Column: 3 hoofdstukken per dag

Vanaf dit jaar geen Week in boeken-artikelen meer, maar elke maandag een column over wat er zoal voorvalt in mijn persoonlijke leesleven! Het is dinsdag. Ik heb net de vorige avond de laatste hoofdstukken gelezen van IJs & Steen van Victoria Scott en naar de auteur getwitterd dat ik heel hard hoop dat er een uitgever gevonden zal worden voor het derde boek. Nu is het tijd om ni een nieuwe te beginnen, en welke dat moet worden weet ik allang: Omhulde stad van Ransom Riggs ligt al een paar dagen klaar. Ik nestel me lekker op bed en stort me op het gebruikelijke ritueeltje dat voorafgaat aan het beginnen in een nieuw boek: omslag bekijken, flaptekst lezen, kijken hoeveel bladzijden en hoofstukken en of er nog extraatjes in zitten, zoals een dankwoord of preview. Dan de eerste bladzijden verkennend lezen: motto? Opdracht? Iets anders? Je zou zeggen dat het daarna eindelijk tijd is om te beginnen met lezen, maar nee hoor. Eerst nog iets anders.

Wat ik eerst nog doe? Berekenen in hoeveel dagen ik het boek uit zou kunnen hebben, of beter gezegd: hoe snel ik het uit wil hebben. Verklaar me gerust voor gek, want dat doe ik zelf ook, maar ik ben iemand die deels zo dol is op lezen door de ervaring van heel veel mooie boeken hebben die ik heel graag wil lezen, en dus kan ik bij het beginnen in een boek eigenlijk al nauwelijks wachten tot ik het uit heb. Omdat ik heel benieuwd ben of het een goed boek is natuurlijk, maar ook omdat er nog zoveel andere fijne boeken zijn. Daar komt bij dat ik toch wel graag op bepaalde dagen bepaalde recensies wil kunnen publiceren, dus dat is ook een soort deadline.

Neem nou Omhulde stad: dat is best een dik boek, namelijk van 430 bladzijden, verdeeld over 13 hoofdstukken. Ik wil de recensie graag een week later online laten komen en die recensie wil ik het liefst in het weekend schrijven, dus dat betekent dat ik het boek in ongeveer vijf dagen uit wil hebben. 430 bladzijden gedeeld door 5 (ja ik maak dan echt zo’n rekensommetje) is ongeveer 70 bladzijden, maar omdat dat zo intimiderend klinkt denk ik liever in hoofdstukken. 13 gedeeld door 5 is iets meer dan 2, dus afgerond drie hoofdstukken per dag. Dat klinkt helemaal niet zo slecht, maar dat zijn ook hoofdstukken van pak ‘m beet 30-40 bladzijden. En ik vind eigenlijk alles van meer dan 20 bladzijden behoorlijk intimiderend, omdat ik daar vrij lang over doe.

Dus hou ik er ook nog rekening mee dat een deel van de hoofdstukken niet bestaat uit tekst, maar uit de mysterieuze foto’s waar Riggs om bekend staat. Dat zijn pagina’s die ik alleen maar hoef te bekijken en niet te lezen, dus tel ik bij elk hoofdstuk hoeveel echte ‘’lees’’pagina’s er zijn. Soms tel ik ook juist die pagina’s mee zodat het uiteindelijk meevalt. Maar ja, ik vind het ook fijn om in mooie gehelen te lezen, dus op zeker moment kies ik voor 4 hoofdstukken in plaats van 3 omdat het daarna etappes van 3 zijn. En soms zijn het er zelfs meer, want dan zit je aan het eind van een deel en dat voelt ook zo fijn, om de volgende dag met een nieuw deel te beginnen. Toch? Toch?

Ik weet het, ik ben behoorlijk neurotisch. Denk vooral niet dat ik door dit gedoe niet meer van het lezen geniet, want dat is juist wel zo: het voelt heel fijn om op zeker moment ook echt dat x-aantal hoofdstukken te hebben gelezen en veel boeken, waaronder deze, lezen zo vlot dat ik er zomaar ineens mee klaar ben. Het heeft ook echt iets te maken met het feit dat dit een dik boek is dat ik niet als ebook kan lezen, want ik lees echt trager als ik ‘’veroordeeld’’ ben tot fysiek lezen. Dat is ook de reden dat ik me vrijwel nooit druk maak om hoe lang ik doe over digitale boeken: diezelfde avond nog begon ik in Onder de ketchupwolken van Annabel Pitcher en ik weet gewoon dat ik dat boek ruim op tijd uit zal hebben, zeker omdat ik dat boek ook lees op school en stage: het boek van Riggs is echt te zwaar voor mijn tas. Dat is een fijn boek voor op bed en op de bank.

Maak jij ook rekensommetjes om te bepalen wanneer je een boek uit hebt?