De winkel voor een nieuw lichaam

Vandaag vertel ik jullie wat er zoal met mij mis is. En nee, dat bedoel ik niet op een onzekere manier. Maar het is heus geen geheim dat ik een meisje ben met handicaps, een chronische ziekte en lichamelijke beperkingen – en stiekem ben ik ook een beetje gek, maar dat zijn we allemaal. Een heel surrealistische droom van mij is namelijk dat er een winkel moet komen waar zieke of gehandicapte mensen een nieuw lichaam kunnen kopen, helemaal perfect en gezond. Een oplossing voor alle lichamelijke problemen. Gewoon een nieuw lichaam kopen – dat de verzekering natuurlijk vergoedt.

Natuurlijk zou je niet zomaar een nieuw lichaam van die winkel kunnen kopen, want daar zou misbruik van gemaakt kunnen worden. Nee, je moet eerst op gesprek bij de lijfarts. Om aan te geven wat je precies wilt vervangen. De winkel verkoopt namelijk ook losse lichaamsdelen, zoals oren en ogen. Brillen en gehoorapparaten zijn niet meer nodig, vanaf nu kunnen we gewoon hele nieuwe zintuigen aanschaffen en laten monteren!  Maar ik zou het wel weten, ik zou gewoon een heel nieuw lichaam nemen. Ik beeld me in dat een intakegesprek als volgt zou verlopen.

Arts: ‘En, welke lichaamsdelen wil je vernieuwen?’
Ik: ‘Mijn oren, benen, spijsverteringskanaal, hormonale huishouding en oogzenuwen.’
Arts *trekt wenkbrauwen op*: ‘Zo, er is dus wel aardig wat mis met dit lichaam?’
Ik: ‘Tja. Dat zal ik niet ontkennen. Normaal is anders.’
Arts: ‘Dus je wilt eigenlijk gewoon een heel nieuw lichaam, dat helemaal puntgaaf en gezond is.’
Ik: ‘Ja. Nieuw lichaam, zelfde geest. Zoiets.’
Arts: ‘Juist ja.’

Ik stel me zo voor dat  hij me meeneemt naar het magazijn van de winkel en me de onderdelen van mijn nieuwe lichaam laat uitkiezen. Oren met een slakkenhuis dat niet beschadigd is door antibiotica, zoals op mijn vijfde gebeurde en wat alleen maar erger werd, waardoor ik op mijn elfde een cochleair implantaat kreeg – mijn god, wat ben ik blij met dat ding, ik kan echt niet meer zonder. Maar als ik hem niet draag, met slapen en douchen voornamelijk, dan hoor ik echt niets. Probeer er dan maar eens voor te zorgen dat ik je versta – dat lukt je niet.
Dan naar de oogafdeling. Maar ik heb geen nieuwe ogen nodig, want die zijn goed. Ik heb nieuwe oogzenuwen nodig, of nog beter – een nieuw gezichtscentrum voor in mijn hersenen, want daarin is kortsluiting ontstaan toen ik in 2004 enorm ziek was en overal infecties had. Een bril helpt dus niet, maar gelukkig is het probleem ook weer niet zo ereg: het zijn voornamelijk dingen in de verte die ik niet zie.
Volgende afdeling: ledematen. Ik wil benen met sterke botten, die goed kunnen lopen op alle schoenen, die kunnen dansen en rennen wanneer ik maar wil.  Want tja, eerst liep ik slecht door osteoporose en toen ik in 2004 zo ziek was, kwam ik mijn bed niet meer uit en verleerde ik het lopen. Veel fysiotherapie heeft ervoor gezorgd dat ik het wel weer kan met rollator, maar perfect is anders natuurlijk.
Tijd voor het inwendige laboratorium, waar perfect gezonde orgaantjes en weefseltjes worden gekweekt. Ik zoek een gezond stel darmen dat gewoon alle voedingsstoffen uit mijn eten opneemt en het voedsel goed verteren, zodat ik alles kan eten wat ik wil en lekker dik kan worden – ook weer niet te natuurlijk, haha. En ik wil ook een nieuwe schildklier en een nieuwe hypofyse, voor de aanmaak van o.a. genoeg groeihormoon zodat ik een normale lengte kan bereiken in plaats van mezelf elke avond te moeten injecteren om van 1.15 naar 1.32 te gaan.

Tja. Als zo’n winkel zou bestaan, dan zou dat een hele hoop problemen oplossen. Maar als ik helemaal eerlijk ben, heb ik ten volle geaccepteerd at ik geen normaal leven kan leiden en vind ik dat ook eigenlijk niet erg. Ik denk maar graag zo: als ik niet gehandicapt en chronisch ziek zou zijn, dan had ik misschien ook al mijn goede karaktertrekjes en eigenschappen niet gehad. En uiteindelijk verkies ik een goede geestelijke gesteldheid boven een goede lichamelijke conditie.