De beangstigende vrijheid van vakantie

|| Bron beeld: Manik Rathee / Unsplash ||

Inmiddels heb ik al een paar weken vakantie en hoewel ik had gedacht dat ik veel eerder op een meh-punt terecht zou komen, is dat eigenlijk nu pas gebeurd. Nu de eerste écht warme dagen zich hebben aangediend en de weinige afspraken die ik had achter de rug zijn, waardoor ik mijzelf een beetje in een sleur voel vervallen. Een sleur die niet per se vervelend is, maar die ik wel aan had zien komen. Een sleur die vraagt om een beetje reflectie op dat boeiende fenomeen dat vakantie heet.

Vakantie is fijn, want: vrijheid

Periode van een aantal vrije dagen waarin je vrij bent en niet hoeft te werken: zo wordt het begrip gedefinieerd volgens het alwetende Woorden.org. En dat is ook precies de definitie die ik zo fijn vind: een periode zonder verplichtingen, zonder gedoe van school of stage of werk, zonder dingen die moeten. Een periode waar je best even flink aan toe kunt én mag zijn, een periode die in het teken mag staan van leuke dingen doen. Onbeschaamd urenlang spelletjes spelen, veel boeken lezen, veel films en series kijken, bloggen zoveel ik maar wil, eindelijk tijd voor al die dingen die ik al zo lang wil doen, me niet druk maken om de tijd of takenlijstjes, lekker veel schrijven en blogs lezen en naar buiten gaan en gewoon rustig aan doen. Een periode van alle me-time die ik nodig heb, om op te laden voor alles wat na de zomer gaat komen.

Vakantie is niet fijn, want: geen structuur

Toch heb ik het er ook altijd wel een beetje moeilijk mee. In het begin van de vakantie is het vooral enorm wennen omdat ik mezelf er dan echt aan moet helpen herinneren dat ik mág relaxen, dat er geen dingen zijn om me druk over te maken, dat het helemaal prima is om de hele dag te bloggen. En dat is superfijn, maar na een tijdje… wordt het lastiger. Want dan ben ik heel actief aan het bloggen en aan het inplannen voor als ik het straks weer drukker ga hebben, en dan lijkt het op zeker moment alsof ik alleen nog maar aan het bloggen ben. Terwijl ik nog zoveel andere dingen wil doen: boeken lezen, schrijven enzovoorts. Dan komt er zo’n gevoel van is dit het nou, dat vakantie hebben en dat vind ik dan weer moeilijk. Komt ook doordat ik gewoon echt een beetje structuur nodig heb om lekker in mijn vel te zitten, en weet je wat het is? Als ik die structuur zelf moet gaan aanbrengen, voelt het ook weer niet fijn. Het is gewoon lastig.

Maar door het schrijven van deze blog, realiseer ik me juist weer wat ik nou écht zo fijn vind aan vakantie: het gewoon kunnen doen waar ik zin in heb, wanneer ik er zin in heb, zonder dat ik daar verantwoording over hoef af te leggen. En ja, soms is het lastig om te bepalen waar ik nou echt zin in heb. Maar het zijn vaak van die kleine dingetjes… even een spelletje spelen. Even lekker buiten zitten met een boek. Even gewoon een beetje bloggen. Niet omdat het moet of volgens een planning, maar omdat ik precies dáár zin in heb. Ik denk dat ik daar maar eens meer van ga doen.

Vinden jullie het ook zo lastig, vakantie hebben?