Vivian 
Titel: Eerwraak
Auteur: Heleen Vreeswijk
Genre: Jeugd
Uitgeverij: Manteau Jeugd
Jaar: 2010
Aantal pagina’s: 339
Kopen: Hier!
Beoordeling: 
Sam Visser is een echte Hollandse jongen met echte Hollandse ouders die beschikt over een flinke dosis zelfvertrouwen en gezond verstand. Hij weet wat hij wil en is absoluut niet bang om daarvoor te knokken als het nodig is – en dat is nodig wanneer hij smoorverliefd wordt op de Afghaanse Letiva, die dan wel in Nederland geboren is, maar niettemin erg streng opgevoed wordt door haar ouders. De twee kunnen en willen niet bij elkaar uit de buurt blijven en er bloeit al snel een sterke, maar turbulente relatie op. Letiva doet haar uiterste best om haar ouders niet te laten merken wat er aan de hand is, maar geruchten verspreiden zich als een lopend vuurtje. Voordat ze het zelf goed en wel beseffen, bevinden ze zich in een situatie die levensgevaarlijk en tegelijkertijd toekomstbepalend is. Wat is sterker: hun liefde voor elkaar of Letiva’s verplichtingen en trouw aan haar familie?
Heleen Vreeswijk is een begrip geworden in de jeugdliteratuur en toch had ik nog nooit iets van haar gelezen. Hoog tijd, dus koos ik een boek uit – bijna een onmogelijke keuze – voor mijn Jeugdliteratuur-leeslijst. Het verhaal sprak me meteen aan: ik hou wel van verboden liefdes en vind het heel interessant om te lezen over verschillende culturen en conflicten daarbinnen, dus qua onderwerp zat het al goed. Het is niet superorigineel, want eerwraak is een veelgebruikt concept in fictie, maar dat maakte de plot niet minder spannend. Het verhaal sleept je vanaf het begin mee, en doordat het op veel momenten voorspelbaar lijkt maar dan toch weer een andere richting in gaat, zit het heel sterk in elkaar. De personages zijn heel realistisch en daardoor is de plot dat ook: Sam is een typische, doodnormale boy next door en Letiva het typische moslimmeisje dat bij je op school zit, maar van wie je eigenlijk niets weet. Het is enorm intrigerend om te lezen hoe het er in haar familie aan toegaat en vooral ook om te zien welke conflicten dat oplevert met de Nederlandse cultuur. De schrijfstijl leest als een trein door de vele gebeurtenissen en dialogen die het spannend houden. Toch is het verhaal hier en daar enigszins vergezocht, maar ook weer niet: het is heel typerend voor Vreeswijk dat haar verhalen draaien om de worst-case scenarios van maatschappelijke problemen: door haar contacten met politie en recherche weet ze precies de ergst mogelijke situaties te beschrijven. Heel goed voor de spanningsboog en ook een uitstekende manier om jongeren te leren met welke gevaren ze te maken kunnen krijgen in de maatschappij van nu, maar op een bepaalde manier doet het toch afbreuk aan de geloofwaardigheid, omdat de afloop neigt naar een scenario dat in de realiteit niet zo gauw zó zal eindigen.