Column: Boekenbonbetovering

Hoera, had je het al gehoord? Je hebt met deze foto van het boek ‘Oorlogswinter’ een boekenbon gewonnen van 50 euro. GEFELICITEERD! Zo luidde het totaal onverwachte berichtje onder een Instagramfoto van een aantal weken geleden. Zonder het te weten had ik met deze foto meegedaan met de selfiewedstrijd van Geef Mij Maar Een Boek – zonder tag of hashtag en zonder echte selfie, maar goed – en kwam ik dus als één van de 100 winnaars uit de bus. Ontzettend gaaf! Ik heb het bedrag meteen uitgegeven op Bol.com en mag mijzelf nu de trotse eigenaar noemen van de gehele Touching Juliette-serie van Tahereh Mafi. En dat bracht me even terug naar eerdere jaren, naar de betovering van de boekenbon.

Lijstjes en sparen

Ik heb op Bol.com wel een stuk of tien lijstjes met boeken die ik graag wil hebben, gesorteerd op uitgeverij want dat is lekker overzichtelijk. Als het tijd is om boeken te kopen, kijk ik meestal eerst naar die lijstjes of daar iets tussen zit wat ik in mijn winkelwagentje wil gooien, maar lang niet altijd: sommige boeken zijn namelijk gewoon een beetje te prijzig met hun bedragen van €16,99 of €19,99. Dus dan spaar ik liever, zodat ik op zeker moment een x-aantal boeken in éen keer kan kopen. Maar dat blijft altijd zo’n groot bedrag: €40-50 euro uitgeven aan niet meer dan drie of vier boeken vind ik soms best lastig. Het is een hoop geld, geld waarvoor ik ook best wat kleding zou kunnen kopen, of stationery, of een antivirusprogramma, of visitekaartjes, of waarvan ik mijn Netflix- en telefoonabonnement zou kunnen betalen. Geld dat ik niet altijd heb.

Boeken uitzoeken

Ik vind het dan ook altijd ontzettend fijn als ik boeken mag uitzoeken vanwege het een of ander. Voor mijn verjaardag bijvoorbeeld: dan kies ik vaak óf de boeken die ik al héél lang héél graag wil hebben, óf juist de boeken die ik zelf niet zo snel zou kopen omdat ik mijn geld liever aan andere boeken uitgeef. Of series: zelf zo’n complete trilogie of boekenreeks in één keer kopen is meestal toch wel even slikken, maar als ik jarig ben vind ik het wél heel fijn om te zeggen dat ik graag die of die serie compleet wil sparen en dan lekker af te wachten hoeveel boeken ik vervolgens krijg. Hoe dan ook heb ik wel gemerkt dat ik niet zo snel zomaar elk boek cadeau vraag: het moet wel iets hebben waardoor ik het zelf nog niet gekocht heb of niet snel geneigd ben het te kopen. Anders vind ik het domweg zonde.

Boekenbonnen

Vroeger, toen ik een jaar of acht was, lééfde ik echt voor boekenbonnen. Ik kreeg wel zakgeld, maar dat was ook weer niet zoveel; daar kon ik per maand meestal één boek van kopen, twee als ik geluk had. Voor verjaardagen en andere gelegenheden kreeg ik dan ook heel vaak boekenbonnen, en heerlijk dat ik dat vond! Trots als een pauw begaf ik me dan naar de boekwinkel en liep ik eeuwenlang voor de kasten te ijsberen om toch vooral dat pareltje eruit te kunnen pikken. Soms – oké, meestal – moest er iets bijgelegd worden en dat was dan niet zo’n probleem: of ik had die paar euro nog wel in mijn portemonneetje, of mijn moeder schoot even voor. Maar het was vooral die superfijne gedachte: yes, nu heb ik weer mooie boeken gescoord zonder er financieel op achteruit te gaan! Want dat is het ‘m: met een boekenbon kun je méér mooie boeken kopen!

Ik denk dat ik het vaker ga doen, boekenbonnen vragen. Zodat ik mijn series – Twilight, Harry Potter – compleet kan maken, zodat ik de duurdere boeken kan kopen, zodat ik nog meer literaire schoonheden kan ontdekken die ik anders misschien niet ontdekt zou hebben. De betovering van de boekenbon.

Krijg jij vaak boekenbonnen?