Kwetsbaarheid is iets waar in onze maatschappij vaak negatief over wordt gedaan. We vinden het belangrijk om onze zaakjes op orde te hebben, om te weten wat we willen en wat onze sterke punten zijn, zodat we vóóruit kunnen komen in plaats van stappen terug te moeten zetten of – en dat is bijna erger – stil te blijven staan. We willen sterk zijn, hard werken en ‘’het goed doen’’, zodat we ons ook goed kunnen voelen. Maar makkelijk is dat niet. Steeds meer mensen krijgen al heel jong een burn-out door alle prestatiedruk waar je in je twintiger jaren mee te maken krijgt: de juiste studie doen, snel een goede baan vinden, een huis kopen, settelen, carrière maken, een gezin stichten. Niet makkelijk. Bijna alsof we een soort eenentwintigste-eeuwse robots moeten zijn. Maar hé. Dat zijn we niet. No way. Wij zijn ménsen. En dat moeten we vooral zelf onthouden.
Kwetsbaarheid is kracht
Wist je dat het eigenlijk héél sterk overkomt als jij je kwetsbaar durft op te stellen? Denk maar aan al die bloggers die heel open vertellen over hun millenial struggles, over hun persoonlijke problemen en over de zwarte bladzijden in hun leven. Denk maar aan de Instagrammers die rigoureus besluiten te laten zien hoe hun leven er écht uitziet. Denk maar aan die sprekers bij TED-conferenties die met tranen en gebroken stemmen vertellen over de obstakels die ze hebben moeten overwinnen en de lessen die ze op een ontzettend pijnlijke manier hebben moeten leren. Kwetsbaarheid is kracht. Kwetsbaarheid is laten zien wie je bent en water door je heen gaat en wat er in je hart leeft. Taboes worden doorbroken dankzij kwetsbaarheid. Doordat er mensen waren die zich kwetsbaar durfden op te stellen, is er nu meer aandacht voor onze geestelijke gezondheid en worden er zelfhulpboeken en -blogs geschreven.
Moed
Kwetsbaar zijn is ontzettend moeilijk en kan je ’s nachts wakker houden en je trillende handen van twijfel bezorgen. Maar door kwetsbaar te zijn, laat je jezelf zien aan de wereld – én aan jezelf. Want daar gaat het om: dat je de moed kunt opbrengen om te zeggen dat het GENOEG is. Genoeg met alle verwachtingen, alle druk, alle keuzestress, alle dingen die jou onzeker maken. Genóeg met alle deadlines die er eigenlijk niet echt zijn. En dat het tijd is om zélf te gaan bepalen wat je nou eigenlijk wilt en wanneer je dat wilt en hóe je dat wilt. Want we laten heel veel in ons leven afhangen van ‘’hoe het hoort’’ en ‘’wat verwacht wordt’’ en ‘’wie we zouden moeten zijn’’ en ‘’wat verstandig is’’ en ‘’wat volwassen is.’’
Eerlijkheid
Maar waar zijn wíj in dat hele plaatje? Wanneer stoppen wíj met dat alles wel oké vinden en doen alsof het oké is en beginnen we met eerlijk zijn tegenover onszelf én de wereld over wat we eigenlijk willen? Kwetsbaarheid is eerlijkheid. Kwetsbaarheid betekent dat je kunt zeggen: dit is hoe het is. Dit is hoe ik me voel. Dit is waar ik mee zit. Dit is wat ik moeilijk vind. Dit is wat mij onzeker maakt. En het is géén probleem. Het hoeft níet meteen opgelost te worden. Het is géén crisis. Het is wie ik ben, e het hoort bij mijn zoektocht naar wie ik wil zijn. Het is normáál. Het is nódig. Het is oké. Want juist door dit te zeggen, door jouw onzekerheden te omarmen en te accepteren en er op jouw manier aan te werken… juist dat maakt jou sterk.
Kwetsbaar zijn betekent…
♥ Dat je weet dat je niet perfect bent. En dat je dat ook niet probeert te zijn.
♥ Dat je soms durft toe te geven dat je absoluut geen idee hebt wat je aan het doen bent.
♥ Dat je durft te zeggen dat je iets niet weet. Of niet kunt. Of allebei.
♥ Dat je openlijk durft uit te komen voor je zwakke punten.
♥ En datje durft te zeggen datje aan die zwakke punten wérkt.
♥ Dat je durft te praten over de dingen die jou onzeker maken. Of bang maken. Of allebei.
♥ Dat je durft toe te geven dat je soms breakdowns, paniekaanvallen of depressieve periodes hebt.
♥ Dat je weet dat het oké is om je eigen weg te vinden.
♥ En dat het nog veel meer oké is om fouten te maken.
♥ En dat die eigen weg absoluut geen rechtlijnige stoep is, maar een slingerpad vol bochten en kuilen en splitsingen en hobbels.
♥ Dat je weet dat het oké is om te verdwalen bij het zoeken van je eigen weg. Of om verschillende zijpaadjes uit te proberen en zo nieuwe hoofdwegen te ontdekken.
♥ Dat je niet probeert om duizend dingen tegelijk te doen.
♥ Datje weet dat je fouten zult maken. En van die fouten zult leren. En daar blij mee bent.
♥ Dat je het woordje ‘’nee’’ wat vaker in de mond durft te nemen
♥ En dat je wat beter durft na te denken voor je ‘’ja’’ uitspreekt.
♥ Dat er geen wetten bestaan voor welke keuzes jij maakt en welke paden jij kiest.
♥ Dat je durft uit te komen voor de dromen die je wilt najagen en de doelen die je niet wilt halen.
Wees een bloem
Ja, dat klinkt lekker poëtisch en zweverig, maar denk maar eens aan de lente, wanneer al die krokusjes en narcisjes hun kopje boven de grond uit steken. Ze zijn nog heel klein en iel en vooral fragiel, want het is nog maar net voorjaar en ze kunnen heel goed nog te maken krijgen met een hoop wind en regen, maar ze staan er wel. Fier, en kwetsbaar, met tere blaadjes en steeltjes, maar met hun kopjes geheven. En zo zijn wij ook: we kunnen ons kwetsbaar opstellen, wetende dat dat tot kritiek en obstakels kan leiden, maar doordát we ons kwetsbaar opstellen, leren we onszelf ook beter kennen en kunnen we beter dealen met de stenen die mensen naar ons gooien. People throw rocks at things that shine, zingt Taylor Swift. En zo is het maar net: hoe meer stenen ze werpen, hoe feller wij gaan stralen, ondanks onze kwetsbarheid.
Celebrate yourself. By showing yourself with all your beautiful insecurities.
Maak jij van kwetsbaarheid je kracht?
Mooi geschreven. Het lukt mij steeds beter om me kwetsbaar op te stellen, hoewel het soms ook wel erg lastig blijft!
Zo simpel is dan geluk onlangs geplaatst…Op mezelf wonen, kan ik dat wel?
Aaaah, ik vind dit zo’n mooi en raak stuk. En voor mij ook precies op het juiste moment… ik heb een hele tijd niet meer geblogt omdat ik het ineens heel eng vond om mezelf zo kwetsbaar op te stellen, mezelf zo te laten zien. Ik heb er goed over nagedacht toen ik mijn blog startte, maar toch… soms twijfel ik of het wel oke is, en of anderen er wel op zitten te wachten.
Ik mis het bloggen enorm en ben erg blij dat ik er weer mee bezig ben. 🙂
EmilyLotus onlangs geplaatst…Nieuwe layout
Superfijn voor je! En of mensen erop zitten te wachten… daar moet je je niet al te veel mee bezighouden. Mensen die er niet op zitten te wachten zullen je blog gewoon niet lezen, maar dan blijven er altijd nog veel mensen over die je verhalen wél heel graag volgen! En je hebt me ook aan het denken gezet door wat je op Twitter vroeg vandaag, of mensen met een ziekte het vaak niet uitspreken als ze klaar zijn met het ziek zijn. Ook dat – dat je dat dus wel durft uit te spreken en het ook doet – is een manier om je kwetsbaar op te stellen, en dat vind ik ook heel mooi 🙂
Wauw, ik ben er echt stil van! Wat een ontzettend mooi artikel dat de spijker op z’n kop slaat. Je hebt helemaal gelijk dat het juist goed is om jezelf kwetsbaar op te stellen en te accepteren en ervoor uit te komen dat je niet perfect bent. Het belangrijkste wat ik toch wel heb geleerd, is dat praten zó belangrijk is, ook over de dingen waar je moeite mee hebt. Het kan je heel veel brengen als je je open durft op te stellen en om hulp durft te vragen.
Romy onlangs geplaatst…5 (niet cliché) levenslessen die ik leerde van Disneyfilms
Heel mooi geschreven Vivian. 💞