Vivian Uitgeverij Blossom Books startte afgelopen week met de Nederlandse Twitter-hashtag #boekbekentenis en dat was meteen een behoorlijk succes. Claudia van How About A Book schreef er een uitgebreider artikel over: waarom zouden we als boekenwurmen niet gewoon eerlijk zijn, wat maakt het ons uit wat anderen vinden van ons leesgedrag – we bepalen toch zeker zelf hoe en wat we lezen? Dat inspireerde me: ik was natuurlijk al steeds bezig met de wekelijkse columns, maar ik wilde die rubriek graag nog wat concreter maken. Vandaag begin ik met een boekbekentenis die ik zelf vaak best lastig vind om toe te geven: ik wil soms helemaal niet lezen.
Jezelf het gunnen
Lezen is superfijn en ik doe het graag, absoluut. Het is een passie en een hobby en ik vind het heerlijk om me te verdiepen in een boek, te ontsnappen naar andere werelden, mezelf te verrijken en het gewoon ontzettend naar mijn zin te hebben met alles wat een verhaal me te bieden heeft. Maar toen ik een tijdje terug dit stuk las van Emmy, herkende ik mezelf er toch wel erg sterk in. Lezen is heerlijk, maar soms gun je het jezelf niet. Soms wíl je het zelfs niet.
Rusteloosheid
Ik ben zo iemand die vaak last heeft van rusteloosheid: ik wil het liefst 1000 dingen doen en dan het liefst ook nog allemaal tegelijk. Ik wil twee blogs onderhouden, ik wil (en moet) studeren en lesgeven, ik wil series en films kijken, ik wil romans schrijven, ik wil naar buiten, ik wil sociaal doen, en dan wil ik ook nog eens al die mooie boeken lezen die in mijn kast staan te pronken en me roepen. Maar lezen kost tijd. Het duurt even voor je een boek uit hebt, en die tijd – en energie – moet je er wel in stoppen. Het is tijd die je niet kunt besteden aan andere dingen zoals je studie of series of bloggen of schrijven, zelfs niet als je heel goed kunt multitasken. Het is tijd die je ervoor over moet hebben en als je rusteloos bent is dat lastig.
Momenten van lezen
Ik probeer mezelf zo af en toe op vaste tijden de kans te gunnen om te lezen. ’s Avonds in het uur voor ik ga slapen bijvoorbeeld: dan lees ik lekker een boek op mijn iPad en check af en toe social media of speel een spelletje. En zaterdags, als ik terugkom van de manege en even tijd nodig heb om op te laden voor ik met andere dingen aan de slag ga. En in de taxi naar school of stage, tussen colleges door of als ik op diezelfde taxi moet wachten. Dat zijn leesmomenten waar ik me vrij goed aan kan houden en waar ik ook naar uitkijk, want dat zijn de momenten waarop ik flink wat bladzijden kan omslaan. Maar ook dan is het wel eens zo dat ik geen zin heb om te lezen, dat ik liever andere dingen doe. Uit het raam kijken en een beetje dutten in de bus bijvoorbeeld, of lekker YouTuben en muziek luisteren om uit te rusten. En dan lukt het lezen niet.
Voornemens
Ik neem het me vaak genoeg voor: vanmiddag ga ik van vier tot half zes lekker lezen, beginnen in een nieuw boek. Of: vandaag ga ik vroeg naar bed zodat ik lekker lang kan lezen. Of nog populairder: vandaag begin ik in dat boek dat ik al zo lang wil lezen zodat ik het dan en dan uit kan hebben. Vaak gooien andere dingen roet in het eten: nee, toch liever een scène schrijven in mijn roman. Nee, toch lekker een paar afleveringen The Vampire Diaries kijken. Nee, toch nog even bloggen. Nee, toch nog even met school aan de slag.
Lage prioriteit
Lezen heeft vaak een lage prioriteit, omdat er altijd nog wel andere dingen zijn die je liever wilt doen of die belangrijker zijn. En dat is ook logisch, want lezen is iets wat je voor de lol doet. Maar het is wel stom als je zo graag wilt lezen en het vervolgens niet lukt. Dus dan ben ik des te blijer met lange autoritten, wachtkamers, dagen zonder verplichtingen en vakanties. En zelfs dan verzin ik nog smoesjes om niet te lezen. Want dat is er ook weer zo een: ik wil wel de tijd hebben om een aantal bladzijden te kunnen lezen, anders voelt het zo nutteloos. Wat hebben wij lezers toch ook rare hersenkronkels…
Zijn er bij jou ook vaak dingen die je liever wilt doen dan lezen?
Bij mij is het eigenlijk nooit zo dat ik andere dingen liever wil doen dan lezen de laatste maanden. Het is eerder dat ik van mezelf vind dat ik andere dingen moet doen in plaats van lezen. Toch wat studeren, toch even helpen met iets, toch die blog bijwerken, toch sociaal doen. Ik zou best wel wat meer willen lezen, maar dan zou ik niet aan mijn ‘andere taken’ toekomen en zou ik me minder voldaan voelen.
Dat moeten inderdaad hè, herkenbaar!
Dit herken ik wel, maar ik vind het nooit zo heel erg. Het is namelijk ook vaak genoeg omgekeerd: Dat ik met mezelf afspreek dingen te doen, en dan neem ik tóch mijn boek erbij….
Dat is inderdaad ook niet zo’n fijn gevoel!
Ik vind het doorgaans net jammer dat ik niet vaker aan lezen toekom. Overdag ben ik vaak alleen thuis maar op de één of andere manier kom ik dan zelden aan lezen toe. Het huishouden moet immers eerst nog gebeuren en er staan nog wat blogposts op de planning én mails die verstuurd moeten worden, boodschappen die moeten worden gehaald, … Ik merk steeds vaker dat ik die dingen eerst in orde wil/moet hebben vooraleer ik mijn leestijd heb verdiend. Ik ben me er immers steeds van bewust dat andere mensen op datzelfde ogenblik aan het werken zijn én dan voel ik me schuldig wanneer ik in de zetel zou gaan lezen.
Herkenbaar hoor, als klusjes zijn gedaan is het ook makkelijker om van het lezen te genieten!