Ik weet niet hoe ik wist dat de sirenes die me vlak voor zonsopgang wakker maakten voor hem waren. Ik herinner me niet dat ik uit bed sprong of mijn schoenveters strikte. Ik herinner me niet dat mijn benen me over de oprit naar het kronkelende stuk weg tussen onze huizen voerden. Ik herinner me niet hoe het voelde toen mijn voeten de grond raakten, mijn longen de lucht opzogen of mijn lijf voortrende om te horen wat ik in mijn hart al wist. Elk detail daarna herinner ik me wel. Ik zie de blauwe en rode zwaailichten die fel oplaaien tegen de bleke ochtendlucht. Ik hoor de staccato stemmen van de ambulancebroeders. Het woord hoofdtrauma, dat boven het geroezemoes van hun portofoons op de achtergrond uit wordt herhaald. Ik herinner me het diepe, verstikte gesnik van een vrouw die ik niet kende en nu nog steeds niet ken. De vreemde positie van haar witte SUV met de motorkap verborgen onder de gebroken stelen en verstrooide blaadjes van de zonnebloemen die langs de kant van de weg groeiden. Het hek, versplinterd en kapot. Ik herinner me glas als kiezels, verspreid over het asfalt. Bloed. Veel te veel bloed.
Eerste indruk
Ik heb lang getwijfeld of ik dit boek nou wel of niet moest kopen, want ik las nogal wat gemixte reacties: er waren bloggers die het een supergoed boek vonden en er waren ook lezers die het eigenlijk maar meh vonden. Toch heeft het me heel lang steeds aangesproken, en ik werd er steeds maar weer naartoe getrokken op Bol.com – dus waagde ik de sprong en kocht het boek. Het verhaal, over een meisje wier vriend al zijn organen heeft afgestaan na zijn dood, sprak me ontzettend aan en ik was dan ook enorm benieuwd of het zo mooi zou zijn als ik hoopte, en zo emotioneel en romantisch. Wat ik verwachtte? Geen liefdesverhaal, maar vooral een emotioneel boek over rouwverwerking en de kracht van orgaandonatie, denk ik.
Waar het over gaat
Het is meer dan een jaar geleden dat Quinns vriend Trent plotseling overleed na een auto-ongeluk en na zijn dood zijn al zijn vitale organen gedoneerd. Quinn heeft bij wijze van verwerking al die mensen weten op te sporen, maar de ontvanger van zijn hart, zijn ziel, zijn persoonlijkheid wilde nooit met haar in contact komen. Toch heeft ze hem weten te vinden, en ze houdt zichzelf voor dat ze hem alleen maar wil zien. Maar van het een komt het ander en er ontstaat een hechte band tussen Quinn en Colton, de jongen die het hart van haar grote liefde heeft gekregen. Een band die misschien wel meer kwaad dan goed kan aanrichten… of andersom.
Wat ik ervan vond
Ik vond dit echt een onwijs bijzonder boek. De schrijfstijl van Jessi Kirby is heel fijn en vlot, maar tegelijkertijd ook verslavend en visueel, waardoor je je echt kunt onderdompelen in de wereld die ze creëert in dit boek. Alles wat er gebeurde, voelde ik heel intens gebeuren, ik zag het, maar het was ook op veel punten alsof ik Quinn zelf wás: in het begin ervoer ik echt hoe tijdloos en leeg haar leven aanvoelde en gaandeweg is het alsof het leven zich steeds meer voor haar opent, als een soort bloem, alsof er meer licht in haar gaat schijnen. Wat Kirby doet – en dat vind ik echt heel erg knap – is je met dit verhaal een kijkje geven in het hart van mensen, van wat zich daar afspeelt.
Magie
Elk hoofdstuk begint met een citaat van een wetenschapper, schrijver of ander persoon over het hart. Over hoe het werkt, over hoe erover gedacht wordt, over mythen en raadselachtige verschijnselen rondom dat bijzondere orgaan. Dat alleen al vind ik heel mooi, want het toont aan dat Kirby echt heeft nagedacht over het verhaal, het met zorg heeft uitgewerkt. Maar wat ik echt magisch vind, is dat die wijsheden over het hart op een gegeven moment in wisselwerking komen te staan met wat er in het hoofdstuk gebeurt. Het zijn slechts momenten, korte passages, maar dat is precies waardoor het verhaal zo levendig wordt: de band die er tussen Trent en Colton lijkt te zijn en hoe dat tot uiting komt, maar ook alles wat er in Quinn omgaat heeft daarmee te maken. Het is een waanzinnig heartfelt verhaal, een ander woord kan ik er niet voor vinden.
Adembenemend
Het verhaal is zo goed geschreven en zit zo vernuftig in elkaar dat het me af en toe echt kippenvel bezorgde en de adem benam. Hoe Kirby op het idee is gekomen weet ik niet, maar ik vind het enorm origineel en ook best wel gewaagd. Het rouwproces van Quinn en haar zoektocht naar afsluiting is gevoelig en aangrijpend, maar tegelijkertijd ontdek je stukje bij beetje wie Trent was én ontstaat er iets ontzettend moois tussen haar en Colton en dat is zo romantisch op zo’n pure en tegelijkertijd rauwe manier. Af en toe voelde ik me er gewoon een beetje ongemakkelijk bij, want hóe bizar is het om verliefd te worden op de jongen die het hart van jouw eerste liefde heeft gekregen? Maar langzaamaan ontvouwt zich steeds meer van wat het met Quinn doet en dat is zo mooi om over te lezen.
Slordigheidjes
Er waren wel wat dingen die wat mij betreft nog ietsjes beter hadden gekund. Sommige gedachten en inzichten van Quinn kwamen voor mij wel erg plotseling uit de lucht vallen en misten een stukje context, maar dat kan ook komen doordat het soms erg snel ging. Tegelijkertijd is er halverwege het verhaal een soort struikelpunt: het blijft dan een beetje hangen, er komen ineens nieuwe verhaallijnen bij rondom de zus van Quinn en Kirby valt in herhaling, waardoor de vaart eruit wordt gehaald. Daarnaast vind ik het jammer dat het stukje orgaandonatie niet wat meer aandacht heeft gekregen: ik had het mooi gevonden als er meer aandacht was geweest voor Quinns contact met de andere ontvangers en over het besluit tot de orgaandonatie op zich. Daarnaast kwam ook het einde een beetje té abrupt, té makkelijk… dat is jammer. Maar ook niet meer dan gewoon jammer. Net zoals ik het jammer vind dat de titel niet beter is vertaald, want things we know by heart heeft zoveel betekenis en dat had ook in het Nederlands prima weergegeven kunnen worden.
Conclusie
Er is zoveel wat dit verhaal zo mooi maakt: het is fascinerend, magisch, ontzettend intens en bijzonder en er komen zoveel thema’s samen – rouw, liefde, levenslust, gezond willen zijn, kracht, hoop, het lot – dat het een enorme rollercoaster is om te lezen. Je moet er waarschijnlijk wel een beetje in willen geloven, maar dan is het ook echt een mooi boek dat je diep in je hart zal raken.
Titel: Dingen die we zeker weten (Things We Know by Heart)
Auteur: Jessi Kirby
Vertaler: Valérie Janssen
Uitgeverij: HarperCollins Young Adult
Verschenen: september 2015
Aantal pagina’s: 270
Beschikbaar als: paperback, ebook
Genre: young adult contemporary
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
Ik heb het boek zo vaak voorbij zien komen maar nooit de moeite genomen te kijken waar het over gaat. Tot ik jouw recensie las waardoor ik nu best wel nieuwsgierig ben geworden!
Jaaaa mission accomplished!
Ik heb het boek zo vaak voorbij zien komen maar nooit de moeite genomen te kijken waar het over gaat. Tot ik jouw recensie las waardoor ik nu best wel nieuwsgierig ben geworden!
Jaaaa mission accomplished!