Vivian 
McKenna kon haar oren niet geloven. Misschien was er iets mis met haar gehoor. Of misschien had ze last van waanideeën. Hoe dan ook werd ze liever doof of gek dan dat ze geloofde wat haar vriendin net had gezegd. ‘Het spijt me,’ zei Courtney. Ze begon te huilen en legde haar hoofd op tafel. McKenna wist dat dit het moment was om haar hand uit te steken en Courtney even aan te raken. Iets troostends te zeggen. Maar ze kon het niet. Nog niet. Want niet alleen had Courtney weer verkering met Jay, ze krabbelde ook nog eens terug van hun wandeltocht.
Eerste indruk
De afstand tussen jou en mij is zo’n boek dat mij eerst helemaal niet zo aansprak: een wandeltocht door de natuur, met veel geografie en overleven en kamperen? Nee, niet echt mijn ding – het is niet voor niets dat ik liever naar een hotel ga dan met de caravan weg. Maar tegelijkertijd was ik wel benieuwd hoe het dan uitgewerkt zou zijn, zo’n verhaal over een meisje dat in haar uppie gaat hiken, en het leek me het ideale boek voor op de heenreis naar Italië. Je weet wel, zo’n roadtripboek. En dus las ik het in de drie dagen dat we erover deden om naar Umbrië te rijden.
Waar het over gaat
McKenna en haar beste vriendin Courtney hebben maandenlang plannen gemaakt rondom het lopen van de Appalachain Trail, een wandeltocht door de wilde natuur van maar liefst 13 van de Verenigde Staten. McKenna kijkt er enorm naar uit, maar dan haakt Courtney af – en McKenna weigert zich daar door te laten tegenhouden. Ze gaat alleen op pad, vastbesloten de hele tocht uit te lopen. Maar het is allemaal wel ietsjes zwaarder dan gedacht, en dan komt ze ook nog eens de knappe maar mysterieuze Sam tegen, die haar reisgenoot wordt – en of dat nou zo’n goed idee is…
Wat ik ervan vond
De afstand tussen jou en mij is inderdaad een prettig roadtripboek: het leest vlot door en het heeft iets heel avontuurlijks, iets waardoor het af en toe bijna magisch was om van het boek op te kijken om het prachtige Alpenlandschap te aanschouwen waar we doorheen reden. Jammer genoeg maakt de schrijfstijl soms wel wat gekke bokkensprongen: het gaat af en toe van de hak op de tak en ook het perspectief is niet geweldig vormgegeven. Het lijkt alwetend, en af en toe zijn er van die tenenkrommend betuttelende passages: wat McKenna niet wist… wat ik nooit zo geslaagd vind in een YA-boek, net alsof de ouders meekijken of zo. Echt storend is het niet, maar het zijn van die kleine irritaties.
Sfeerrijk
Daarnaast is er iets raars met de uitwerking van de Trail zelf. Aan de ene kant is het heel leuk en sfeerrijk: de trail magic, mensen die elkaar helpen en onderweg allerlei verhalen te vertellen hebben als ze andere wandelaars tegenkomen, de legendes van de spirit people, het onderweg werken op boerderijen en alles nemen zoals het komt: dat vond ik enorm leuk om over te lezen en dat gaf het verhaal ook echt iets romantisch, iets waardoor je inderdaad zelf het liefste ook die tocht zou willen gaan doen. Aan de andere kant zag ik het survivalgedeelte gewoon niet zo voor me: er waren te weinig écht levendige beschrijvingen, te weinig stukjes informatie over hoe het dagelijks leven tijdens zo’n tocht nou echt is. Dat vond ik jammer.
Feminisme
Maar, on to the better stuff! Ik heb McKenna echt zitten toejuichen tijdens het lezen: ik hou wel van een vleugje feminisme in YA-boeken en ik vond het geweldig dat Mack gewoon de tocht zelf is gaan doen, dat ze zo graag zichzelf én anderen wil bewijzen wat ze waard is en dat ze ook gewoon is blijven bikkelen. Ook Sam vond ik een mooi personage om over te lezen: hij heeft een meer aangrijpende verhaallijn en de perspectiefwisseling tussen die twee zorgde ervoor dat hun band echt tot leven kwam. Ik vond het mooi hoe ze in het begin heel dicht bij elkaar blijven maar toch niet echt bij elkaar zijn, hoe hij een beetje op haar past en hoe ze elkaar steeds terugvinden met vogelgeluiden. Het komt heel mooi naar voren dat ze allebei volwassen aan het worden zijn, maar toch ook nog gewoon pubers zijn.
Too much
Het einde, de laatste grote wending en de gevolgen daarvan, vond ik juist weer wat minder: dat kwam allemaal erg overdreven op me over en duurde wat mij betreft te lang. Ook werd het me toen duidelijk dat, hoewel McKenna uiteindelijk wel een beetje verandert, er eigenlijk maar weinig echte character development in het verhaal zit. Van McKenna miste ik echt een stukje voorgeschiedenis en bij allebei heb ik het idee dat de áánzet tot groei en ontwikkeling en sterker worden door de reis wel wordt gegeven, maar niet helemaal wordt uitgewerkt, behalve op het eind. Toch een gemiste kans. Wel vond ik het erg sterk dat McKenna op zeker moment het verscihl begint te zien tussen wie ze is in connectie met anderen en wie ze zélf is.
Conclusie
Het middenstuk van De afstand tussen jou en mij is het beste: de romantiek van de wandeltocht en de band tussen Sam en McKenna komt dan het mooiste naar voren. De rest van het boek is minder mooi uitgewerkt en dat is jammer, want daarom maakt het de verwachtingen niet helemaal waar.
Titel: De afstand tussen jou en mij (The Distance from Me to You)
Auteur: Marina Gessner
Vertaald door: Astrid Staartjes
Uitgeverij: Blossom Books
Verschenen: april 2016
Aantal bladzijden: 318
Beschikbaar als: paperback
Genre: young adult contemporary
ISBN13: 9789020679953
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
