Een eigen plekje op het web

Ik zie het steeds vaker. In reacties op fora wordt schaamteloos reclame gemaakt voor blogs. Vrijwel iedere nieuwe volger of nieuwe persoon die ik volg heeft wel een .blogspot.com of .wordpress.com-gerelateerd webadres in zijn of haar bio staan. Bloggen is hip, hot and happening. Niets mis mee, want ik heb zelf ook een blog. Maar soms vraag ik me af waarom mensen ermee beginnen. Je ziet het namelijk vaak genoeg, sites waar ooit elke dag werd geblogd, maar die nu langzaam doodbloeden omdat er niets meer wordt geschreven en ook niemand meer komt lezen. Of sites met spuuglelijke, onprofessionele lay-outs en slecht taalgebruik. Gaat het dan alleen om het welbekende ‘meedoen met de trend’, vraag ik me af, of heeft de persoon in kwestie zich gewoon een onfortuinlijke blogger bewezen?

Voordat ik met mijn eigen blog begon, had ik er ook al een stuk of tien blogsites doorheen gejaagd, maar het wilde steeds maar niet lukken. Tot ik besloot dat het helemaal niet zo moeilijk hoefde te zijn: waarom piekeren over een onderwerp als het overal over kan gaan? Over iets waaraan je je ergerde in de metro/trein/bus, over een grappig gesprek op school, over dat ene tv-programma dat maar in je hoofd blijft hangen, over de jurk van die beroemdheid die je zo gaaf vindt, over de app die je elke dag gebruikt… je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt er wel een blog aan wijden. Want het is helemaal jouw keuze! Als je niet goed bent in schrijven, dan maak je er een inspiratieblog van met mooie citaten en afbeeldingen.

Ik blog omdat het mijn connectie met de buitenwereld is. Mijn eigen, minuscule plekje op dat angstaanjagend grote world wide web. Mijn eigen stekje, dat helemaal van mij is en helemaal persoonlijk, waar ik mijn ei kwijt kan en mezelf kan uiten. Over alles wat mij bezighoudt, irriteert, intrigeert, aan het denken zet en verbaast. Gewoonweg over alles. Niet omdat het hip is of omdat iedereen het doet, maar gewoon omdat ik ervan geniet en omdat het bij mij past – en omdat het kan!