Gisteren kwam het eerste deel van mijn reisverslag over mijn vakantie aan de Costa Brava online, waarin ik vertelde over onder andere de camping waar we verbleven en het strand waar we naartoe zijn geweest om te zwemmen in de Middellandse Zee. Vandaag vertel ik jullie over de andere dingen die we hebben gezien en gedaan!

Pals

De Costa Brava barst van de mooie stadjes en dorpjes met historische centra: je hoeft maar een stukje langs het heuvellandschap te rijden en je ziet er zo vijf liggen. Pals is zo’n stadje: het is klein, maar uniek doordat het nog heel erg middeleeuws is. We zijn er maar heel even geweest omdat het niet goed begaanbaar was met de rolstoel en vandaar dat ik ook maar weinig foto’s heb kunnen maken, maar de sfeer was er in ieder geval goed te proeven!

Fiqueres

Fiqueres is de stad waar het belangrijkste Dalí-museum zit, omdat een van zijn bekendste surrealistische bouwwerken daar gevestigd is. Het gebouw is inderdaad erg mooi, maar heel eerlijk gezegd was het museum niet zoveel aan: het is vooral leuk als je echt een Dalí-fan bent. Wij konden lang niet alles zien en waren er dan ook vrij snel weer uit, maar door het hele stadscentrum slingerde een kilometerslange rij om binnen te komen. Zoals mijn vader zei, lang leve de rolstoel die ons expresstickets verschaft, haha. Zo heerlijk om gewoon voor de rij langs te kunnen glippen en naar een aparte ingang te mogen! We hebben in het museum vooral tekeningen en schilderijen gezien, plus een collectie juwelen die hij heeft ontworpen en zijn Amerikaanse Droom-auto, die ik toch wel erg leuk vond. Ook zijn graf hebben we gezien. Al met al was het zeker indrukwekkend en bijzonder om er te zijn, maar het is denk ik vooral leuk als je echt een Dalí-fan bent.

Voor ons was het rondwandelen door Fiqueres ook veel leuker: dit is weer zo’n fijn oud stadje met leuke straatjes en pleintjes en binnenplaatsjes, mooie architectuur en gewoon een fijn sfeertje. Afgezien van de Dalí-locaties zijn er weinig bezienswaardigheden, dus het is vooral leuk om gewoon doorheen te lopen. Wel jammer is dat het erg druk was: ook in het museum lopen de kinderen te rennen en te gillen en het is gewoon zo toeristisch, daar moet je echt wel een beetje op bedacht zijn.

Barcelona

Ik merk keer op keer dat ik me toch het meeste thuis voel in een grote stad en in Barcelona kon ik dan ook heerlijk mijn hart ophalen. We zijn er twee keer geweest, een keertje was ik samen met mama omdat papa een zakenafspraak had net buiten de stad en de tweede keer zijn we met z’n drietjes geweest. Onze eerste stop was (natuurlijk?) de beroemde Segrada Familia, oftewel de basiliek die Gaudi is begonnen te bouwen en die nog altijd niet af is. We wilden deze graag bezichtigen, maar het bleek zo enorm toeristisch te zijn dat we pas om kwart over zes (!!!) naar binnen konden. Dat hebben we niet gedaan, want er is niets vervelender dan dat je zoiets opeens moet gaan doen. Volgende keer dus eventjes van tevoren reserveren! Overigens vond ik het al mooi om ‘m van de buitenkant te zien, en het surrealistische trekt mij niet zo heel erg. Daar hebben we niet echt iets aan verloren dus.

We zijn daarna begonnen op Placa de Catalunya, meteen een van mijn nieuwe favoriete pleinen: het is echt prachtig, het doet denken aan Parijs en Lille maar heeft toch een heel eigen romantiek en magie. Het ademt en bruist en is echt het kloppend hart van het centrum, met de Apple Store aan een kant en winkels als H&M en Zara aan de andere kant. Enorm leuk om overheen te lopen en foto’s te maken, en het was helemaal leuk dat er een filmploeg bezig was! Helaas geen Brad Pitt of Julia Roberts gezien…

We zijn vanaf dit plein de grote en sterk toeristische winkelboulevard La Rambla af gelopen, die vol staat met bloemenstalletjes, straatventers (pas op voor het snel tikkende geluid waarmee ze je aandacht willen trekken!) en souvenirkraampjes. Het barst er van de toeristen, maar het is wel erg leuk om er te lopen. Aan weerszijden zitten allerlei winkels en aan het eind kom je steeds meer levende beelden tegen: altijd interessant om even te kijken wat er gebeurt als iemand ze geld geeft. La Rambla eindigt bij het standbeeld van Columbus en de haven van Barcelona: erg mooi om rond te lopen, maar verder is er weinig te zien. Mama en ik zijn vervolgens naar Barri Gotic gegaan, de oude gotische wijk van Barcelona. Prachtig om daar rond te struinen door de smalle, echt oude straatjes en over de pleintjes, het is echt waanzinnig oud en waanzinnig mooi. Er zitten winkeltjes die je net niet zou verwachten en zwervers die soms een beetje te overdreven om geld smeken – er lag er eentje te BELLEN! – en op het Placa Reial kun je heerlijk eten, van tapas tot paella. Er staan verscheidene kerken, waaronder de grote kathedraal, maar let erop dat alles behoorlijk duur is. De buitenkant is vaak net zo mooi.

We zijn nog een stukje naar Raval gelopen, de wijk die de hoofdrol speelt in de Kerkhof der Vergeten Boeken-reeks van Carlos Ruiz Zafón, maar we kwamen tot de ontdekking dat hier eigenlijk vrij weinig te beleven is: er lopen geen toeristen, het is allemaal erg oud in de zin van slecht onderhouden en het heeft een beetje het sfeertje van een achterbuurt waar je eigenlijk niet wilt zijn. Vanuit Barri Gotic kom je op zeker moment weer uit op La Rambla en dan is het erg leuk om even een bezoek te brengen aan de Markthal van Barcelona, de Boqueria. Het ruikt er naar allerlei soorten vis en het is er erg druk, maar het is heel leuk om te bekijken. Op een warme dag kun je er bekers fruit kopen voor een euro per stuk, en de smaak is het geld wel waard! Loop je de Boqueria uit, dan sta je recht tegenover het Erotic Museum en als je geluk hebt zie je een meisje verkleed als Marilyn Monroe op de balkonnetjes dansen. Erg leuk om naar te kijken.

Montserrat

Het beroemde klooster van Montserrat ligt op ongeveer drie kwartier rijden van Barcelona en is absoluut een aanrader om te bezichtigen als je er in de buurt bent. Je rijdt heel hoog de berg op en van bovenaf heb je een fantastisch uitzicht, dus alleen daarvoor is het al de moeite waard. Eenmaal boven kun je de basiliek bezoeken, die niet alleen erg mooi gebouwd is maar ook van binnen gewoonweg prachtig is. Deze basiliek is beroemd geworden door de zwarte madonna die in een nis boven het altaar staat: je zou kunnen geloven dat deze is voortgekomen uit versmelting van het Moorse en het christelijke geloof, maar in werkelijkheid is ze zwart door de rook van kaarsen en wierook. Ik had helemaal niet verwacht er te kunnen komen, maar dankzij een behulpzame bewaker die de bezoekersstroom tegenhield, kon mijn vader me twee smalle trappen op tillen en eindigden we pal voor het beeld van de madonna met kind: ontzettend indrukwekkend, net als het interieur van de basiliek zelf! De kerken in Spanje zijn vrij sober, maar toch erg mooi en ademen vooral iets heel zwaars en moois uit. Loop je vanaf de basiliek naar beneden, dan kom je in het oude centrum waar nog andere gebouwen van het klooster staan: deze zijn wel te bezichtigen, maar het is erg slecht aangegeven waar alles is en het is bovendien tijdrovend, dus wij hebben ervoor gekozen dat niet te doen. De ervaring van de basiliek met de madonna en de grot vol kaarsen – er is daar een verschijning van een Mariabeeltenis geweest – plus het geweldige uitzicht zijn al indrukwekkend genoeg!

Puból

Puból maakt onderdeel uit van de Dalí-driehoek van de Costa Brava: in Fiqueres is het belangrijkste museum, in Portlligat kun je zijn woonhuis bezichtigen en in Puból staat een kasteel uit de elfde eeuw dat hij liet verbouwen voor zijn echtgenote en muze, Gala Dalí. Zij heeft er in de laatste fase van haar leven gewoond en het is ook echt ingericht als woonkasteel: Dali heeft het voor haar laten verbouwen en inrichten met allerlei dingen die typerend zijn voor zijn surrealistische stijl. Het kasteel is op zichzelf al erg leuk, de inrichting is heel karakteristiek en ook gewoon heel mooi en de tuin is heerlijk idyllisch en leuk om doorheen te wandelen. Zeker een aanrader, ook als je geen Dali-fan bent! Het is er ook niet druk en buiten het kasteel om is er verder niets in de omgeving, dus je bent er eigenlijk zo klaar.

Peratallada

Van andere Nederlanders op de camping kregen we de tip om naar Peratallada te gaan, een stadje dat ontzettend oud is – middeleeuws – en dat is gebouwd op rotsen, waardoor het heel goed geconserveerd is gebleven. Het is niet bijzonder makkelijk begaanbaar met de rolstoel, maar we hebben er een fijne wandeling kunnen maken en het is echt heel leuk: de straatjes zijn echt onwijs oud, met ambachtelijke winkeltjes en huizen vol klimop en met balkonnetjes en nou ja, gewoon heel erg leuk! Er zijn geen bijzondere bezienswaardigheden, maar het stadje zelf is echt een aanrader om een wandelingetje doorheen te maken. Pak dan ook vooral een terrasje op het gezellige pleintje Placa de les Voltes.

Ieper

Op de terugweg naar huis zijn we langs Ieper gegaan, een stad in België waar tijdens de Eerste Wereldoorlog heel erg gevochten is. Mijn vader wilde hier graag naartoe omdat elke avond om acht uur de Last Post wordt geblazen, wat qua indrukwekkendheid vergelijkbaar zou moeten zijn met de Dodenherdenking op de Dam. We hebben de middag in Ieper doorgebracht en dat was zeker geen straf: de Grote Markt met alle gotische architectuur is prachtig, vooral als je bedenkt dat dit niet origineel middeleeuws is maar na WO I weer opgebouwd moest worden omdat alles vernield was. In de Lakenhalle is het In Flanders Fields Museum gevestigd, waar je een fantastisch beeld krijgt van de oorlog. Met een armbandje van een poppy – klaproos, symbool van de oorlog – kun je door de tentoonstelling heen steeds min of meer contact maken met mensen van jouw leeftijd of uit jouw regio die tijdens de oorlog leefden. Erg indrukwekkend zijn ook de getuigenissen, door acteurs ingesproken op film maar gebaseerd op ongecensureerde dagboekfragmenten. Verder is het leuk om door Ieper te wandelen: er zijn niet heel veel bezienswaardigheden en de regen gooide voor ons een beetje roet in het eten, maar het is zeker een mooie stad! De Last Post was ook erg indrukwekkend: de Menenpoort alleen al vergeet je niet snel door de namen van alle soldaten die er zijn gesneuveld en het eerbetoon is erg mooi, al was het maar om de gedachte dat er gewoon nog dagelijks moeite voor die jongens gedaan wordt (jongens van wie sommige nog maar vijftien waren).

Dat was dan mijn vakantie! Waar zijn jullie naartoe geweest deze zomer? Of ben je lekker thuis gebleven?