Vivian Ik heb de knoop doorgehakt: ik ga in ieder geval proberen of ik het een jaar kan redden hier in Bushwick. Het is allang geen wedstrijdje ‘leukste-en-meest-winstgevende-koffietentje’ meer. Het is een wedstrijd met mezelf. Als het me lukt om hier in mijn eentje een jaar lang te overleven, dan hoef ik nooit meer bang te zijn dat ik het niet ga redden in dit leven. Dan is alles mogelijk en kan ik op mezelf vertrouwen. Dan is de weg vrij om echt mijn eigen keuzes te maken, en niet de keuzes waarvan anderen denken dat ze goed voor me zijn.
Mijn eerste Harrewijn
Astrid Harrewijn is geen onbekende naam in het Nederlandse boekenlandschap: ze brak door met haar Miss Match, Miss Verstand en Miss Communicatie-chicklits en heeft de laatste jaren terrein veroverd in het feelgoodgenre met titels als Daar heb je vrienden voor, Vrienden voor het leven en Drie vrienden, een huis (en een klusjesman). Toch is De stroopwafelshop het eerste boek dat ik van haar besloot op te pakken, eigenlijk puur vanwege de flaptekst. Verhalen in het sfeertje ‘’carrière die op de klippen dreigt te lopen, vriendschapsdrama en een knappe maar onuitstaanbare vent’’ trekken me nooit zo… maar een jonge vrouw die op geheel eigen houtje een typisch Nederlandse lekkernij in New York aan de man moet zien te brengen? Eh… wat? Dat klonk zo absurd origineel dat ik het wel moest proberen. En het was FIJN.
Stroopwafels in Bushwick
Suze heeft alles netjes op een rijtje: een prima relatie, leuke vrienden, een stabiele carrière… ze is zelf dan ook degene die haar het meest voor gek verklaart wanneer ze een wel heel vreemd aanbod accepteert. De twee eigenaars van de Stroopwafelfabriek, waar ze eeuwen geleden stage heeft gelopen, vragen haar en nog twee anderen om een wel heel ongebruikelijke uitdaging aan te gaan. Alle drie moeten ze proberen om de eor-Hollandse stroopwafel tot een succes te maken in drie wereldsteden die nog nooit van deze Dutch cookie gehoord hebben. Terwijl Suzes ‘’collega’s” een vliegende start tegemoet gaan in Parijs en Rome, komt zij terecht in Bushwick, Brooklyn, een wijk waar vooral eenzaamheid en misdaad hoogtij vieren en waar weinig te merken is van de New Yorkse glamour waar ze op had gehoopt. Suze moet alles op alles zetten om haar tentje te laten slagen… en om te beslissen wat het nu eigenlijk is dat ze met haar leven wil.
Perfect staaltje feelgood
Ik moet zeggen dat ik voor ik met De stroopwafelshop begon wel een béétje bang was dat het een standaard-chicklit zou zijn, aangezien ik Harrewijn daar voorheen mee associeerde. Maar, vraag me niet hoe het komt, ik heb de laatste tijd min of meer onbewust geleerd dat chicklits en feelgood niet hetzelfde zijn, of misschien dat chicklit langzaamaan feelgood is geworden. Bij het eerste genre denk ik vooral aan antifeministische ‘’jacht op die woest aantrekkelijke man als het Enige Grote Doel, hoop complicaties en miscommunicaties, BAM ze zijn samen’’-riedeltjes, meestal nog met een paar clichés van de horrorbaas, de overdreven onhandigheid en de véél te ‘’extra’’ vrienden erbij. Bij feelgood denk ik aan Jojo Moyes, Petra Vollinga, Holly Smale, Jackie van Laren… verhalen die óók vaak over een relatie gaan, maar op een andere manier. Feelgood gaat over hoe mensen om wie je echt gaat geven groeien én naar elkaar toe groeien, over hoe ze met het leven proberen om te gaan. Feelgood gaat over mooie én over heftige dingen en over de mooie kanten van heftige dingen en de heftige kanten van mooie dingen, over de trukendoos van het leven waar je maar al te graag in wilt geloven. En De stroopwafelshop is wat dat betreft echt een perfect voorbeeld van wat ik zo fijn vind aan het feelgoodgenre.
Avontuurlijk
Kunnen we het eerst even hebben over hoe ongelofelijk origineel dit boek is? Ik bedoel maar: stroopwafels verkopen in New York. Hoe kom je überhaupt op dat idee? Ik ben niet echt een fan van stroopwafels, maar ik herinner me wel nog een tentje waar ik een paar jaar geleden was dat, heel verrassend, STROOP heette en waar ambachtelijke stroopwafels met een twist werden gemaakt. Van limoen tot bacon en van rozemarijn-zeezout tot anijs. Het was een soort community-café waar taalcursussen werden gegeven, spelletjesavonden werden gehouden en je tweedehands kleding kon kopen en ik vond het er ontzettend leuk – en die stroopwafels met een twist waren onbetwist overheerlijk. Ik zag dan ook een soort STROOP voor me in de New Yorkse setting, en dat was zo leuk! Harrewijn heeft een hele onderhoudende, vlotte schrijfstijl die het avontuurlijke en aantrekkelijke van op de bonnefooi een bakkerijtje in New York beginnen supergoed uit de verf laat komen en daar heb ik echt van begin tot eind van genoten.
New York-sausje
Wat ik vooral zo leuk vind, is dat het New York waarin Suze zich moet zien te redden echt heel levendig is beschreven. Het koffietentje nam tijdens het lezen steeds vastere vormen aan en ik kreeg hoe langer hoe meer zin om er gewoon binnen te stappen. Ik vond het superleuk om Suzes worsteling met de stroopwafels en met het leven in Bushwick te volgen en te zien hoe ze steeds meer beseft wat ze moet doen om de Dutch cookies een New Yorkse twist (ha!) te geven… misschien dat het me daardoor zo deed denken aan dat STROOP-tentje dat zo’n indruk op me heeft gemaakt. Maar eigenlijk heeft het hele boek een heerlijk New York-sausje: het speelt zich nauwelijks in Manhattan af, maar alles heeft gewoon zo’n vibe van de Amerikaanse Droom en ook de Bushwick-omgeving kwam echt tot leven.
Echte New Yorkers
Maar het allermooiste aan het verhaal vind ik hoe de personages het dragen: de echte New Yorkers die Suze ontmoet en met wie ze hecht wordt, die haar helpen om te begrijpen hoe New York werkt. Ze zijn stuk voor stuk enorm excentriek en levenswijs en street-smart, precies zoals je je die ‘’echte’’ New Yorkers voorstelt, en ik vond ze allemaal zó goed uitgewerkt. Van de Mexicanen die Suze helpen om haar tentje letterlijk uit de grond te stampen tot de dame op wiens hond ze gaat passen, van de hoogbejaarde Ella met wie ze als eerste een band opbouwt tot de andere bewoners van Bushwick met wie ze ook echt, oprecht hecht wordt: allemaal zijn ze zo eigen en authentiek en oef, als ik naar New York zou verhuizen zou ik het echt geweldig vinden om hen als buren te hebben. Oh, en die beheerder die niet Suzes Enige Doel is, maar wel voor wat leuke chemie zorgt? Vond ik ook helemaal niet erg, zeker niet omdat hij voor een lekkere dosis hilariteit zorgde.
Spelingen van het lot
Het zijn ook al die personages die de mooiste passages opleveren: ze spatten met zoveel levenservaring en wijsheid van de bladzijden en ze hebben echt verhalen te vertellen, en dat vond ik zó mooi. Ze discussiëren met elkaar, nemen Suze onder hun hoede, laten haar zien wat New York te bieden heeft en waar de stad om huilt en ze staan allemaal zo verschillend in het leven dat ze haar allemaal beïnvloeden. Bovendien kom je er in de laatste helft ook nog eens achter dat sommige personages op een heel andere manier met elkaar verbonden zijn dan je in eerste instantie dacht, en dat levert zulke mooie plotwendingen op dat het van die spelingen van het lot zijn die in alle films en romans aan New York worden toegekend… en ik werd er helemaal warm van. Realistisch is het misschien allemaal niet, maar mán, wat heb ik me vermaakt met geloven in dit heerlijk originele, feministische New Yorkse romcom-sprookje.
Conclusie
De stroopwafelshop is een heerlijke feelgoodroman waar liefhebbers van koffietentjes en New York hun hart bij zullen kunnen ophalen. De schrijfstijl is avontuurlijk en onderhoudend en wekt het Bushwick met haar kleurrijke en treffend levenswijze personages haarscherp en haarfijn tot leven, waardoor lezers die houden van rake passages en spelingen van het lot-plotwendingen met hun neus in de (stroopwafel)boter vallen. Een vleugje romantiek, een portie humor en een flinke dosis originaliteit maken het af. Realistisch? Niet echt. Maar bij een boek als dit hoeft dat ook niet, want verder is het alles wat je er maar van zou kunnen verlangen – en daardoor gaat het vanzelf overtuigen.
Titel: De stroopwafelshop
Auteur: Astrid Harrewijn
Uitgeverij: Boekerij
Verschenen: januari 2020
Aantal bladzijden: 288
Genre: feelgoodroman
Voor liefhebbers van: Jojo Moyes, Jackie van Laren
Beschikbaar als: paperback, ebook
Recensie-exemplaar: nee
ISBN: 9789022587225
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
Op één of andere manier heb ik ook altijd gedacht dat dit boek een echte chicklit was en daarmee niet echt mijn ding. Maar ik houd hem nu in gedachten.
Op één of andere manier heb ik ook altijd gedacht dat dit boek een echte chicklit was en daarmee niet echt mijn ding. Maar ik houd hem nu in gedachten.