Een beauty en een nerd

Nee, dit gaat niet over het tv-programma Beauty and the Geek (Nerd), want daaraan heb ik een hekel – ondanks dat ik graag clichématige tv-programma’s kijk als guilty pleasure, is dit er niet één van. Dit gaat over mij. Over welk stereotype ik ben op school. Misschien heb je helemaal geen zin om over school na te denken aangezien je vakantie misschien net begonnen is, maar dan lees je het lekker niet! Voor mij is dat juist de aanleiding om dit te schrijven.

Voor mij is mijn zesde jaar op de middelbare school net voorbij. Ik heb mijn VMBO TL-diploma in vijf jaar gehaald doordat ik het eindexamen over twee jaar kon verspreiden. Datzelfde is het plan met de havo: gisteren was de diploma-uitreiking waarop ik de certificaten van Nederlands, Frans en Engels heb gekregen voor havo. Volgend jaar rond deze tijd ben ik geheel afgestudeerd van de middelbare school – dat is tenminste de bedoeling. Nu is het zo dat ik nooit iets tegen school heb gehad. In de tijd van de basisschool (god, wat voel ik me opeens oud) was ik nog wel eens schoolziek, maar dat heeft ieder kind toch? Vanaf de middelbare school ging ik altijd wel met plezier, want ik heb het altijd leuk gevonden om nieuwe dingen te leren en mijn horizon te verbreden. Net als bij mijn zus en ouders werden Nederlands en Engels meteen mijn beste vakken, gevolgd door geschiedenis en Frans. Wiskunde daarentegen… is iets waarmee ik helemaal niet graag geconfronteerd word. Te weinig ruimtelijk inzicht en te slechte rekenles op de basisschool hebben ervoor gezorgd dat de simpelste opgave met percentages voor een hele diepe denkrimpel zorgt bij mij en ook de tafels ken ik nog altijd niet klakkeloos uit mijn hoofd. Het heeft heel veel bijles gevergd om daar enigszins overheen te komen, maar ik ben ongelofelijk blij dat sinds 2008 wiskunde geen verplicht vak meer is in het havo-profiel Cultuur & Maatschappij. Anders had ik echt een probleem gehad.

Dat gezegd hebbende, kunnen jullie waarschijnlijk wel concluderen dat ik een nerd ben. En oh ja, dat geef ik volmondig toe! Want ja, ik hou van leren, ik voel me rot bij slechte cijfers en ik vind het meestal leuk om mijn huiswerk te maken. Dat mijn lichamelijke conditie het niet altijd toelaat om dat huiswerk te maken, is natuurlijk een ander verhaal. Maar dan hebben we daar de geweldige aspecten van het speciaal onderwijs, waardoor het niet al te moeilijk is om proefwerken en projecten wat uit te stellen. Docenten vinden dat nooit erg, wat ook wel logisch is – want ja, als de gezondheid het niet toestaat, dan is er weinig aan te doen. Het feit dat ik vrijwel altijd goede cijfers haal en vrijwel altijd de afspraken nakom – behalve dus als het echt niet lukt – heeft me (helaas) ook wel een lievelingetje gemaakt van de docenten. Dat klinkt leuk, maar ik moet eerlijk zeggen dat het dat helemaal niet echt is. Het creëert meer verschil tussen mij en de anderen dan nodig is, vooral wanneer leraren me openlijk ophemelen.

Maar het is ook nog eens zo dat ik niet zo’n sociaal type ben. Dat verwacht je misschien niet van iemand die een blog bijhoudt – of misschien ook wel, ik weet niet hoe jullie denken haha – maar ik heb helemaal geen behoefte aan gezelschap om gelukkig te zijn. Natuurlijk, ik heb wel een kleine groep vriendinnen met wie ik graag tijd doorbreng, maar in de schoolpauze zit ik liever te internetten dan de spil van een groep te vormen en het hoogste woord te voeren. Tegelijkertijd ben ik wel weer iemand die graag modern is, van mode houdt en om de wereld om haar heen geeft. Met het woordje beauty in de titel bedoel ik dus niet zozeer dat ik mooi ben – dat zou wel erg arrogant zijn – maar dat ik zowel een bolleboos (geweldig woord) als een modern meisje ben. Ik leer graag, maar hou me ook graag bezig met mode, gadgets en dergelijke. Gaat dat goed samen? Ach, voor mij werkt het. Niet voor niets ben ik dol op het feit dat ik een schoollaptop heb waarop leren en werken veel gemakkelijker is!

Wat ben jij, een bolleboos of een modernist?