Vivian Sinds ik boeken recenseer voor mijn blog, dus eerst voor mijn persoonlijke blog en nu voor The Book Review, ben ik heel anders gaan lezen. Ik denk veel bewuster na over wat voor impact een boek op mij heeft en waarom ik ervan vind wat ik ervan vind. Maar ik ben ook veel bewuster bezig met lezen en daar zitten wel wat valkuilen aan. Valkuilen die niets te maken hebben met recensie-exemplaren en transparantie, maar met lezen als gevoelsmatig beroep, lezen als taak, als moetje. Gepusht lezen. Daar wil ik vandaag iets over schrijven, want het zit me niet helemaal lekker.
Ik vind lezen heerlijk: dat lijdt absoluut geen twijfel. Ik geniet ervan om naar een andere wereld te worden gebracht, om een ander leven te leiden, om fantastische mensen en fabelachtige werelden te leren kennen, om te lachen en te huilen en te schrikken samen met personages, om me helemaal te verliezen in de diepgang van een verhaal, om gewoon enorm gelukkig te worden van een hoe dan ook fijn boek. En sinds mijn boekenblog in mijn leven is gekomen, ben ik alleen maar méér van het lezen gaan genieten, juist omdat ik het bewuster ben gaan doen. Dat is alleen maar fijn.
Toch is er ook een keerzijde, die sommige van mijn ‘’collega’s’’ misschien wel zullen herkennen. Lezen en bloggen zijn allebei hobby’s, passies van me, maar mijn boekenblog is sinds de lancering in augustus van dit jaar al enorm gegroeid. Ik houd me niet echt bezig met bezoekerscijfers, maar ik kan rustig zeggen dat ik hier veel meer reacties krijg dan op mijn persoonlijke blog: een van mijn artikelen hier kreeg laatst 21 reacties, terwijl ik op mijn persoonlijke blog meestal niet boven de 10 à 12 kom – en dat is al een zeldzaamheid. Ik vind het geweldig leuk en ook een beetje onwerkelijk dat het allemaal zo supergoed ontvangen wordt: daar word ik heel gelukkig van. Maar het is ook een beetje eng, want het levert een soort druk op. Dat gebeurt ook als mijn persoonlijke blog in de lift zit en het gebeurt ook als het goed gaat met mijn studie en mijn gezondheid, zoals nu: het is iets normaals denk ik, dat je heel graag wilt dat het zo blijft en bang bent dat het niet zo blijft.
Ik wil heel graag regelmatig iets online hebben op The Book Review. Ik wil heel graag twee, het liefst drie recensies en twee overige artikelen per week publiceren. Ik wil heel graag genoeg tijd hebben om die artikelen vol overgave te schrijven. Ik wil graag recensie-exemplaren zo snel mogelijk lezen en recenseren, ik wil boeken in het algemeen graag zo snel mogelijk lezen en recenseren, ik wil graag zo snel mogelijk verder met nieuwe boeken omdat er zoveel mooie zijn. Dat laatste is iets wat ik altijd al heb gehad, en dat vind ik ook helemaal niet zo erg. Maar wat de rest betreft merk ik dat ik mezelf er soms teveel doorheen jaag. Dat ik vind dat het moet, dat ik mezelf deadlines op leg (iets met een leesplanning) en dat ik mezelf verplicht. En de waarheid is: dat lukt niet. Dat is helemaal niet leuk, sowieso, maar het lukt ook niet.
Ik heb al eens eerder uitgelegd dat ik chronisch ziek ben en het daardoor soms heel lastig vind om alles met elkaar te balanceren. Ik doe ook nog eens een voltijdopleiding en moet daar per week behoorlijk veel voor doen, ik loop stage, ik onderhoud ook nog een persoonlijke blog en o ja, ergens daartussenin moet ik nog even voor mezelf zien te zorgen. Lezen is ontspanning, absoluut, maar ik betrap mezelf erop dat ik mezelf verplicht per dag een x-aantal bladzijden te lezen omdat ik het boek dan op die en die datum uit heb en dan en dan de recensie online zal kunnen hebben. En dát wil ik dus niet. Niet meer.
Lezen is een passie. Het is verrijkend, inspirerend, fascinerend en zo kan ik nog wel uren doorgaan over hoe fijn het is. Maar het is vooral iets wat leuk moet zijn, zowel het lezen zelf als het schrijven over het lezen. Dat is wat ik de komende tijd wat meer in mijn achterhoofd wil houden: lezen is geen verplichting, bloggen over lezen al helemaal niet. Prima als er een keer geen artikel online komt, prima als de recensie van een leesexemplaar lang op zich laat wachten, prima als het lezen van een boek langer duurt dan ik wilde, prima als ik gewoon lekker lang over een boek doe, prima als ik in een maand heel andere boeken lees dan ik in mijn TBR-lijst had vastgesteld.
Als ik heel eerlijk ben, maakt dat me echt allemaal niet uit: wat me wél uitmaakt, is dat ik op een boek kan terugkijken en kan beseffen dat het me echt heeft geraakt – in positieve of negatieve zin – en dat ik vervolgens op een recensie of artikel kan terugkijken en beseffen dat ik er trots op ben. Dat is waar het hoe dan ook om zou moeten gaan bij het bloggen: plezier en trots. Volgens mij is dat ook juist dé succesformule voor groei, en dat is ook precies wat de afgelopen maanden voor groei heeft gezorgd. Laat ik dat vooral behouden, gewoon door mijn ding te doen.
Voelt lezen voor jou ook wel eens als een verplichting?
Jup. Helaas wel. Maar op mijn nieuwe blog is het allemaal veel fijner en rustiger. Ik heb afspraken met mezelf gemaakt en dat werkt. Dat ik nu studeer en niet meer fulltime werk helpt ook enorm overigens. Even bloggen of lezen midden op de dag zat er eerst niet in 🙂
Yes, soms voelt het inderdaad een beetje als een verplichting, als ik bijvoorbeeld donderdag een recensie ingepland heb en dat boek heb ik op dinsdagavond nog niet uit. Maar aan de andere kant is het natuurlijk wel een leuke verplichting!
Dat heb ik inderdaad ook wel eens. Zeker nu ik een stapel recensie boeken heb waarvan ik de recensie al online had willen hebben, maar dat simpelweg niet lukt. Maar aan de andere kant ben ik juist ook meer gaan lezen dankzij mijn blog en recensie exemplaren en daar haal ik heel veel plezier uit.
Ik heb het niet heel erg, maar ik heb wel een leeg gevoel als ik een dag niet gelezen heb! Het hoort gewoon bij me! Dus sims denk ik van: Nu moet ik even lezen, maar dat is meer omdat ik zo graag WIL lezen! Is dit mezelf iets verplichten? Neh. Is dit een soort verslaving? Jep.
Ik herken het heel erg! Op een gegeven moment dacht ik: nu stop ik met dat verplichte lezen. Dat heeft wel als gevolg dat er nog maar 1 recensie (soms 2) online komt in de week en dat ik het lezen heel erg mis. Ik moet er toch een betere balans in gaan vinden.
Hmh het voelt niet echt als een verplichting. Uiteraard probeer ik ook recensie exemplaren voor te laten gaan voor mijn eigen boeken. Heb alleen besloten om nu eens echt te luisteren naar mijn lees-zin en kies gewoon een boek waar ik op dat moment zin in heb.
Doen wat goed voelt, niet wat moet!
Nope, ik heb het gevoel eigenlijk zelden. Alleen als een boek me tegenvalt; ik wil het namelijk wel altijd uitlezen.
Ik voel het minder als vroeger vermits ik echt probeer voor te houden dat de blog iets is dat ik mag/kan doen maar niet iets waar ik mezelf toe moet verplichten. Inspiratie voor blogposts is geen probleem dus zodra het me afgaat plan ik meteen enkele nieuwe blogposts in. Wel voel ik me soms wat lastig wanneer er een heel deel recensie-boeken op me staat te wachten. Meestal verwittig ik de uitgeverijen dan en leg hen uit dat het dit keer wat langer kan duren vooraleer een recensie online komt. Doorgaans krijg ik geen reactie op die mails (wat volgens mij betekent dat het voor hen niet echt iets uitmaakt) of ik krijg een lief antwoord waarin me verteld wordt om gewoon rustig op mijn eigen tempo te lezen.
Eigenlijk voel ik me vooral ‘slecht’ wanneer ik enkele dagen niet aan lezen toe kom vermits ik dan het lezen mis. Blijkbaar heb ik het echt wel nodig om te kunnen wegduiken in een verhaal en alles om me heen te vergeten.
Ik heb het een tijdje ook gehad. Voor mij is het minder geworden toen ik het recensies schrijven los ging laten: als een boek mij echt heel erg raakt komt er een recensie op mijn blog, anders ‘alleen’ op goodreads met een vermelding op mijn site dat ik het boek gelezen heb op een aparte pagina en in mijn maandoverzicht. Zeker toen ik een paar recensieboeken had die best wel dik waren, voelde het voor mij als een enorme opluchting dat ik die niet meer binnen een week uit hoefde te hebben van mezelf, omdat er een recensie op mijn blog moest komen.
Ook bij mij voelt lezen soms als een verplichting, vooral als er een deadline aan vast zit. Daarnaast lees ik ook veel (literatuur) voor mijn studie en dan wil ik ’s avonds ook wat anders doen dan weer in een boek duiken. Maar goed, mijn doel is om één recensie en één blog per week over boeken te plaatsen, mocht ik extra tijd hebben om te lezen of te schrijven dan kan dat altijd nog. Een hobby moet namelijk bovenal leuk blijven.