Vivian 
Deze keer waren we in de Grote Zaal voor de zoveelste etiquetteles toen de bakstenen door het raam vlogen. Elise wierp zich onmiddellijk op de vloer en kroop zachtjes jammerend naar de zijdeur. Celeste slaakte een ijselijke kreet en rende naar achteren, ternauwernood ontsnappend aan een regen van glasscherven. Kriss greep mijn arm en trok me mee. Samen holden we naar de deur. ‘Schiet op, dames,’ riep Silvia.
Eerste indruk
Ik zag er een beetje tegenop om De One te gaan herlezen. Enerzijds wist ik dat het een mooi slotstuk zou gaan worden, want dat herinnerde ik me nog van de eerste keer dat ik het boek las: echt zo’n eind goed al goed-einde, maar… de weg ernaartoe zou flink heftig worden en dáár zag ik echt tegenop. Logisch ook wel, als je bedenkt wat er allemaal gebeurt in dit boek. Ik was benieuwd of het nog steeds zo’n enorme emotionele impact op me zou hebben als de eerste keer…
Waar het over gaat
Het einde van de Selectie lijkt in zicht te zijn en America Singer is nog altijd in de race. Terwijl ze haar best doet om Maxon definitief voor zich te winnen, begint de situatie met de rebellen uit de hand te lopen. Maxon komt onder druk te staan om een meisje te kiezen en America is bepaald niet populair, zeker niet wanneer ze besluit haar ideeën in te zetten voor de toekomst van het land. Dan wordt ze ook nog eens getroffen door een persoonlijk tragedie en vanaf dat moment lopen de gemoederen hoger op dan ooit…
Wat ik ervan vond
Net als De Elite is dit derde deel wat trager opgebouwd en duurt het even voordat je weer echt in de flow van de gebeurtenissen zit. Waar Cass in deel twee vooral bezig was met herhalen en opbouwen, maakt ze in het begin van deel drie gebruik van een ander soort spanning: je hebt absoluut geen idee meer waar het verhaal naartoe gaat en dat is enorm frustrerend, maar het heeft ook iets moois. Het ene moment denk je zeker te weten dat America de nieuwe prinses zal worden en dan lijkt het er ineens weer op dat ze voor Aspen gaat kiezen. Het is een heel nieuw niveau van ‘’ik wil verder lezen maar toch ook niet want wat als het fout gaat’’ en daar is Cass heel goed in.
Get it together, America!
Ik moet zeggen dat ik me wel weer enigszins aan America ergerde, net als in het vorige boek. Ik vond het leuk dat ze in het begin echt op een heel nieuwe, vermakelijke manier haar best doet om Maxon te veroveren, maar algauw raakte ik gefrustreerd over hoe instabiel hun relatie eigenlijk is. Ik ben een enorme Maxerica-fan geworden en het feit dat ze in dit boek nog steeds geen werk maakt van haar gevoelens voor hem irriteerde me echt. Oké, ik snap haar wel, maar toch… na drie boeken moet je het toch wel weten?!
Zelfvertrouwen
Dat wordt dan wel weer goed gemaakt door het feit dat ze als persoon een stuk sterker wordt in dit boek: ze heeft veel meer vechtlust en kracht en is niet langer geneigd die te verbergen. Ik vond het zo mooi om te zien hoe haar zelfvertrouwen echt groeit, hoe ze begint te beseffen wie ze is en wat ze wil en wat het betekent om een prinses te zijn, maar ook wat haar relatie met Maxon én Aspen nu precies betekent en waard is. America komt in dit boek echt volledig tot bloei en het is echt mooi om haar te zien ontdekken wat haar lotsbestemming is én zou kunnen zijn.
Thuis in de wereld
Net als bij De Elite doet Cass iets fenomenaals met haar schrijfstijl. Ze zorgt ervoor dat je heel diep in de wereld gewenteld zit en je daar helemaal in thuis gaat voelen, maar het ook helemaal gaat begrijpen. Ik kreeg enorm veel medelijden met en respect voor Maxon, ik ging steeds meer houden en begrijpen van de andere meisjes – vooral Celeste, o Celeste – en van de koningin en zelfs het personeel. Ik ging houden van de band tussen de meisjes onderling en ik genoot echt van hun bonding time-scènes… Cass schrijft alsof je erbij bent in dat paleis, alsof je erbij staat tijdens de intieme momenten, alsof je één van hen bent. En dat heeft een geweldig effect.
Climax
Want als de grote climax komt, klapt alles uit elkaar. Echt waar, het klapt uit elkaar, alles gaat fout, niks lijkt nog goed te komen en het wordt alleen maar erger en o jongens, ik vond het zo vreselijk om die climaxscènes te lezen. Het is allemaal één groot rampzalig drama en het is alsof Cass eerst je hart doet zwellen voor iedereen aan het hof en je hele hart er dan uitrukt en in duizend stukjes verpulvert. Een keer of vijf achter elkaar. Serieus. Geen grapje. En nou ja, daarna is het wel eind goed al goed. Maar echt… het is zo heftig, zo spannend, zo intens, zo goed geschreven en zo WAUW dat je er echt even van moet herstellen als je het net hebt gelezen.
Conclusie
Wat De One tot een heel sterk slot van het Maxerica-verhaal maakt, is niet alleen de spanning en intensiteit waarmee in dit verhaal alle losse eindjes bij elkaar worden geknoopt: het is de ontwikkeling die America doormaakt en de climax die onwijs goed geschreven is. Het is misschien niet het sterkste boek uit de reeks, maar de schrijfstijl is in dit boek wel weer heel goed.
Titel: De One (The One)
Auteur: Kiera Cass
Serie: The Selection Series #3
Uitgever: Van Goor Best of YA
Vertaald door: Hanneke van Soest
Verschenen: november 2014
Aantal bladzijden: 264
Beschikbaar als: paperback, ebook, dwarsligger, ebook-bundel
Genre: young adult dystopisch
ISBN: 9789000338658
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
