Vivian 
De straten van Sevilla zijn net zo breed als trottoirs, met steegjes die ervan af leiden. Achter in de taxi, waar ik alleen in zit, zie ik het verleden voorbijvliegen. Ik draai het vuile raampje naar beneden en steek mijn arm naar buiten. Ik strijk met één vinger langs de afbrokkelende muren. Raak ze voor jou aan: Hallo, Sevilla! ‘Je hebt je keuze gemaakt,’ zei mijn moeder. ‘Nee.’ Want jij bent de enige voor wie ik gekozen heb.
Eerste indruk
Dit boek had ik al regelmatig voorbij zien komen op boekenblogs en webshops, maar ik was nooit overtuigd genoeg om het te kopen. Tot ik het zag staan bij de ebooks van de bibliotheek en meteen besloot om het te downloaden, want een verhaal over een zwangere tiener die in ballingschap naar het hete Spanje wordt gestuurd, waar ik toevallig zelf ook naartoe op vakantie ging… dat leek me een heerlijk zomerboek. En dat was het zeker.
Waar het over gaat
Kenzie is net klaar met de middelbare school, maar alle toekomstdromen die ze dacht te hebben zijn op losse schroeven gezet nu ze ongepland zwanger is geraakt van haar vriend. Haar moeder heeft haar aan het verstand gebracht dat ze het kind moet afstaan en dus zit Kenzie in het bloedhete Sevilla, waar ze haar zwangerschap moet uitzitten tot haar baby geadopteerd kan worden door een Spaans echtpaar. Maar terwijl Kenzie meehelpt in de keuken van de onverbiddelijke, maar moederlijke Estela en langzaam maar zeker Estela’s liefdesverhaal ontdekt, begint ze steeds meer te twijfelen aan haar beslissing. De ontmoeting met de knappe staljongen op de boerderij helpt ook niet echt mee…
Wat ik ervan vond
Dit was gewoon een heerlijk zomerboek, niet meer en niet minder. Het verhaal is niet het doorsnee verhaal over een tienermoeder en een verpest leven: het heeft iets heel romantisch en zelfs een beetje iets sprookjesachtigs. Het Spanje waar Kenzie verblijft komt in elk stukje van het verhaal tot leven: je ruikt de kookkunsten van Estela, je voelt de warmte op de boerderij, je hoort het gelach en gezang van de zigeuners. Het is een verhaal waar je helemaal in kunt wegduiken en dat is precies wat zo fijn is aan lezen op vakantie.
De schrijfstijl is enerzijds niet heel bijzonder, maar het heeft wel echt iets persoonlijks: je leert Kenzie goed kennen door de manier waarop ze alles beleeft en het feit dat ze het hele verhaal eigenlijk aan haar baby – de jou in het verhaal – vertelt, geeft het een mooie lading. De andere personages lijken clichétypes en de mensen in Kenzies omgeving zijn dat ook eigenlijk zonder uitzondering, maar de personen die ze op de boerderij leert kennen hebben allemaal een eigen verhaal en eigen karakter, waardoor het steeds blijft boeien.
Minder sterk is de opbouw van het verhaal: het is hier en daar aardig voorspelbaar, hoewel dat niet heel erg stoort: dit is gewoon een boek waarvan je wilt dat het afloopt zoals het afloopt. Toch wordt het af en toe wel een beetje eentonig: er zitten hoofdstukken bij die slechts gaan over sfeerbeschrijvingen en impressies van het leven op de boerderij. Rustgevend en romantisch, maar het draagt niet echt bij aan het verhaal. Het eind is uiteindelijk toch nog onverwachts en voelt een beetje onaf: het is niet helemaal realistisch en dat is jammer. Een epiloog was op zijn plaats geweest en had ook perfect gepast bij de toch al licht profetische schrijfstijl en de jou-persoon. Tegelijkertijd is het open einde ook weer krachtig omdat het aan de lezer wordt overgelaten te bedenken hoe het verder ging. Zoals het eigenlijk hoort bij een fijn liefdesverhaal.
Conclusie
De geur van sinaasappels is een fijn boek dat heerlijk weg leest. Verwacht geen enorm diepe lagen of sublieme techniek: dit is gewoon een mooi boek met een boeiend verhaal en een vleugje emotionele waarde, en dat is precies genoeg.
Titel: De geur van sinaasappels (Small Damages)
Auteur: Beth Kephart
Uitgeverij: VBK Uitgevers
Aantal pagina’s: 222
Verschenen: november 2012
Genre: young adult roman
