De K van Koningsdag

Bron beeld: Reformatorisch Dagblad

Jeetje, het is 27 april en ik heb nog steeds het gevoel dat het eigenlijk 30 april is, oftewel Koninginnedag in plaats van Koningsdag. Waarom Willem-Alexander per se die datum wilde veranderen is me een raadsel, en eerlijk gezegd zou ik in zijn plaats juist mijn verjaardag lekker vrij hebben gehouden. Maar goed, het is Koningsdag! Aangezien Google actuele onderwerpen heel leuk schijnt te vinden, wilde ik vandaag met jullie delen hoe ik eigenlijk over onze monarchie denk!

Laat ik er maar meteen kort over zijn: ik ben een royalist. Als ik in de tijd van Willem van Oranje had geleefd, had ik met al mijn ziel en zaligheid aan zijn kant gestaan en ook zijn nakomelingen had ik door dik en dun gesteund. Ik weet niet precies wat het is, maar ik heb echt iets met het koningshuis en koninklijk leven. Ik vind het zo glamoureus, zo stijlvol… en vooral heel intrigerend. Niet voor niets ben ik dol op alles wat met de geschiedenis van koningen en koninginnen te maken heeft: Marie Antoinette, de Tudors, de Oranjes… alle intriges die erbij horen fascineren me. Het heeft ook iets te maken met dat het altijd om oud bloed gaat: het zijn families die al eeuwenlang aan de macht zijn en een hoop bagage met zich meedragen.

Daar komt nog bij dat ik het koningshuis van een land ook gewoon traditioneel vind: het hoort bij het karakter, bij het beeld dat men van een land heeft. Het hoort er gewoon bij, de koning en koningin zijn gewoon de ouders van het land, de hoeders, de steunpilaren. Zeker, bij een president is dat ook en het grote voordeel van een republiek vind ik dat het volk zelf kan bepalen door wie het aangevoerd wordt. Maar in een republiek draait het bestaan van de president toch vooral om politiek. Bij een koningshuis vind ik het juist zo mooi dat ze daar weinig mee van doen hebben: ze zijn er, ze zijn niet weg te denken maar ze zijn wel waardevol. Natuurlijk zijn er landen waarin de vorst meer macht heeft dan in andere landen, maar over het algemeen is het ministeriële verantwoordelijkheid en zo. Ja, ik heb goed opgelet bij maatschappijleer en geschiedenis.

Ik ben niet zo iemand die zich heel erg bezighoudt met andere koningshuizen – daarvoor zijn het er veel te veel – maar ik ben wel echt een fan. Als ik de kans krijg, kijk ik naar Blauw Bloed en als er op internet iets wordt geschreven over een huwelijk of ander soort gelegenheid ben ik er als de kippen bij om de kleren te bekijken. En oké, niet alleen de kleren… ik geef grif toe dat ik smul van de roddels over hun privéleven. Ze zijn gewoon mensen natuurlijk, maar ik vind dat het gewoon in ons zit om nieuwsgierig te zijn naar andermans wel en wee, en als je beroemd bent is dat wel en wee nu eenmaal publiek bezit. Ik kan er dan alleen maar heel veel respect voor hebben als de royalty’s strakke regels hanteren wat betreft hun privacy: dat Willem-Alexander en Máxima bijvoorbeeld zorgen dat de pers bij hun kinderen wegblijft met uitzondering van de vaste fotomomenten, vind ik super. En ik vind het heerlijk om de Britse royals in de gaten te houden: ik hoop heel erg dat Kate een meisje krijgt en dat Harry ook snel iemand vindt. En ik vind het best wel sneu voor Charles dat hij zo langzamerhand wel een beetje oud wordt en zijn moeder nog steeds niet dood is.

Maar even terug naar Koningsdag. Ik heb nooit iets tegen Beatrix gehad, maar ik moet wel zeggen dat ik het fijn vind dat Willem-Alexander en Máxima nu het stokje hebben overgenomen. Ik vind het sowieso al uniek dat voor ons in Nederland Koningsdag echt een happening is en dat het koningspaar zó dicht bij het volk komt dat het lijkt alsof het gewoon hele normale mensen zijn, zo aardig en sympathiek en betrokken.Ik vind het knap dat ze nog steeds zo dichtbij durven te komen, ondanks de verschrikkelijke dingen die destijds in Apeldoorn zijn gebeurd.  Ik vind dat Willem-Alexander het fantastisch doet, zijn kersttoespraak van afgelopen jaar vond ik ijzersterk. En gewoon de hele saamhorigheid die er is… hoe we met z’n allen ooh’en en aaah’en om de prinsesjes, hoe we met z’n allen hysterisch waren over het Koningslied – dat ik stiekem nog steeds best mooi vind – , hoe we met z’n allen Beatrix hebben bedankt…  ik vind dat we gewoon een fijn, knus koningslandje zijn.

Wat vind jij van het koningshuis?