Vivian Sinds ik mijn boekenblog heb, ben ik veel bewuster bezig met wat ik van een boek vind. Tijdens het lezen maak ik aantekeningen op mijn iPad en later in het notitieboek dat je altijd op foto’s ziet en ik probeer elke gedachte over wat ik wel of niet leuk vind te vangen in wat steekwoorden of een zinnetje. Dat zorgt ervoor dat mijn recensies altijd heel eerlijk zijn, want het zijn ongecensureerde gedachten. Toch betrap ik mezelf er nog wel eens op dat ik de eerlijkheid van die beoordelingsgedachten lastig vind, bijvoorbeeld bij boeken die ik heel erg graag heel erg leuk wil vinden en die dan toch tegenvallen.
Anticipatie
Het is een bekend fenomeen onder boekenwurmen: er wordt een boek aangekondigd dat je helemaal geweldig lijkt, door de omslag of de auteur of het verhaal of de titel. Een boek waar je vol ongeduld en anticipatie op wacht, elk voorproefje en nieuwtje absorberend. En wanneer het er dan eindelijk is, shiny and new in de aanbiedingsfolders, op de websites en in de boekhandels, kun je niet wachten om het te gaan lezen. Je typt een mailtje als was het een sollicitatiebrief voor je droombaan om een recensie-exemplaar aan te vragen of ligt nog net niet bij de boekhandel voor de deur te wachten op het boek, als was het de nieuwste Harry Potter. Op het moment dat je het eindelijk, éindelijk in je handen hebt, kun je niet wachten om te gaan lezen – maar je bent ook bang. Want wat als dit boek, dat in je dromen en hersenspinsels steeds perfecter is geworden, toch niet zo geweldig is?
Superenthousiast
Ik betrap mijzelf erop dat ik bij heel veel boeken echt vanaf de eerste bladzijde ontzettend toegespitst ben op alles wat ik maar mogelijkerwijs leuk zou kunnen vinden. Elk grapje, elke mooie zinsconstructie, elk karaktertrekje van een personage, elke plottwist wordt aan een analyse onderworpen en steeds wacht ik op de wauw dit is echt goed-gedachte. Sommige boeken wil ik gewoon zó ontzettend graag leuk vinden: omdat ik er lang op heb gewacht, omdat het verhaal me zo mooi leek, omdat ik dol ben op de auteur, omdat ik er superenthousiast over heb gedaan bij de uitgever en bij andere lezers… en dan wil je gewoon niet dat het tegenvalt. Dat heb ik bijvoorbeeld met de boeken van Jojo Moyes, maar ook met de nieuwste historische roman van Simone van der Vlugt, met de nieuwste Gayle Forman…
Onbewuste verwachtingen
Soms kan het ook omgekeerd zijn: ik heb ook wel eens gehad dat mijn verwachtingen onbewust heel hoog waren omdat ik het volste vertrouwen had in het talent van de auteur om een prachtboek fa te leveren. Bij John Boyne bijvoorbeeld werd ik absoluut niet teleurgesteld toen ik De jongen op de berg las, maar bij De laatste liefdesbrief van Jojo Moyes keek ik toch wel op mijn neus. En het is geen van beide erg leuk: als je een boek graag leuk wilt vinden, dan wil je het ook leuk vinden. En dan is het heel erg jammer als dat niet zo is.
In elk boek zit iets moois
Des te moeilijker vind ik het dan om de recensie van zo’n boek te schrijven. ik ga dan vaak naarstig op zoek naar nuances, dingen die tóch mooi waren en die ervoor zorgden dat ik het boek tóch leuk vond. Soms lieg ik dan een beetje tegen mezelf, maar zodra ik dat constateer probeer ik er gewoon weer eerlijk en oprecht in te zijn. Je vindt nu eenmaal wat je vindt: dat kun je niet forceren, hoe graag je het ook wilt. Verwachtingen uitschakelen is helaas niet mogelijk, maar in plaats van leuke dingen zien omdát we ze willen zien, kunnen we ons beter focussen op de leuke dingen die er écht zijn. dat is immers mijn motto: in elk boek, hoe stom ook, is wel iets moois te vinden.
Wil jij boeken wel eens té graag leuk vinden?
Ik heb het wel eens, maar ik ga me er niet zo druk om maken; boeken kunnen immers tegenvallen, zeker als je hoge verwachtingen hebt. Het is jammer, maar ik ga niet obsessief op zoek naar een onderdeel van het boek waardoor ik het opeens wel leuk of fantastisch zal vinden.
Moet je ook niet doen natuurlijk 🙂
Ik wil vooral boeken die ik van iemand gekregen heb erg graag leuk vinden (recensieboeken vallen daarbuiten, een uitgever is minder snel ‘iemand’). Of als ik de schrijver een tof persoon vind … Dan voelt het persoonlijk als ik het tegen vind vallen, terwijl het dat niet is. Daar wil ik me ook niet door laten tegenhouden, maar oh wat vind ik het dan soms lastig om die recensie te schrijven!
Dat snap ik inderdaad, dat het dan persoonlijk voelt: heb ik ook vaak met gekregen boeken!
Ik heb weleens te hoge verwachtingen van een boek – zeker wanneer het door veel boekenbloggers bejubeld wordt. Maar, ik ga dan niet zo hard op zoek naar dingen die ik wel leuk vind aan het boek. Sommige boeken vallen nou eenmaal tegen en dat is gewoon niet anders..
Ik heb wel eens heel hoge verwachtingen bij geliefde boekenseries of auteurs wiens vorige boeken ik geweldig vond. Echt bewust op zoek gaan naar dingen om leuk te vinden heb ik dan weer niet. Dankzij deze blogpost weet ik meteen ook hoe het komt dat jouw geschreven recensie-notities er zo netjes uitzien. Ik noteer ze tijdens het lezen én dat doe ik super snel vermits ik meteen weer wil verder lezen. Vandaar mijn gekriebel. 😉