Een beetje ironie | Ziek zijn als je al ziek bent

Ik heb de afgelopen week meerdere malen op het punt gestaan om mijn laptop te pakken en dit stukje te schrijven, vanuit mijn bed en met een grote kop thee en een vers pakje zakdoeken bij de hand. Maar nee: het kwam er niet van. En eigenlijk is dat maar goed ook, want als je ziek bent, zou je je juist helemaal niet met je blog moeten bezighouden. Dan moet je uitzieken. Slapen. Eindeloos veel films en series kijken. Schaamteloos veel tijd besteden aan iPad-spelletjes. De longen uit je lijf hoesten en klagen over hoe flut je je wel niet voelt. Dus dat heb ik gedaan. De. Hele. Week. Lang. En je zou het misschien niet verwachten van iemand die al haar hele leven ziek is, maar newsflash: ziek zijn is stom.

Goed immuunsysteem

Ik heb het de afgelopen week vaak verkondigd thuis en het mezelf ook als troost ingeprent: eigenlijk ben ik nóóit ziek. Ja, dat klinkt eigenlijk heel raar. Want eigenlijk is mijn immuunsysteem dus best wel goed: er gaan soms jaren voorbij dat ik geen griep krijg, hoewel een kleine verkoudheid me meestal wel overvalt – maar nooit zo erg dat ik thuis moet blijven. Oké, ik haal elk jaar braaf de griepprik, dus wellicht heeft dat er ook iets mee te maken. Maar toch: ik vind dat best bijzonder. Je zou toch juist van iemand met een chronische ziekte verwachten dat ziekigheid voortdurend op de loer ligt? Blijkbaar valt dat wel mee. Blijkbaar heb ik een best wel sterk immuunsysteem. En daar prijs ik mezelf gelukkig mee.

Goed ziek

Maar ja… als dat immuunsysteem het dan tóch een keer begeeft, dan ook meteen goed. Ik had het kunnen zien aankomen, met de huidige griepepidemie: met twee keer per week stage en één keer per week college had ik mezelf een knappe meid gevonden als ik niet ziek was geworden. Wat dus wel gebeurd is. Ik ben nog braaf naar de laatste colleges van dit blok geweest, maar daarna stortte ik in en moest ik een weekje in bed blijven. Geen stage. Geen fysiotherapie. Geen blog. Geen huiswerk. Het lukte me nog net om een beetje te leren, want tja – dat tentamen komt er wel aan. Pas sinds afgelopen vrijdag ben ik weer in de buurt van beter en kan ik aangekleed en wel achter mijn bureau wat dingetjes doen zonder na een uur weer naar bed te moeten. Gelukkig maar.

Ziek zijn als je al ziek bent

Het geeft je wel lekker de tijd om een beetje te reflecteren. Want dat ziek zijn terwijl je al chronisch ziek bent, heeft eigenlijk twee kanten. Aan de ene kant is het niet zo erg om een griepje of flinke verkoudheid te hebben: het is tenminste iets normááls, denk ik dan. Iets waarvoor ik niet naar het ziekenhuis hoef, iets wat mijn lichaam zelf kan oplossen – en het feit dat het dat kan, vind ik ook best van kracht getuigen. Tegelijkertijd weet ik ook dat mijn ziekte ervoor zorgt dat een griepje nóg heftiger kan zijn dan normaal, omdat het weer op mijn darmen kan slaan of extra symptomen kan meebrengen. Als je normaliter al weinig energie hebt, zakt dat peil nog verder als de griep je in zijn greep heeft.

Narigheid

Anderzijds is het ook gewoon vervelend. Ik mag dan al best wat soorten pijn en narigheid hebben doorstaan, maar griep is gewoon vervelend. Ik vind het naar dat ik met de griep gedwongen in bed moet blijven terwijl er zoveel is dat ik wil doen. Ik vind het naar dat ik met de griep niet eens de concentratie kan opbrengen om een boek te lezen of muziek te luisteren. Ik vind het naar dat het echt heel lang kan duren voor ik me ook maar een pietsje beter voel. Ik vind het naar hoe moe ik ervan word, van het eindeloos snuiten en hoesten en niet kunnen slapen. Ik vind het gewoon stom.

Lichtpuntjes

En dat mag ook best, het stom vinden. Maar gelukkig zijn er ook lichtpuntjes – want ik zou écht wel heel ziek zijn als ik die niet zou kunnen vinden in tijden van griep. Lekker voor de tv hangen bijvoorbeeld. Het wegzakken van de pijntjes met wat ibuprofen. Lekker aan één stuk door thee en kippensoep drinken. Als ik me langzaam iets beter ga voelen. Maar ook de wetenschap dat mijn immuunsysteem zijn werk doet, want dóódziek – als in, alleen maar slapen en koorts hebben – ben ik nou ook weer niet, is fijn.

Beter

En oh jongens, wat is het fijn om beter te zijn. Om weer wat te kunnen. En dan weer wat rust te nemen. De griep is een goede leermeester wat rust betreft, neem dat maar van mij aan. Want soms moet je er gewoon even aan geloven en dan kunnen we nog zo eigenwijs willen zijn met z’n allen en zoveel willen doen, maar dan is ons lichaam even de baas. Dus dat is een mooie gelegenheid voor mij om weer wat vaker rustmomentjes in te lassen. Dankjewel, griep, voor deze mooie lessen. Blijf nu maar weer een poosje weg, dan kan ik van mijn sterke immuunsysteem genieten.

Heb jij al griep gehad?