Vivian 
Chloës schaduw strekte zich onder de felle belichting over de vloer uit. Ze hield haar tenen strak en gepunt, fladderde met haar armen alsof het vleugels waren, boog haar hoofd en zag haar eigen silhouet, dat los van haar leek te bewegen… Een zweetdruppeltje gleed langs haar hals naar beneden en trok in de dunne stof van haar balletpak. Er was geen muziek. De zaal leek donker en leeg, maar ze voelde de ogen van haar meester op zich gericht. Ze probeerde niet te beven toen ze haar kin optilde om hem aan te kijken. Langzaam stak ze een lang, slank been de lucht in. Hij tikte met zijn staf op de vloer. ‘Opnieuw.’
Eerste indruk
Dit boek was één van de titels die me ontzettend aansprak in de voorjaarscatalogus van uitgeverij Moon. Ik heb het balletwereldje altijd al fascinerend gevonden omdat het iets mysterieus heeft, iets wat heel verfijnd maar ook heel duister en heftig is. Van dit boek verwachtte ik dan ook best wel veel, vooral omdat het werd gelinkt aan de topfilm Black Swan (met Natalie Portman). Misschien verwachtte ik onbewust wel een soort ijzingwekkende psychologische thriller of een exclusief kijkje in de harde balletwereld: dat het een fantasythriller ging worden, had ik niet helemaal voorzien en ook niet gehoopt.
Waar het over gaat
Vanessa wordt toegelaten op de uiterst prestigieuze New York Ballet Academy en treedt daarmee in de voetsporen van haar zus Margaret, die nog maar kort geleden van precies die academie verdwenen is. Vanessa’s danstalent is fenomenaal, maar haar passie allerminst: ze gaat vooral naar de school om uit te zoeken wat er met Margaret is gebeurd. Al snel wordt haar talent echter opgemerkt en dat levert haar de hoofdrol op in de loodzware productie De Vuurvogel. En juist die hoofdrol in juist die productie zorgt ervoor dat ze stukje bij beetje steeds meer ontdekt over de sinistere gebeurtenissen achter de schermen van het sterballet.
Wat ik ervan vond
Ik heb me tijdens het lezen van dit boek echt meerdere keren afgevraagd wat Yelena Black precies voor ogen had, wat voor verhaal ze precies wilde vertellen. Een verhaal over hoe hard en zwaar dansen kan zijn? Over de soms duistere ideeën erover? Of echt over duivelse dans? Ik weet het niet, maar ik vond het boek af en toe een beetje erg gewaagd. Waardoor het precies komt dat ballet zo vaak wordt geassocieerd met psychische heftigheid en mystieke aangelegenheden weet ik niet – misschien is dat puur een product van fictie en media – maar het verhaal vond ik af en toe toch een beetje té creepy, té luguber, té raar. Demonen en danseressen… nee, dankjewel.
Verslavend
Hoewel Blacks schrijfstijl soms een beetje geknutseld en dertien-in-een-dozijnachtig aandoet, ben ik wel echt door dit boek heen gevlógen. Het leest ontzettend vlot en makkelijk, maar het is meer: het boek had een verslavende werking op mij. Ik kon het bijna niet wegleggen en als ik niet aan het lezen was, bleef het maar door mijn hoofd spoken. Door het sterke gebruik van cliffhangers is het enorm spannend, maar tegelijkertijd zindert en knettert en bedwelmt en intrigeert het ook: je wordt erin meegezogen en erdoor gefascineerd: het is ontzettend compelling. Het hele verhaal speelt zich eigenlijk als een film voor je af, maar op sommige momenten laat Black je ook echt in de huid van Vanessa kruipen en ervaar je het verhaal, staan je eigen zintuigen op scherp en laat het je niet los. Bijna alsof het verhaal helemaal bezit van je neemt: een erg sterke leeservaring!
Danswereldje
Hoewel ik niet echt veel had met het fantasy-element (behalve dan dat het voor een knots spanning zorgde) vond ik het leuk om te lezen over het danswereldje. Dat had van mij echter nog veel meer uitgediept mogen worden: de focus ligt al heel snel op De Vuurvogel en dat heeft nog maar weinig te maken met de normale dans, terwijl juist het zware, het moeilijke, het allesoverheersende van het professionele ballet mij zo boeit, juist daar had ik graag over willen lezen. Ik denk dat het boek een stuk sterker was gewest als Black zich daarop had gericht en er een scheut psychologische diepgang aan had toegevoegd.
Inhoudelijk zwak
Alles wat me tijdens het lezen opviel, had echt te maken met die meeslepende leeservaring: inhoudelijk vond ik het eigenlijk best zwak in elkaar zitten, want het deed me gewoon niet zoveel. Het verhaal kwam behoorlijk traag op gang en gaat dan ineens heel snel: dingen komen uit de lucht vallen, schieten van de hak op de tak en zijn soms teleurstellend voorspelbaar. Er spelen nogal veel dingen: nu eens is het een romance die in een soort liefdesdriehoek verandert, dan weer een doorsnee verhaal over gaan studeren en vriendschap en dan weer een heftig mysterie. Ik denk dat Black zich een beetje te veel heeft gefocust op het sinistere verhaal en te weinig aandacht heeft besteed aan de stijl en techniek, want die hadden echt veel beter gekund.
Conclusie
Dans van schaduwen is een boek dat vooral voor een bijzonder sterke leeservaring zorgt, maar verder niet bijster goed geschreven is: het is erg doorsnee en had beter uitgewerkt kunnen worden. Misschien heeft het vervolg meer te bieden.
Titel: Dans van schaduwen (Dance of Shadows)
Auteur: Yelena Black
Serie: Dance of Shadows #1
Uitgeverij: Moon
Vertaald door: Mariette van Gelder
Verschenen: april 2016
Aantal bladzijden: 320
Genre: young adult fantasy
Beschikbaar als: paperback, ebook
| Goodreads | Bol.com | Auteurssite |
