Column: Spread the bookworm love

Toen ik net begon met boekbloggen, was ik echt nog nieuw in de business: ik kende wel wat bloggers en las van sommigen wel eens de blog, was bekend met het klappen van de zweep wat betreft het recenseren en ik verwachtte er wel tussen te zullen passen. Toch vond ik het best eng om echt het wereldje te betreden, want ik was helemaal niet zo sociaal en wist niet goed in hoeverre ik wel opgenomen zou worden. Dat is enorm meegevallen, want de reacties en views waren al meteen niet van de lucht en dat was fantastisch. Maar het echt naar sociale dingen gaan heb ik nog lang uitgesteld, want dat vond ik toch echt wel eng. En eigenlijk nog steeds wel een beetje. Maar inmiddels ben ik ook zover dat ik heel erg blij ben dat ik bij de boekblogger-community hoor.

Kliekjes en verlegenheid

Ik ben verlegen. Ik heb maar weinig ervaring met sociale situaties en dingetjes en ik vind het lastig om mensen aan te spreken, om me in een gesprek te mengen, om initiatief te nemen en noem het allemaal maar op. Daarnaast merk ik dat er heel snel kliekjes gevormd worden en ik vermoedde dat dat ook in deze community zo zou zijn: bloggers die veel met elkaar optrekken, veel samen naar events gaan en waar je vervolgens maar lastig ‘’tussen’’ kunt komen. Tel daarbij op dat ik vaak zenuwachtig ben door mijn gehoorprobleem en ik vond het écht eng, in het begin.

Gewoon doen

Maar toch besloot ik het gewoon te doen. Oké, ik hoef niet overal naartoe en dat gaat ook niet. Maar de community is er wel eentje waar ik graag deel van wil uitmaken omdat het gewoon héél gezellig en leuk is. En aangezien ik een positieve instelling heb, wilde ik het in ieder geval proberen: wat zou nou het ergste zijn wat er kan gebeuren? Eigenlijk kon ik niets bedenken. Ik wilde het gewoon doen, er gewoon voor gaan, en zien waar het schip zou stranden – met het idee dat het me heel veel moois zou brengen. En ja, nog elke keer vind ik het spannend en een beetje eng, maar elke keer ga ik er gewoon voor. Want waarom ook niet? Wat houdt me nou eigenlijk tegen? Écht tegen?

Hele toffe mensen

En weet je? Ik ben blij dat ik inmiddels regelmatig naar events en andere boekblog-dingen ga. Het is ontzettend leuk en gezellig en fijn om te doen, én ik heb gewoon al hele toffe mensen ontmoet. Mensen met wie ik vol fangirl-enthousiasme over boeken kan praten, maar ook over bloggen en series. Mensen met wie ik op dezelfde golflengte zit, die eenzelfde soort karakter hebben, met wie ik gewoon een automatisch soort klik heb. Mensen die écht sympathiek zijn, op een relaxte manier. Maar ook mensen met wie ik prima bevriend zou kunnen zijn als ik ze buiten het bloggen om zou hebben ontmoet: mensen met affiniteit voor onderwijs bijvoorbeeld, of met levenservaring die tot echt goede gesprekken leidt. Mensen die net als ik graag met hun neus in een boek zitten en dus ook niet altijd even sociaal zijn. Mijn soort mensen. En dáárom vind ik het zo fijn dat ik er gewoon voor ben gegaan, die eerste keer, en dat ik dat nog steeds elke keer doe. Want het brengt me inderdaad gewoon heel veel.

The stuff memories are made of

Zo ontmoette ik Joost en Nanouk tijdens een leesclub met Esther Walraven en had ik het meteen supergezellig met hen, wist ik meteen dat ik méér mensen wilde ontmoeten – en de algehele sfeer daar was gewoon geweldig, ook al kende niet iedereen elkaar. Ik ben enorm goed bevriend geraakt met lieve Joelle, ik had hele toffe gesprekken met Katja en Eline en Tim tijdens de verjaardag van Emmy en tijdens de brainstorm op uitgeverij Moon was er een ontzettend fijne, saamhorige sfeer. Gewoon echt heel erg fijn: the kind of stuff memories are made of. En daardoor weet ik dat het echt niet eng is, dat we uiteindelijk allemaal hetzelfde zijn en dat we niet per se allemaal met elkaar hoeven te kunnen opschieten, maar dat we met z’n allen wel een topcommunity vormen die echt heel veel waard is. Spread the bookworm love!

Vind jij het leuk om medeboekenwurmen te ontmoeten?