Vivian Iets meer dan een week geleden ging ik voor het eerst naar een event dat te maken had met het boekbloggen, namelijk het auteursbezoek van Esther Walraven bij Donner. Ik vond dat ontzettend leuk: het was geweldig om een schrijver te ontmoeten en het met andere boekenwurmen over het boek te hebben, maar ik vond het ook super om een aantal andere bloggers te ontmoeten en het met hen gewoon onwijs gezellig te hebben. Ik wist meteen dat ik het absoluut vaker wilde doen, want dankzij een beetje persoonlijke ontwikkeling weet ik dat ik graag wat socialer wil worden omdat dat me onwijs goed doet. Toch is het helaas niet zo heel erg vanzelfsprekend voor mij om naar allerlei events te gaan en daar wil ik vandaag graag even op inhaken.
Op Facebook duiken er allerlei events op die me blijer maken dan een Amerikaans kind op kerstochtend. Voor YALFest heb ik geen kaartjes weten te bemachtigen (en achteraf bezien komt de datum ook helemaal niet handig uit) maar de auteursbezoeken van Ransom Riggs, Tahereh Mafi en Becky Albertalli zorgen er wel voor dat ik een vreugdedansje zou willen maken als ik dat kon. De boekpresentatie van Het tweede boek van Tess van Miriam Bruijstens lijkt me supercool, ook al heb ik Het boek van Tess nog niet eens gelezen. Een American Picknick voor boekbloggers idem dito, en o ja – ik ga half april ook naar Alphen aan den Rijn voor een YA-avond met een boekpresentatie van Jen Minkman en workshops. Maar het punt is: zodra ik weer een nieuw event op het oog krijg, ervaar ik onmiddellijk en soort onrust: ik moet daarheen want dat lijkt me zo tof en dan kan ik bloggers ontmoeten en foto’s maken en erover bloggen en ik moet daarheen.
En dat is lastig. Want enerzijds wil ik inderdaad heel graag naar dit soort events toe: ik weet nu hoe superleuk het is en wat het voor me betekent en ik wil wat verloren tijd inhalen. Ik bedoel, Kiera Cass is naar Nederland geweest en ik vond haar boeken toen al geweldig, maar ik ben niet gegaan. Ik heb geen kaartjes gekocht voor YALFest terwijl de auteurs die komen heel erg tof zijn. Tahereh Mafi en Ransom Riggs zijn al een keer eerder in Nederland geweest en daar was ik niet bij. VERONICA ROTH was zelfs in Nederland. En dan heb ik het nog niet eens over alle toffe boekpresentaties, leesclubs, ruilavonden en simpelweg de boekbloggers-gezelligheid die ik aan me voorbij heb laten gaan.
Des te liever wil ik nu heel graag van alles doen en van alles genieten. Maar dat is gewoon niet simpel en ook helemaal niet mogelijk. Ik heb een chronische ziekte waardoor ik niet alles maar gewoon kan doen zonder in te storten van vermoeidheid, ik heb ook gewoon een agenda die in het teken staat van studeren en stage lopen en ik kan niet ergens heen zonder iemand die me begeleidt en een beetje op me past. Zo is het nu eenmaal, en dat heb ik allang geaccepteerd. Maar het maakt de dingen wel lastiger, en soms zorgt dat wel eens voor een gevoel van machteloosheid. Ik wil graag een sociale boekenblogger zijn, ik wil het heel leuk hebben met medebloggers en fangirlen om auteurs die zo cool en leuk zijn. ik wil het allemaal heel graag, maar het kan niet allemaal.
Ergens is dat natuurlijk ook wel oké. Uiteindelijk geniet ik ook heel erg van het bloggen en het lezen, en bloggers ontmoeten hoeft ook niet per se in zo’n eventachtige setting. Alles wat ik meemaak is super en daar word ik dan ook heel gelukkig van: het hoeft niet allemaal, het kan niet allemaal – ook andere bloggers kunnen niet overal naartoe. Dat weet ik, en dat is oké. Maar het maakt het wel lastiger, en het maakt niet dat ik minder graag naar al die dingen toe wil. En toch weet ik dat ik realistisch moet zijn. Twee avonden na elkaar iets gaan doen is misschien geen goed idee. Helemaal naar België voor een paar uurtjes en dan ook laat in de avond weer terug is ook niet zo verstandig, al helemaal niet doordeweeks. En dat is oké. Alles wat wél kan, is super. En alles wat niet kan, tja… daar komen wel andere dingen voor in de plaats. Maar stom is het wel.
O, en ik vind ook dat ik best een beetje trots op mezelf mag zijn omdat ik het wel dóe en het wel wíl. Dat is heel lang anders geweest: heel lang durfde ik het eigenlijk gewoon niet en was ik bang dat het met mijn gehoor te lastig zou zijn, maar nu heb ik me ervoor opengesteld en weet ik dat die onzekerheid niet nodig is, en dat er bovendien oplossingen zijn voor het gehoorprobleem. Dat is ook veel waard.
Gaan jullie vaak naar boekige events?
Het is voor mij erg herkenbaar om dingen niet te doen. Terwijl het harstikke mooi en leuk kan zijn. Nee ik ga niet naar een Event omdat dit toch voor mij een stap te ver is en dat maakt me dan erg onzeker.
Ik kan het me wel voorstellen hoor, misschien moet je het gewoon eens proberen? Dat hielp bij mij heel erg in ieder geval!
Ik ga ook nooit naar zulke events. Boekenfestijn en Boekenbeurs doe ik natuurlijk wel, maar leesclubs of boekenpresentaties nooit. Ik ben heel introvert en heb altijd schrik dat ik mij daar toch niet op mijn gemak zou voelen. En de afstand schrikt mij soms ook af. In Nederland zijn er veel meer leuke boekgerelateerde events dan in België, maar het moet al wel heel bijzonder zijn voor mij om er speciaal voor naar Nederland te komen.
Herkenbaar, ik ben ook niet zo extrovert. Maar vaak is het gewoon daar zitten en erbij horen ook al heel fijn!
Ik ben een super sociaal persoon en vind het heerlijk om nieuwe mensen te leren kennen en toffe evenementen te bezoeken. Toch ga ik niet vaak naar boekige evenementen omdat die vaak plaatsvinden in Nederland en ik de reiskosten en de reistijd vanuit België vaak te hoog vind. Dan is het voor mij niet de moeite waard; hoe gek ik ook ben op lezen, persoonlijk vind ik trouwens het niet belangrijk om auteurs te ontmoeten of mijn boeken te laten signeren (raar he :p). Dus om daar dan zo ver voor de reizen..
Nee helemaal niet raar hoor, ik snap het wel: uiteindelijk is het lezen zelf toch leuker haha.
Je mag zeker trots op jezelf zijn dat je het doet en dat je het wilt! Zelf zou ik graag wat vaker naar boekenevenementen gaan, maar ik ben niet zo goed op de hoogte van al die evenementen.. Misschien moet ik me daar meer in gaan verdiepen.
Dankjewel! Vaak is Facebook in de gaten houden al genoeg haha. Of schrijf je in voor nieuwsbrieven van uitgevers/boekwinkels!
Ik ga niet zo vaak naar evenementen. Enkele heb ik gelukkig al mogen meemaken, maar vaak is zo’n gebeurtenis niet bij de deur en wordt het hierdoor nog intensiever. Daarnaast is het ook altijd een beetje spannend. Ik heb steeds schrik dat ik mezelf voor iets aanmeld en vervolgens zou moeten laten weten dat het die dag niet haalbaar voor me is. Het is dus een beetje zoeken wat mogelijk is.
Heel herkenbaar inderdaad, vaak moet je het gewoon een beetje uitproberen.
Ik vind juist dat je aan jouw blog heel goed kunt zien dat je je eigen ding doet. Als er ergens een event is geweest, lees ik tien keer dezelfde soort blog, maar jouw blog is altijd een verademing op YA gebied. Zonder spelfouten, eigenzinnig, en origineel. Ik snap dat het tof is om deel uit te maken van de bloggers community, maar zelfstandig overkomen is ook belangrijk! Je was bijvoorbeeld een van de heel weinigen die Broer gerecenseerd heeft. Elk nadeel heeft z’n voordeel dus, zegmaar.
O dat is nog eens leuk om te horen, zo heb ik er nog niet over nagedacht!