Vivian 
Ik hoef jullie niet te vertellen dat ik tot de generatie behoor die is opgegroeid met het internet. Ik herinner me het spelen van Disney-spelletjes op de PC van mijn grootouders, de Harry Potter-games die ik samen met papa en Laura speelde, de verslaving aan MSN en Hyves, websites als Kindertent en allerlei RPG-fora… ja, internet is eigenlijk altijd wel een deel van mijn leven geweest, al is het pas sinds mijn tienertijd écht onmisbaar voor mij. Ja, onmisbaar. Ik kan gewoonweg niet zonder internet. Klinkt dat fout? Misschien wel. Vind ik het een probleem? Absoluut niet. En dat heeft heel veel te maken met mijn ziekte.
Gewone kinderdingen
Vroeger, tot het eind van de basisschool ongeveer, vond ik computeren gewoon leuk. Ik had talloze cd-roms met spelletjes en internette gewoon graag, zonder dat ik het vaker deed dan andere kinderen. Na school en in het weekend ging ik lezen of televisie kijken, als vervaging voor het buitenspelen dat andere kinderen deden. Ik kon me prima vermaken, omdat ik ook eigenlijk een vrij normaal leventje had: ik ging regelmatig naar school, kon goed opschieten met de meeste kinderen in mijn klas – ik had niet echt een vriendengroepje, ik kon gewoon met allemaal leuke dingen doen – en mijn gezondheid was heel stabiel. Pas in 2004, toen het zo slecht ging met mijn gezondheid dat ik drie maanden in het ziekenhuis lag, steeds moest schipperen tussen de IC en de gewone afdeling en een hele tijd niet naar school kon, ontdekte ik hoe belangrijk dat internet eigenlijk was.
Uit compleet onverwachte hoek kreeg ik een laptop cadeau, namelijk van een leverancier van papa die het zo naar voor me vond dat ik in het ziekenhuis lag en niet echt iets te doen had. Ik weet eigenlijk niet eens meer wat ik met die laptop heb gedaan, want bloggen en schrijven deed ik nog niet. Ik weet nog wel dat ik als eerste een internetverbinding op de kamer kreeg; andere kinderen moesten een leenlaptop gebruiken vanwege straling, maar ik mocht een eigen laptop met aansluiting omdat daar een vergrotingsprogramma op zat dat ik nodig had omdat mijn ogen toen zo slecht waren. Misschien heb ik er spelletjes op gespeeld, misschien gewoon eindeloos over het internet gesurft wanneer ik daartoe in staat was… volgens mij heb ik er ook nog wel dvd’s op gekeken. Het was mijn afleiding, mijn houvast dat er nog meer was buiten mijn ziekenhuiskamer en buiten mijn ziek-zijn.
Steeds belangrijker
En daarna werd het steeds belangrijker, die laptop. Ik kon minder naar school, mijn gezondheid werd minder stabiel dus ik zat vaker thuis en moest mezelf dan zien te vermaken. Volgens mij begon ik rond de tweede of derde klas van het vmbo met bloggen en langzaam maar zeker werd mijn laptop mijn wereld. Het werd mijn manier om contacten en vriendschappen van school te onderhouden, ook als ik niet naar de lessen kon komen. Het werd mijn manier om niet meer energie dan nodig was in mijn huiswerk te steken, maar bovenal werd het een manier om mijzelf te laten zien. Het bloggen werd mijn manier om te laten zien wie ik was en wilde zijn buiten mijn ziekte en beperkingen om, het werd mijn manier om een stukje van de buitenwereld te veroveren en eigenlijk deed ik dat door alles wat ik online deed. Het serieus schrijven van fictie kwam daar ook nog bij, en hoe ouder ik werd, hoe meer tijd ik begon te spenderen achter de computer. Vanaf de middelbare school tot en met nu is het gewoon mijn leven geworden: mijn laptop staat bijna altijd aan als ik thuis ben en ik zit er eigenlijk altijd wel achter, behalve als ik televisiekijk of lees.
Op de middelbare school begon ik er ook achter te komen dat mijn situatie eigenlijk best wel bijzonder was. Anderen uit mijn klas mochten niet zo lang achter de computer zitten en aan mij werd ook altijd de vraag gesteld: ‘’Hoe lang mag je nog online blijven?’’ Ik zei dan altijd: ‘’Zolang als ik wil’’ en dat vond ik zelf heel verwend klinken, terwijl ik meer en meer ging beseffen dat ik me daar juist helemaal niet voor hoefde te schamen, omdat het simpelweg het enige is wat ik heb. Mijn moeder zegt het ook vaak: die computer is alles wat je hebt, dat is jouw wereldje en dat is nu eenmaal zo, niets mis mee.
Of toch?
Ik ben me ervan bewust dat ik het merendeel van mijn tijd online doorbreng. Ik ben me er ook van bewust dat ik geen dingen doe die getuigen van een internetverslaving: ik speel niet eindeloos spelletjes, ik zit niet alleen maar op Facebook of Youtube, ik bezoek geen nutteloze of foute websites. Wat ik wel doe, is bloggen, blogs lezen en simpelweg rondsurfen om een klik te voelen met die buitenwereld, om daarbij te horen en om mezelf te laten zien. Toch kies ik er af en toe ook bewust voor om even offline te gaan: even met een boek en zonder iPhone of iPad op de bank, even gewoon televisie kijken in plaats van tussendoor spelletjes spelen, even naar buiten of iets leuks doen zonder te denken aan hoe ik erover ga bloggen of wat voor filter mijn Instagram-kiekje van die gebeurtenis moet krijgen. Want dat merk ik wel: ook als ik de laptop uit heb staan en niet met mijn telefoon of tablet bezig ben, betrap ik mezelf er vaak op dat ik daar wel aan zit te denken. Dat ik me afvraag wat voor blogs er gepubliceerd worden of wat er op Facebook en Instagram wordt gezet terwijl ik bij college zit of aan het lesgeven ben, dat ik me afvraag hoeveel likes en reacties ik zal krijgen op sociale media en mijn blog als ik net iets heb geplaatst en even ergens anders mee bezig ben.
Om die reden kies ik er ook voor om in de zomer geen databundel te kopen en ook niet teveel gebruik te maken van het wifi op de camping: dan wil ik gewoon even niets, even weg zijn van alles en dus ook van het online leven. Even weer focussen op het échte leven, want ook dat geeft me onwijs veel en dat mag ik zeker niet vergeten. Het online zijn is voor mij onwijs belangrijk en ik zou een stuk minder gelukkig zijn als dat niet kon – en veel eenzamer – maar uiteindelijk is het toch het leven zelf waar ik gelukkig van word. Of dat nou online of offline is, daar gaat het eigenlijk om.
Wat is jouw relatie met het online leven?
Wat mooi omschreven en mooi te lezen vanuit je eigen standpunt. Ik probeer offline/online goed te combineren. Sowieso zit ik de weekenden meer achter de computer, dit omdat ik door de weeks gewoonweg geen tijd heb door werk.
Sas onlangs geplaatst…Tip: De toffe mokken van de HEMA
Ik snap jouw situatie. En je schreef over RPG fora, en daarna over IC en dan denk ik meteen ‘in character?’ Maar het kwartje viel 😉
Ik ben dan wel van een generatie eerder, ik was al in de twintig toen ik echt voor het eerst online ging. En dat was dan nog via de telefoonlijn! Dan mocht ik maar een halfuurtje online zijn, anders kwam er geen telefoon binnen!
Nu is het natuurlijk heel anders. Kabel, glasvezel; het is sneller en het aanbod is gigantisch groter geworden. ‘Online’ is ook niet meer beperkt tot een pc of een laptop. Je kunt ‘online’ zijn met je telefoon, met je smart-tv. Wij kijken bijvoorbeeld veel youtube via de tv. Toch voelt dat dan niet als ‘online zijn’. Want dat associeer ik, net als jij misschien, toch met een soort van sociaal contact.
Ik zit zelf vrij veel achter mijn pc, op mijn werk en thuis. Ik ben niet altijd ‘online’, en mijn pc is ook een verlenging van mijn hobbies. En ik onderhou sociale contacten met mensen die niet binnen handbereik zijn.
Ik mis het dan ook niet echt als ik niet online kan zijn 🙂 Ik pak dan net zo lief een boek of kijk een film.
Daenelia onlangs geplaatst…Foto’s van onze zelfgemaakte keuken
Wauw wat ontzettend mooi geschreven. Ik vind het internet ook heel erg belangrijk, haal daar onwijs veel plezier en ontspanning uit. Ik vind het ook heel erg leuk dat er echt een ‘internet-wereld’ is die heb ontdekt door het bloggen. Een hele wereld rondom het bloggen heen en allemaal bloggers die elkaar kennen door het internet. Ik mis het echt als ik niet online ben en heb het idee dat ik dan ook van alles mis, terwijl dat meestal wel mee valt. Ik ben ook wel een tikkeltje verslaafd aan het internet, sociale media en alles waar je internet voor nodig hebt.
Kelly onlangs geplaatst…Herfstcake met appel & speculaaskruiden
Online zijn is ook belangrijk voor mij, maar zo nu en dan wil ik er ook juist weer vanaf en vind ik het heerlijk om even niet verbonden te zijn! x
Sax and the Pretty onlangs geplaatst…Lipverzorging. Zo en niet anders.
Ja, zo’n laptop met internet is echt een verbinding met de buitenwereld he 🙂 Ik zou zelf ook niet zonder kunnen. Toch heb ik soms ook het omgekeerde, internet geeft me soms teveel prikkels, en ik houd daarom sinds kort 1 internetloze dag per week. Dan ga ik wat meer tekenen, lezen, of naar buiten en ik merk dat dat ook heel lekkere dagen zijn.
Zoals met alles dus ook met dit, je eigen balans in de gaten houden is het belangrijkst 🙂
isolde onlangs geplaatst…Stiltedag
Herken best veel in wat je schrijft. Voor mij was de online wereld ook een tijd lang heel belangrijk wegens ziekte. Het is jammer dat mensen vaak vergeten hoeveel Internet ook kan toevoegen in dit soort situaties!
marjolein onlangs geplaatst…Vakantie voor levensgenieters
Daar heb je absoluut gelijk in!