Een kijkje in het brein van deze student

Nu ik drie weken bezig ben met mijn studie, begin ik gelukkig al aardig gewend te raken aan al het reilen en zeilen op de Hogeschool Rotterdam. Mijn klasgenoten zijn hartstikke leuk, de colleges precies wat ik ervan verwacht had en tot zover gaat alles prima, met het oog op wat de verwachtingen over moeilijkheden waren. Ik heb het ontzettend naar mijn zin en ja, het is wat lastig om mijn tijdmanagement gebalanceerd te houden waardoor mijn blog af en toe op de laatste plaats komt, maar juist met alle nieuwe ontwikkelingen en indrukken is Vivians Vocabulaire een perfecte uitlaatklep. Wat er allemaal door mijn hoofd spookt  nu ik deel uitmaak van de studentenpopulatie (herinner ik me dat goed van biologie?) lezen jullie vandaag!

Grote grutten, ik vind hier nóóit de weg. Wat een doolhof. Moest ik nou links of rechts? En welke lift is de goeie? Zucht…

Hm, ik weet niet hoor, maar volgens mij is dit geen rookplek. Meeroken is slecht voor je!

Meneer/mevrouw, hier ben ik. Ja, hierzo. U moet nog even de microfoon om uw nek doen… draait u zich eens even om, alstublieft. (de microfoon die het mij makkelijker maakt om ze te verstaan)

Ik ben blij dat ik vooraan zit, kan ik de Powerpoint tenminste fatsoenlijk zien.

Oh, die heeft ook een iPad. Grappig dat de docenten het hier prima vinden als je op een laptop of tablet werkt. Ze controleren niet eens wat je doet, ik kan zo een spelletje gaan zitten spelen. Maar dat doe ik niet.

Bus, waar blijf je nou? Het is kou-houd en ik wil naar hui-huis!

Boem, boem, schuif, boem, schuif, boem boem, schuif schuif (wanneer ik in een caddybus naar huis word gebracht en afwisselend zit te stuiteren en te schuiven)

Nee meneer/mevrouw, ik heb geen pas van Vervoer op Maat. Waarom blijft u dat vragen? Er staat in mijn papieren dat het niet hoeft!

Wááár zit het vergrootglas op deze computer? Ik kan niet wachten tot ik mijn Netbook-laptop heb, kan hier echt niet mee werken. Dan maar inzoomen…

Oef, wat is mijn tas zwaar. Ja dankjewel klasgenoot-die-naast-me-zit dat je me even helpt.

Oh jee. Dat is mijn voedingspomp. Ja, dat ben ik die piept, mensen. Niets aan de hand, ga maar weer verder, ik los het wel op!

Oh mijn god, wat een drukte hier. Nee, aardig klasgenootje, ik hoef niets van het restaurant, hoor. Veel te duur, en ik heb geen Chipknip. En ik heb al eten (mijn sondevoeding).

Oké, als ik thuis kom ga ik meteen dat huiswerk maken, dan ben ik klaar. Lang leve het wegwerkprincipe!

Bah, daar is dat enge trapgat weer. Even eromheen manoeuvreren…

*gaap* Hoe laat is het? Tien voor acht en ik ben al op school? Kreun… waar is mijn bed…

Jazeker, ik heb mijn huiswerk gemaakt. Ik ben namelijk een studiebol, moet u weten.

Dat is een leuk blog-onderwerp!

Straks thuis maar meteen een samenvatting van de stof maken, makkelijk is het niet…

*gaap* Ik ben kapot. Eerst even relaxen… die huiswerkopdracht komt over een uurtje of zo wel.

Hmmm… zelf samenvatten of het uittreksel van Students Only doornemen?

Laat ik de leden van mijn groepje eens even mailen, want we moeten aan het werk met die opdracht.

Vanavond ga ik echt op tijd slapen. Nadat ik een bladzijde of 50 heb gelezen…

Waarom hangt dat digibord zo hooooog? Ik verrek mijn nek zowat hier!

Jaaa, leuk, een nieuwe schrijfopdracht!

Jaaa leuk, boeken lezen!

Ooooh dus zó werkt het kofschip!