De kat van de Dalai Lama – David Michie

Normaal gesproken lees ik eigenlijk geen boeken over dieren, zelfs niet als er heel schattige poezensnuitjes op de omslag staan. Simpelweg omdat ik veel liever echt verhalen lees, en bij nonfictie haak ik meestal al vrij snel af omdat de beschrijvende vertelvorm me gewoon niet boeit. De kat van de dalai lama sprak me echter wel aan: dit is ook non-fictie, maar wel op een andere manier verteld. Namelijk niet vanuit het oogpunt van de schrijver die vertelt over de kat, nee… het is het verhaal van de kat zelf, uit zijn eigen perspectief. Een boeddhistische kat nog wel. Dat moest ik lezen! En mijn eigen geliefde Phoebe wilde wel eventjes model staan voor de boekfoto’s, dat was helemaal mooi.

Noot: 0 katten hebben geleden onder deze recensiefoto’s. Hij lag gewoon heerlijk te slapen en vond het prima dat ik het boek naast hem legde en kiekjes schoot. Zonder flits.

Alle wezens streven naar geluk en proberen lijden te vermijden, maar die gedachte kwam niet bij me op toen ik een muis ving. Ik volgde gewoon mijn instinct. Geen moment had ik het bekeken vanuit het standpunt van de muis.

De dalai lama heeft een kat. Ja, echt waar. Zou je misschien niet verwachten van zo’ superspiritueel persoon, maar hij heeft er echt eentje. Zijne Heiligheids Kat kwam bij puur toeval in zijn leven: de leider van het boeddhisme stond op een dag in de file en zag een groepje straatjongens een nest jonge katjes proberen te verkopen, waarvan één kitten op sterven na dood was. Zijne Heiligheid gaf een van zijn bewakers het bevel om het beestje te kopen en mee te nemen naar het paleis, waar ze al snel een luxeleventje vol liefde en aandacht leidde.  Ze heeft vele namen, niet allemaal even geliefd bij haarzelf: Muizerd, Sneeuwleeuw, Het Mooiste Wezen Dat Ooit Heeft Bestaan, maar één ding is zeker… als je zegt ”Zijne Heiligheids Kat” weet iedereen wie je bedoelt. Het beestje bevindt zich altijd in de nabijheid van de dalai lama en leert zo een heleboel boeddhistische wijsheden, maar ontmoet ook een heleboel andere belangrijke mensen die bij Zijne Heiligheid op bezoek komen. Haar leven is absoluut nooit saai!

Zoals ik al zei lees ik meestal geen non-fictie, maar voor dit boek wilde ik graag een uitzondering maken – en ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want het is een onwijs leuk boek. De auteur, die flink wat tijd heeft gestoken in het ontdekken van het verhaal van ZKH, heeft het op een meesterlijke manier geschreven waardoor je echt gelooft dat alles door het beestje zelf gedacht, gezegd en ervaren wordt. Al vanaf het eerste hoofdstuk zit er heel veel zelfspot en superleuke humor in het verhaal, waardoor het vlot leest. Je krijgt een heel interessant inkijkje in het leven van de dalai lama en de mensen die voor hem werken, maar ook als je meer wilt weten over het boeddhisme is het echt een aanrader. Ik wist niet zoveel af van deze levensstijl, maar dankzij het boek heb ik een aantal filosofieën ontdekt waar ik me heel goed in kan vinden, bijvoorbeeld over dat alle levende wezens ernaar streven geluk te bereiken en lijden te vermijden. De grote rol van boeddhistische overpeinzingen zorgt er wel voor dat het boek af en toe wat langdradig wordt en in herhaling valt, maar dat is wel op zo’n manier geschreven dat je er makkelijk doorheen komt.

Het is ook gewoon een heel schattig boek door de vele poezige momenten, bijvoorbeeld wanneer Zijne Heiligheids Kat doodleuk haar behoefte gaat zitten doen voor het oog van camera’s en activisten. Je moet je wel een beetje openstellen voor de boeddhistische sfeer van het boek, maar ook als je het alleen leest omdat het vanuit het kattenperspectief geschreven is, zul je het al leuk vinden. Ik heb er in ieder geval van genoten, met dank aan Dutch Media Books voor het recensie-exemplaar!

Titel: De kat van de Dalai Lama
Auteur: David Michie
Genre: non-fictie, dieren
Uitgeverij: The House of Books
Jaar: 2014
Aantal bladzijden; 224
Te koop als: paperback en ebook