot de diepgang in het doen en laten van Maureen en van de amusante Heather tot de aandoenlijke tweeling. Allemaal spreken ze je als lezer heel erg aan en allemaal zijn het mensen die je echt wilt kennen en in wie je jezelf voor een deel herkent. Daarnaast komen de vriendschappen en andersoortige relaties heel mooi naar voren en daardoor krijg je het idee dat het verhaal zich afspeelt in een heel hechte, vriendelijk gemeenschap waar je ook deel van uitmaakt. Alles speelt zich voor je ogen af, je gaat erin geloven.

De wat zwaardere toon in dit luchtige boek komt van de thematiek, die best wel origineel en ook interessant is: wat betekent het als een kind jarenlang weg is geweest zonder dat er echt erge dingen zijn gebeurd? Wat doet het met een kind om heel bewust te moeten kiezen tussen twee levens, twee ouders? En wat doet het met een vriendschap als iemand die eerst zo belangrijk was, plots terugkeert en dan alles eigenlijk opnieuw moet leren kennen? Wat doet dat met ouders? Hoewel dat allemaal behoorlijk heftig is, wordt er op een luchtige manier over gepraat en gaat het vooral over de manier waarop Olivier weer went aan het leven met zijn vrienden en hoe de liefde tussen hem en Emmy opbloeit. Het grootste gedeelte van het verhaal kabbelt dat eigenlijk gewoon voort en soms duurt het een beetje te lang, waardoor je op zeker moment wel behoefte krijgt aan een turning point. Dat komt ook: de tweede helft van het verhaal is flink wat emotioneler en dan wordt het ook allemaal wat realistischer, wat heftiger. Dan komen de conflicten pas goed naar voren en krijgt het wat meer diepgang. Het is jammer dat dit zo lang duurt, want daardoor gaat het ineens allemaal wel weer wat snel.

Toch is het vooral de schrijfstijl die Emmy & Olivier tot zo’n charmant boek maakt. Er zit veel humor doorheen, momenten die je doen glimlachen of hardop schateren, afgewisseld met momenten dat je gewoon helemaal meeleeft met de personages, ze een knuffel wil geven of gewoon vertederd bent. Een beetje zoet is het soms wel, maar aangezien het een feelgoodroman is, maakt dat niet uit. De dialogen zijn bovendien scherp en levensecht, en het is simpelweg een verhaal dat tot leven komt en je helemaal meeneemt.

Conclusie

Emmy & Olivier is een heerlijk boek om van te genieten en mee te ontspannen. Fijn om te lezen, fijn om nog even over na te blijven denken, maar een beetje te simpel om echt indruk te maken: daarvoor had het een volwassenenroman moeten zijn.

Titel: Emmy & Olivier (Emmy & Oliver)
Auteur: Robin Benway
Uitgeverij: De Fontein
Aantal bladzijden: 320
Verschenen: juli 2015
Genre: young adult roman
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |