De gevangene van de hemel – Carlos Ruiz Zafón

Het derde deel in het vierluik over het magische en o zo intrigerende Kerkhof der Vergeten Boeken, de saga die het hart van iedere boekenwurm heeft gestolen vanaf het eerste moment, toen Zafóns doorbraak De Schaduw van de Wind in 2005 verscheen in Nederlandse vertaling. Na het tweede deel Het spel van de engel zou dit boek een aantal zenuwslopende vragen moeten beantwoorden, maar brengt ons ook weer terug in de wereld waar het allemaal begon, en opent de deur op een kier naar de ontknoping van alle intriges en mysteries van het barokke Barcelona. 

Oorspronkelijke titel: El prisionero del cielo
Titel: De gevangene van de hemel
Auteur: Carlos Ruiz Zafón
Uitgeverij: Signatuur, augustus 2012
Genre: historische (barokke) labyrintische roman
Aantal bladzijden: 280
Prijs: 19,95 bij Bol.com
Beoordeling: 4,5/5

Heden en verleden
Dit boek neemt ons mee terug naar het punt waar De schaduw van de wind eindigde, want we zijn wederom terug in de heiligdom-achtige boekhandel van Sempere & Zoon, De jonge Daniel uit het eerste boek is inmiddels een volwassen man, getrouwd met zijn grote liefde Bea en heeft met haar een zoontje, Julián. Het leven lijkt ook zijn vriend Fermín Romaro de Torres toe te lachen, want ook hij staat op het punt om in het huwelijk te treden met zijn geliefde Bernarda. Maar voor het zover kan zijn, moet er nog een aantal vervelende formaliteiten opgelost worden, die te maken hebben met Fermíns verleden, en dan voornamelijk zijn tijd in de gevangenis. Die periode blijkt meer intriges en geheimen te waarborgen dan hij ooit had kunnen vermoeden, vooral wanneer de gevangenisdirecteur iets te maken lijkt te hebben met de dood van Daniels moeder en een van Fermíns celgenoten ook een verbitterde schrijver was. Terwijl we samen met Fermín terugkijken op zijn donkerste jaren, proberen we tegelijkertijd met Daniel te ontdekken of zijn geliefde vrouw een dubbelleven leidt.

Lekker weglezen
Net zoals zijn twee voorgangers is ook dit boek weer een heerlijke weglezer. Zafón heeft wederom een ontzagwekkend staaltje literaire kunst afgeleverd, meer op het niveau van De schaduw van de wind: boeken staan hier weer centraal. Wie teleurgesteld werd door Het spel van de engel door de overmaat aan theologie, filosofie en religieus gezever in het verhaal, kan nu opgelucht ademhalen: spanning, intriges, mysteries, geheimen en labyrintische plotlijnen voeren hoogtij in deze roman waarin we dieper ingaan op een personage dat ongetwijfeld ieders hart al veroverde in het eerste boek. Ook nu weer zijn de personages zeer geloofwaardig uitgewerkt, maar wel op zo’n manier dat de lezer geprikkeld wordt om meer over ze te weten te komen. De plot is nauwelijks bij te houden, enorm spannend maar de lezer moet af en toe wel even een stapje terug doen om de informatie te laten bezinken. De setting van het leven in een gevangenis à la De graaf van Monte Cristo zorgt voor een romantische sfeer, vooral in cominatie met het ondertussen welbekende Kerkhof der Vergeten Boeken. Heerlijk zwijmelen is het met dit boek dat slechts 280 pagina’s telt, doorspekt met vleugjes humor. Jammer is wel dat in dit boek weliswaar wordt teruggekomen op kwesties uit Schaduw en Spel, maar dat er niet echt vragen worden beantwoord terwijl de lezers daar zo onderhand om zitten te springen… nog één boek te gaan, we zijn benieuwd! Helaas is er nog niets bekend over het uitkomen daarvan… nog even geduld dus.