Vivian 
James staart recht voor zich uit zonder meteen te reageren op wat ik hem net verteld heb. Volgens mij is hij in shock. Ik volg zijn starende blik door de voorruit naar de lege parkeerplaats bij de levensmiddelenwinkel aan de snelweg. Het gebouw is verlaten, de ramen zijn dichtgetimmerd met triplex en op de witte buitenmuren zijn zwarte graffiti gekalkt. Op een bepaalde manier zijn James en ik ook leeg achtergelaten: ons oude ik dichtgetimmerd en afgesloten. De bedoeling was dat we die verandering accepteerden, ons aan de regels hielden. Maar in plaats daarvan hebben we die allemaal overtreden.
Hoe ik bij dit boek kwam
Al toen ik nog bezig was in Het Programma, wist ik al dat ik meteen verder wilde met de volgende delen uit deze reeks: deels omdat mijn nieuwsgierigheid absoluut gewekt was, maar deels ook omdat ik niet wilde dat het weer jaren zou duren voor ik een serie zou afmaken – als ik al überhaupt verder zou gaan. Ik wist dat er nog twee andere boeken van Suzanne Young vertaald waren, maar na een zoektochtje op Goodreads en contact met de uitgeverij ontdekte ik tot mijn schrik dat de serie niet volledig vertaald gaat worden. Zucht. Maar goed, dat weerhield me er niet van om nog geen vierentwintig uur na het uitlezen van Het Programma verder te gaan met De Behandeling. Helaas met enigszins onbevredigend gevolg.
Waar het over gaat
Sloane en James hebben door een depressie allebei in het Programma gezeten, een instelling waar hun herinneringen zijn gewist. Ook al weten ze niet meer hoe ze elkaar kennen en waarom ze gek op elkaar zijn, ze weten dat ze bij elkaar horen… en dat het Programma en hun ouders er alles aan willen doen om daar een stokje voor te steken. Dus vluchten ze samen en sluiten zich aan bij een groep rebellen, die vastbesloten zijn om de duistere gebeurtenissen binnen het Programma te ontmaskeren en een halt toe te roepen. Maar is het wel mogelijk om buiten de greep van de programmeurs te blijven? En wat moet Sloane doen met de pil die ze heeft gekregen, de pil die de herinneringen van één persoon volledig kan herstellen? Moet zij die nemen… of James? Of iemand anders?
Wat ik ervan vond
Toen ik begon aan De Behandeling, was ik eigenlijk al een beetje sceptisch. De flaptekst leek allesbehalve origineel en deed me enorm denken aan andere dystopische YA-series, van Divergent tot De Hongerspelen. Veel van die series volgen namelijk een behoorlijk voorspelbare formule, die inhoudt dat in deel één alles wordt opgebouwd, in deel twee afbrokkelt en in deel drie vernietigd wordt. Ook Young leek daaraan mee te doen, omdat de plot van De Behandeling weinig origineel is. Op de vlucht, aansluiten bij de rebellen, een destructieve missie… mwah. Ik vond het een béétje teleurstellend na de sterke worldbuilding en personagepsychologie van deel één.
Verschillende kanten
Maar qua schrijfstijl stelt Young niet teleur: net als het eerste boek is De Behandeling spannend en leest het heel fijn weg. Ik weet niet precies waardoor het komt, maar Young slaagt erin je het verhaal in te zuigen en vertelt alles zo beeldend dat het net een film is en iets verslavends heeft. Net als in deel één zorgt Young er weer voor dat het verhaal nooit echt saai wordt: steeds gebeuren er weer kleine dingen die een hoop nieuwe prikkels in gang zetten en de compositie zorgt ervoor dat het verhaal van verschillende kanten belicht wordt. Zo ook het einde, dat verrassend realistisch en logisch is.
Personages
Het is jammer dat er niet veel gebeurt, maar daar staat tegenover dat de personages wél interessant zijn en dat het rustige tempo hen veel gelegenheid geeft om zich te ontwikkelen. Zo maken we niet alleen kennis met de rebelse Dallas en Cas, maar ontmoeten we ook een journalist met een dubbele agenda, een berouwvolle Programma-betrokkene én zien we meer van Michael Realm. Ook de relatie tussen Sloane en James krijgt meer diepgang, raakt beschadigd maar wordt ook sterker, en dat is absoluut boeiend.
Vragen
Toch heb ik een probleem met De Behandeling, een probleem dat ik niet kan uitstaan. Young geeft namelijk heel veel onwijs interessante hints over de wereld van het Programma, maar het wordt maar zó minimaal uitgewerkt dat je nauwelijks de tijd krijgt om het te snappen én met een hoop vragen blijft zitten. Zo had ik echt meer willen weten over de origine van het Programma, over hoe de wereld eruitzag vóór het er was, over de rebellen en over de narigheid die binnen de muren van die instellingen wordt uitgehaald. Het is echt huiveringwekkend wat er allemaal gebeurt met Sloane, maar ik had zo graag méér willen weten! Ik bedoel, ik vond het al lastig genoeg om te bepalen wat Sloane zich nou ook alweer wel en niet herinnert, en dan volgt er zo’n infodump die vervolgens geen staartje krijgt… vond ik niet leuk.
Conclusie
De Behandeling is jammer genoeg veel minder sterk dan Het Programma: de plot en de personages zijn interessant en het leest fijn, maar de vervolgformule is wat te voorspelbaar en ik vind het erg zonde dat Young niet méér uit dit tweede deel heeft gehaald, want ik had nog zo graag zo veel meer willen weten over deze ontzettend interessante en veelzijdige wereld. Misschien dat de andere delen uitkomst moeten bieden, want daarin voert Young ons schijnbaar terug naar het begin en daarna weer naar het einde. We zullen zien. Als ik mezelf zover krijg om die resterende delen in het Engels te lezen, tenminste.
Titel: De Behandeling (The Treatment)
Auteur: Suzanne Young | bekend van: Het Programma
Serie: The Program #2
Vertaald door: Carolien Metaal
Uitgeverij: Karakter
Verschenen: juni 2015
Aantal bladzijden: 344
Beschikbaar als: hardcover, ebook (Kobo Plus)
Genre: young adult dystopisch
ISBN: 9789045209517
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
