Vivian In principe recenseer ik alle boeken die ik lees. In principe, want het gebeurt helaas wel eens dat ik boeken moet lezen die eigenlijk helemaal niet bij mij passen of waar ik helemaal geen zin in heb: voor school. En die recenseer ik lang niet altijd, want ik heb gemerkt dat lezen met lange tanden (ja, het gebeurt) ook tot recenseren met lange tanden leidt en daar wordt niemand blij van. Bovendien zijn dat vaak boeken die me gewoon niets doen: of het nou komt doordat het me gewoon niet aanspreekt of doordat ik het slecht geschreven vind maakt me niet uit, maar ik wil wel boeken kunnen recenseren waar ik echt iets bij voel. Daar gaat recenseren uiteindelijk toch om? Maar ik heb ontdekt dat er nog een andere manier bestaat om te lezen zonder te recenseren: als je gewoon gen behoefte hebt aan het schrijven over wat je gelezen hebt.
Lezen om te recenseren
Lezen om te recenseren doe ik eigenlijk niet, zo houd ik mezelf voor. Maar ik doe het wel: als ik een boek lees, dan ben ik vrijwel automatisch ook bezig met de recensie. Ik denk na over mijn eerste indruk, over wat ik van het omslag zou kunnen zeggen, over andere boeken van de auteur, en tijdens het lezen over de inhoud, over wat ik vind van personages, thema’s, schrijfstijl enzovoorts. Soms merk ik dat ik speciaal op die dingen probeer te letten tijdens het lezen, om er maar iets over te kunnen zeggen. En eigenlijk is dat stom. En raar. Want dat recenseren wordt dan een verplichting, en het lezen eigenlijk ook, omdat je het op een bepaalde manier doet.
Lezen zonder criteria
De afgelopen week las ik Ik kom terug van Adriaan van Dis, een min of meer autobiografische roman over de relatie van de auteur met zijn moeder die steeds ouder, zieker en afhankelijker wordt maar nog een hoop mooie verhalen te vertellen heeft over haar leven – en die ook eigenlijk niets liever wil dan dat hij, een schrijver, die verhalen tot leven kan wekken. Ik las het boek voor mijn essay voor Hedendaagse Literatuur (het essay waarvoor ik ook Jij zegt het van Connie Palmen las) en eigenlijk probeerde ik dat boek met een soort open mind te lezen: ik zou wel zien wat ik ervan ging vinden en ik zou later wel besluiten of ik er ook iets mee wilde doen voor mijn blog, precies zoals ik met het boek van Palmen had gedaan – dat vond ik uiteindelijk zo mooi dat ik er echt iets over kwijt wilde in een recensie. Ik las zonder criteria, noteerde wel de gedachten die ik erover had, vooral voor mijn essay. En toen ik het eenmaal uit had, merkte ik dat ik helemaal geen zin had om het te recenseren. Het stuitte me tegen de borst, het idee dat ik er een foto van moest zien te maken en in mijn gebruikelijke 800 woorden zou moeten uitleggen wat ik er mooi en minder mooi aan vond. Want eigenlijk deed het boek me niet zoveel: ja, ik vond het een mooi verhaal en mooi geschreven, maar… Ik had niet de behoefte er van alles en nog wat over te zeggen. Dat zou waarschijnlijk nogal een lauwe recensie zijn geworden – en beter geen recensie dan een lauwe recensie, toch? Daar wordt ook niemand blij van.
Anders recenseren
En eigenlijk beviel het me wel, dat besluit om het boek niet te recenseren. En ik ging verder nadenken: ik merk het vaker, dat ik niet helemaal gepassioneerd ben tijdens het schrijven van een recensie omdat ik te veel dingen heb opgeschreven die ik heb opgeschreven om maar wat op te schrijven, wat eigenlijk gewoon stom is. Want vaak merk ik dat ik over een bepaald boek, zoals dat van Van Dis, wel iets kwijt wil omdat het me wel op de een of andere manier heeft geraakt – maar dat het voelt alsof dat te weinig is voor een recensie. Welnee. Wie bepaalt wat er in een recensie moet staan, wie bepaalt hoeveel erin moet staan? Dat doe ik toch zeker lekker zelf? Nou dan. Des te meer reden voor mij om wat relaxter te gaan recenseren: op basis van wat er in me opkomt tijdens het lezen, niet geforceerd maar gewon puur, of dat nou negatief of positief is: daar worden de recensies ook alleen maar eerlijker en mooier van. En ja, dat bevalt me wel.
Lees jij veel boeken zonder ze te recenseren voor je blog?
Wat schrijf je toch altijd leuke stukjes! Ik lees vaak op mijn ereader Engelse boeken en dan vergeet ik ze te recenseren of ik schrijf hem alvast en wacht tot hij is uitgegeven in het Nederlands! En wanneer dit niet gebeurt plaats ik hem wel gewoon online, maar ik wil het liefst Nederlandse uitgeverijen steunen hiermee.
Kan ik me goed voorstellen! En dankjewel 🙂
Ik moet eerlijk toegeven dat ik tijdens het lezen niet eens heel erg focus op het feit dat ik een recensie moet gaan schrijven. Ik lees niet anders, in ieder geval. En als ik geen zin heb om een boek te recenseren, dan doe ik ’t gewoon niet. (Recensie-exemplaren natuurlijk wel!) Als ik mijzelf ga dwingen, wordt ’t toch geen geweldig stuk 😛
Ik recenseer alles wat ik lees, maar ik lees boeken absoluut niet op een manier waarbij ik stilsta bij het feit dat ik er straks iets over ga schrijven. Ik lees om te lezen, niet om te recenseren.
Dat is ook wel heel fijn 🙂
Me too
Dit is wel heel interessant! Ik recenseer bijna alles wat ik lees, maar voor een boekenclub (geen YA, maar op de uni) las ik laatst een boek dat ik één ster gaf en ik had echt geen behoefte om er nog meer woorden aan vuil te maken, haha.
Ghehe dat kan ik me wel goed voorstellen!
Ik recenseer niet alles, of in ieder geval niet alles op mijn blog; in Goodreads komt er wel eigenlijk altijd een stukje, maar dat mag van mij wat makkelijker een kort iets zijn. Soms zijn de recensies op mijn blog ook niet heel erg lang, maar dan vond ik een boek wel zo leuk dat ik erover wilde schrijven.
Echt lezen met een opschrijfboekje ernaast doe ik eigenlijk niet. Ik wil helemaal in een boek kunnen raken, of als dat niet lukt, niet kunnen denken dat het komt omdat ik mezelf aan het afleiden was met dingen erover opschrijven. Aan de andere kant mis ik dan soms wel wat ik bij specifieke stukjes van een boek dacht.
Ik hoor vaak van mensen dat ze het vervelend vinden om bij het lezen aantekeningen te maken, maar ik doe dat juist graag omdat ik anders, precies zoals jij zegt, echt dingen vergeet van wat ik op bepaalde momenten vond.
Ik recenseer bijna alles wat ik lees, behalve wanneer ik echt niets nuttigs te melden heb. Toch lees ik ook niet met het idee dat ik er straks iets over MOET schrijven. Ik lees een boek en een tijdje (een dag, een paar dagen, een week) later denk ik na over wat ik er nu van vond en wat ik erover wil vertellen.
Ik recenseer bijna alles wat ik lees. Ik betrap mezelf er wel op dat ik op meerdere momenten in het boek ga bedenken hoeveel sterren ik het op dat moment zou geven, maar ik ga niet bedenken wat ik er over ga schrijven. Dat doe ik pas daarna. Ik maak ook geen aantekeningen tijdens het lezen, want dan ben ik zo mijn concentratie kwijt.
Over die sterren denk ik ook tijdens het lezen wel eens na ja!
Ik recenseer niet elk boek dat ik lees. Dat ligt niet zo zeer aan de boeken op zich maar aan het feit dat ik ook andere blogposts wil delen en me wil beperken tot 1 blogpost per dag. Vroeger was dat anders toen verschenen er meer recensies en minder andere blogposts maar ik merk dat de huidige methode beter bij me past. Doorgaans verschijnen er twee én soms drie recensies per week. Maar meer niet. Soms verschijnen er wel eens korte recensies van de overige boeken maar het gebeurd even goed dat ze niet aan bod komen op mijn blog.
Ik ga in principe uit van twee recensies per week, maar als ik eventjes niet zoveel lees is dat er soms maar één of helemaal geen, dan richt ik me op andere artikelen inderdaad.
Ik schrijf alleen iets op tijdens het lezen voor een mogelijke recensie als ik denk dat ik mijn gedachtegang ga vergeten tegen het einde van het boek. Dat is ook meer voor mezelf dan voor een recensie eigenlijk. Maar eigenlijk maak ik zelden aantekening tussendoor. Ik recenseer de meeste boeken, maar het gebeurd ook wel eens dat ik weinig te zeggen heb over een boek en dan laat ik het lekker zo. Ik heb dat voornamelijk met klassiekers of middle grade eigenlijk, haha. Soms type ik dan wel een paragraafje op goodreads maar dat verschijnt dan zelden op mijn blog.
Ik lees de laatste tijd heel vaak een boek zonder het te recenseren, haha. Maar misschien komt dat ook gewoon omdat ik er nu niet zoveel tijd voor heb. Misschien haal ik ze nog wel een keertje allemaal in!
Dat kan natuurlijk!
Ik les veel zonder te recenseren. Omdat ik niet genoeg tijd heb om alles te lezen en er over te schrijven. Omdat lezen vaak veel leuker is en inderdaad omdat je, ookal ben je positief. Je niet weet wat je moet schrijven.
Ik lees veel Nora Roberts, maar toch recenseer ik haar boeken eigenlijk niet. Omdat ik de meeste gewoon erg goed vind.
Nu heb ik mijn wel voor genomen, een komend boek van haar te recenseren, maar ik weet nog niet welke en dat laat ik dan ook aan de toeval over.
De laatste jaren zat ik rond de 300 boeken, dit jaar word het minder vermoed ik.
Maar wie zit er nu op 300 recensies te wachten van mij? En daarbij het zijn soms flut-romannetjes, die vaak wel beter in elkaar zitten dan verwacht, maar de verhaallijnen zijn voorspelbaar(stressvolle dag, i’m in with that).
Hoe kan je daar nu een recensie over schrijven, waar iemand van gaat denken, yes, die ga ik lezen.
Ik snap je gedachtegang wel hoor, maar ik denk dat het dan alsnog wel kan als je een beetje weet op welke manier je het kunt doen. En wauw, 300 boeken!
Wat een leuke website/blog. Ik lees gewoon met volle overgave..en zit er dan middenin. De meeste boeken bevallen mij goed. Maar..er komt een maar, ik heb nu ook recensieboeken gelezen. Dus die lees ik dan gewoon, maar dan die vragen..dus toen kwam er het sschriftje, naast het lezen. Dat is wel even een dingetje. Een stoorzendertje. Maar je gaat wel nadenken..wat vind ik er echt van..afijn, ik kom er dan wel uit.
Dus..nee, ik lees niet altijd om er een recensie van te maken…maar door recensie-boeken kom ik wel “verder” met lezen & recenies schrijven. Over de mening van anderen denk ik ook weer na. Dus interessante materie.
Dat herken ik inderdaad: door het schrijven van recensies ben ik ook veel dieper gaan nadenken over wat ik nou echt van een boek vind dan ik normaal zou doen!
Sorry, ik zie een typefoutje..ahum. (* Lezen & recensies schrijven) En tenslotte..ik plaats mijn recensies op mijn boekenblog. ..En “Anja” ..Ik dacht ook eerst..wie zit er te wachten op mij.. maar ja..de bloglezers & boekliefhebbers op social media vinden dit echt leuk!